Kreatywność, podania, posiadanie

Zakończenie pierwszego meczu ćwierćfinałowego Pucharu Króla z Barceloną wyznacza punkt, od którego gra Realu Madryt przyjęła inny wymiar. Wtedy Królewscy zagrali ustawieni ultra-defensywnie, trzema zawodnikami w środku pola - Xabim Alonso, Lassem i Pepe. Zakończony porażką mecz podsumowany został krytyką kibiców i gwizdami na Bernabéu, a Mourinho, od słów "rozumiem fanów, ale ich nie słucham" przeszedł do zmiany ustawienia drużyny na zdecydowanie bardziej ofensywne i skorzystania z zawodników wnoszących o wiele więcej w grze do przodu. Nowy styl opiera się na czwórce piłkarzy - Granero i Xabim oraz ustawionymi przed nimi Kace i Özilu.

Czy to zmiana na stałe, czy jedynie chwilowa? Okaże się w kolejnych spotkaniach zespołu. Wiemy już natomiast, że nowy pomysł na grę najlepiej sprawdził się w meczu z Saragossą, gdy Los Blancos osiągnęli najwyższe posiadanie piłki w tym sezonie: 72% czasu, w porównaniu do dotychczasowego rekordu 69% w potyczce z Osasuną. Real kończył sobotni mecz w ustawieniu 4-2-2-2, przypominającym nieco sposób gry za trenera Luxemburgo, zwany cuadrado mágico.

W spotkaniach z Saragossą i Bilbao Real Madryt odzyskał po 75 piłek przy dotychczasowej średniej 69,3 odbiorów w pozostałych ośmiu meczach ligowych rozgrywanych u siebie. W nowym ustawieniu piłkarze Mourinho wykonali średnio 669 podań na mecz w porównaniu do 630 we wspomnianych wcześniejszych spotkaniach. Podania celne to bilans 570 do 532. Real tracił średnio o 11 piłek na mecz mniej i utrzymał średnią strzałów - 12,7 do 12,5. Aby jednak oddać uderzenie na bramkę, piłkarze częściej grają teraz podaniami. W meczu z Saragossą ustanowili swój rekord sezonu - w jednej z akcji wymienili 44 podania zanim celnie uderzyli na bramkę.

Pomimo większego nacisku na grę podaniami Los Merengues nie zapominają o szybkości - gol Ronaldo z Saragossą padł po siedmiu kontaktach z piłką. Piłkę na własnej połowie odebrał Özil. Dwa razy futbolówki dotknął Marcelo, raz Benzema i Granero, a następnie Portugalczyk skierował ją do bramki rywala.

Trivote z Pepe i Lassem.
W ten sposób Real zagrał we wspomnianym meczu z Barceloną. Bardzo defensywne ustawienie spowodowało, że pomiędzy trójką atakujących a resztą zespołu była ogromna wolna przestrzeń, co przyczyniło się do porażki 1:2.

Para Granero - Xabi.
Zadebiutowali z Bilbao i chociaż rywale, dzięki szybkim i dokładnym przejściom z obrony do ataku objęli prowadzenie, to Real narzucił rządy na boisku w drugiej połowie. Ofensywne wejścia Marcelo oraz narastające zmęczenie gości również odegrały swe role.

Z Granero w składzie Real stosuje wyższy pressing, w którym uczestniczą również Ronaldo, Kaká i Özil. Dodatkowo wspomaga ich czujny Pepe, wypełniając luki głębiej w środku pola. Pozwoliło to zdusić Barçę na Camp Nou w rewanżu Pucharu Króla. Sytuacja wyglądała podobnie, gdy na boisku zamiast Granero grał Lass. Zarazem Özil i Kaká w pełni korzystają z bardziej ofensywnego i kreatywnego ustawienia Realu Madryt, mogąc nieustanie wymieniać się pozycjami z pozostałą dwójką atakujących i ofensywnego wsparcia od Granero i Marcelo.