Camavinga: Tchouaméni jest dla mnie niczym brat

– Benzema  daje mi wskazówki. Rozmawiam z nim na temat moich braków w zdobyczach bramkowych. Powinienem częściej angażować się w akcje pod bramką rywala. Karim powtarza mi, bym trzymał się pozycji, grał prosto i ciągle go obserwował. Uwielbiam z nim gadać, pytać go, co myśli i radzić się w kwestii wykończenia. To prawda, że mówi mi, iż muszę się poprawić w niektórych aspektach gry.

– Oczywiście, że Karim może zdobyć kolejną Złotą Piłkę. Nic nie jest niemożliwe. Jeśli będzie się spisywał dalej tak, jak w tym momencie, może dorobić się kolejnej nagrody dla najlepszego piłkarza świata.

– Nie rozmawiałem ostatnio z Ancelottim na temat tego, co muszę poprawić w środku pola, ponieważ w minionych starciach częściej byłem wystawiany na lewej obronie. Trener w takiej sytuacji nie powie mi przecież, bym strzelał gole. Przedtem prosił mnie, bym pozostawał bliżej środka i pomagał kolegom. Jako że z przodu mamy wystarczającą jakość, sądzę, że moja rola powinna ograniczać się do obsadzania środka boiska i pomaganie w obronie. Powinienem też jednak dokładać swoje w ataku, gramy w końcu ofensywną piłkę. Najważniejsze, by umieć zachować równowagę.

– Zaufanie trenera można zyskać tylko poprzez codzienną pracę. Pierwsza część sezonu nie była dla mnie łatwa, nie grałem zbyt często. Nie przestawałem jednak pracować. Kiedy już dostajesz szansę w pierwszym składzie, trzeba odwdzięczyć się za zaufanie boiskową postawą.

– Zawsze powtarzałem, że Tchouaméni jest dla mnie niczym brat. Od momentu jego transferu trzymałem się blisko niego. Rozmawialiśmy jeszcze przed jego przybyciem, opowiadałem mu, jak jest w Realu Madryt. Cały czas jesteśmy blisko siebie i często się śmiejemy. Gdy gramy razem, staramy się szukać siebie nawzajem na murawie.

– Czy przyjaźń się komplikuje, kiedy w grę wchodzi walka o miejsce w wyjściowej jedenastce? W pierwszej kolejności Aurélien jest kimś, kogo bardzo lubię. Nie rozmawiamy często o konkurowaniu między sobą. „Jeśli jesteś w lepszej dyspozycji niż ja, to grasz ty”, z takiego założenia obaj wychodzimy. Nie mamy z tym żadnego problemu. Nikt nikomu niczego nie wyrzuca w twarz. Nie mamy powodów, by prowadzić niezdrową rywalizację. Nie patrzymy na siebie wilkiem. Przeciwnie – zawsze chcemy, by ten drugi spisał się jak najlepiej. Jeśli chcesz grać, musisz pracować. Nie wchodzimy sobie w drogę. Sądzę, że on widzi to tak samo. Jako pierwszy zawsze przychodzi pogratulować dobrego meczu. Ja również tak postępuję.

– Jestem spokojnym człowiekiem, ale lubię zbliżać się do ludzi. Inni także chętnie chcą mieć kontakt ze mną. Jestem pełen szacunku i dużo się uśmiecham. Kiedy wchodzisz do takiej szatni, trzeba mieć szacunek wobec każdego – od stewardów po prezesa. Wszystkich trzeba codziennie darzyć identycznym szacunkiem. Inni widzą, że jestem miły i otwarty oraz że nie sprawiam kłopotów. Lubią mnie takim, jakim jestem.