Od rugby po tenis czy szachy, czyli o wszystkich sekcjach Realu Madryt

Obecnie Real Madryt jest aktywny w dwóch dyscyplinach sportowych: piłce nożnej i koszykówce. Jednak w ciągu całej historii klubu istniało znacznie więcej sekcji, nie tylko dotyczących sportów zespołowych. Niedawno na naszym portalu pisaliśmy o drużynach siatkarzy czy baseballistów, którzy nosili koszulki Królewskich i zaopatrzyli klubowe gabloty w całkiem pokaźną liczbę krajowych pucharów.

Zachowując porządek chronologiczny, drugim po piłce nożnej sportem pod skrzydłami Realu Madryt było rugby. W latach 20. tę sekcję starał się rozwinąć były piłkarz Eulogio Aranguren. Przez niemal dekadę zespół rywalizował na poziomie regionalnym, ale największy sukces odniósł w latach 30, kiedy w 1934 roku sięgnął po mistrzostwo Hiszpanii, pokonując w finale drużynę Uniwersytetu Walencji 14:6. Po wielu zawirowaniach sekcja rugby zniknęła w 1948 roku, ale była bliska wznowienia działalności w… 2007 roku. Wtedy Ramón Calderón podpisał nawet porozumienie z Club de Rugby CRC Pozuelo. Jednak powrót Florentino Péreza na stanowisko sprawił, że ostatecznie cały proces nie został zrealizowany.

Jeśli chodzi o sporty drużynowe, Real Madryt miał zespoły w wielu dyscyplinach: siatkówka, piłka ręczna, baseball, hokej czy futsal. Istniała również żeńska sekcja koszykówki. Po piłce nożnej i koszykówce najbardziej utytułowana była drużyna siatkarska. Wszystko na jej temat można przeczytać tutaj. Sekcja piłki ręcznej powstała na 50-lecie klubu, czyli w 1952 roku. Istniała tylko przez siedem lat. Królewscy dysponowali dwiema drużynami: jedenastoosobową i siedmioosobową. Obie zdołały odnieść wielkie sukcesy, zdobywając mistrzostwo Hiszpanii odpowiednio w 1952 i 1953 roku. By dowiedzieć się więcej o zespole baseballistów, jeszcze raz odsyłamy do osobnego artykułu.

Hokejowa sekcja obejmowała cztery zespoły do różnych odmian tego sportu. Real Madryt miał zatem drużynę hokeja na lodzie, hokeja na trawie, hokeja na rolkach i unihokeja. Historia sekcji hokeja na lodzie zaczęła się od budowy lodowiska w miasteczku sportowym w 1969 roku, ale zerowe zainteresowanie kibiców przyczyniło się do szybkiej rezygnacji z tego projektu. Hokej na trawie był obecny w klubie wcześniej. Drużyna powstała w 1918 roku, a w latach 20. Królewscy wiele razy brali udział w rozgrywkach regionalnych. Istniała również żeńska drużyna. Sekcja hokeja na rolkach dysponowała canterą, której reszta Hiszpanii mogła madrytczykom pozazdrościć. Blancos toczyli zacięte boje z Barceloną w drugiej lidze. Drużyna unihokeja występowała pod nazwą AD Plus Ultra i jeden raz zdołała zdobyć mistrzostwo Hiszpanii.

Na zdjęciu kobieca drużyna koszykarska Realu Madryt.

Kobieca drużyna koszykarska powstała kilka lat po męskiej. Duże zainteresowanie kobiet do uprawiania tej dyscypliny sprawiło, że Królewscy stworzyli żeński zespół i rezerwy w 1934 roku. Wtedy jeszcze drużyny były sześcioosobowe. Na początku lat 40. koszykarki Realu Madryt zdobyły dwa mistrzostwa Kastylii, a w 1943 roku sięgnęły po wicemistrzostwo Hiszpanii. Kilka miesięcy po tym sukcesie sekcja została rozwiązana. Kilkanaście lat później, w 1960 roku, Raimundo Saporta oraz Ignacio Pinedo, podpisali porozumienie z zespołem Colegio Reunidos de Educación Física Feminina (CREFF). Ta drużyna korzystała z białych strojów i rozgrywała mecze w miasteczku sportowym Królewskich. Zdążyła zdobyć 9 mistrzostw Hiszpanii i 4 Puchary Królowej, po czym w 1977 roku wpadła w problemy i porozumienie z Realem Madryt się rozpadło. Drużyna CREFF występowała również w Pucharze Europy, ale bez sukcesów.

Drużyna futsalu Realu Madryt powstała w 1963 roku. W miasteczku sportowym było kilka boisk do uprawiania tej dyscypliny łącznie z halą na 4 tysiące widzów. Sekcja zasłynęła głównie z wychowywania talentów w szkółce w latach 70. i 80. Została rozwiązana w 1983 roku.

Sporty zespołowe to nie wszystko. W barwach Realu Madryt sportowcy rywalizowali również indywidualnie. Szachy, lekkoatletyka czy tenis to tylko niektóre z dyscyplin, gdzie Królewscy mieli przedstawicieli. W miasteczku sportowym Blancos kilka razy zorganizowano Międzynarodowy Turniej Szachowy, gdzie madrytczyków reprezentował Arturo Pomar. Klub aż czterokrotnie sięgnął po drużynowe mistrzostwo Hiszpanii (1957, 1959, 1961, 1962).

Na zdjęciu lekkoatleci Realu Madryt.

Sekcja lekkoatletyczna powstała w 1930 roku, ale szybko, bo już po trzech latach, zniknęła. Później została przywrócona i w miasteczku sportowym zbudowano bieżnię. Wyróżnić można tutaj przede wszystkim Miguela de la Quadrę-Salcedo, który był sześciokrotnym mistrzem Hiszpanii w rzucie dyskiem, dwukrotnym mistrzem w pchnięciu kulą i jeden raz mistrzem w rzucie młotem. Jego specjalnością był rzut oszczepem. Pobił nawet rekord świata, ale jego niestandardowa technika rzutu nie znalazła uznania w oczach Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych i rekord nie został uznany. Sekcja lekkoatletyczna Realu Madryt zniknęła w latach 80.

Jeśli chodzi o tenis, to wszystko kręci się wokół jednej osoby – Manolo Santany. Ten zawodnik dołączył do Realu Madryt w 1960 roku, mając 22 lata. W 1966 roku w koszulce z herbem Realu Madryt wygrał Wimbledon. W 1962 i 1970 wygrywał turniej Conde de Godó w Barcelonie i zdobył dwa mistrzostwa Hiszpanii. Dla Santiago Bernabéu sekcja tenisa była bardzo ważna, szczególnie na poziomie amatorskim. Stare miasteczko sportowe dysponowało kilkoma kortami, co stanowiło atrakcję dla kibiców aż do lat 80.

To jednak nie wszystko. Królewscy dysponował również sekcją bokserską. Wyróżniali się w niej Martín Marco Voto, znany jako Young Martin, który w 1955 roku sięgnął po mistrzostwo Europy organizacji EBU (European Boxing Union) w wadze muszej, oraz Exuperancio Galiana Díaz, znany jako Fred Galiana, który również w 1955 roku zdobył mistrzostwo Europy organizacji EBU w wadze piórkowej.

Real Madryt miał również reprezentantów w kolarstwie, gimnastyce artystycznej, podnoszeniu ciężarów, zapasach w stylu klasycznym, pływaniu, łyżwiarstwie, bowlsach, pelocie, petance, wioślarstwie, łucznictwie, tenisie stołowym czy szermierce.