Hertzka, trener, który dał Realowi Madryt pierwsze mistrzostwo Hiszpanii

Miał tylko 26 lat, kiedy Real Madryt sprowadził go z Sevilli. Tylko 26, ponieważ nie był zawodnikiem, był trenerem. Lippo Hertzka urodził się w Budapeszcie w 1904 roku (zmarł w portugalskim Montemor-o-Novo w 1951 roku) i został szkoleniowcem, który zdobył dla Królewskich pierwszy z 33 tytułów mistrzowskich.

Do Hiszpanii Hertzka trafił z niemieckiego Essener Turnerbund (obecnie znanym jako Schwarz-Weiß Essen), by grać w Realu Sociedad. W 1923 roku, mając zaledwie 22 lata, stał się pierwszym profesjonalnym trenerem w baskijskim klubie. Dzięki swojemu pochodzeniu zdołał sprawić, że Real Sociedad pojechał na tournée po środkowej Europie, co wtedy było nowością w Hiszpanii. Hertzka następnie trafił na ławkę trenerską Athleticu, następnie Sevilli, by w 1930 roku dołączyć do Realu Madryt. Królewscy sprowadzili go po trzech nieudanych podejściach do zdobycia tytułu.

Hertzka jako zawodnik błyszczał w MTK Budapeszt, ale najlepiej odnajdywał się na ławce trenerskiej. Do Madrytu trafił po zmianie na stanowisku prezesa. Luis Usera zastąpił Luisa de Urquijo. Usera został prezesem, mimo że wybory wybrał Antonio Bernabéu. Starszy brat Santiago zrezygnował jednak z tego stanowiska. Usera zasłynął między innymi sprowadzeniem najlepszego bramkarza w kraju – Ricardo Zamory – za 150 tysięcy peset.

Pierwszy sezon pod wodzą Hertzki był zły. Real Madryt zajął szóste miejsce, a w pucharze odpadł w ćwierćfinałowym starciu z Betisem. Węgier zaczął być określany jako zbyt łagodny. Pojawiły się wątpliwości, które skończyły się zwolnieniem po odpadnięciu w 1932 z pucharu po porażce w 1/8 finału z drugoligowym Deportivo. Jednak zaledwie tydzień wcześniej Real Madryt sięgnął po swój pierwszy tytuł mistrzowski, kończąc sezon bez porażki. Mimo sukcesu zarząd zdecydował o pozbyciu się Hertzki. Po odważnym kilkutygodniowym eksperymencie z Santiago Bernabéu na ławce zakontraktowano Roberta Edwina Firtha. Anglik poprowadził drużynę do obrony tytułu mistrzowskiego, ale w pucharze przegrał w finale z Athletikiem 1:2. Baskowie wtedy w ciągu kilkudziesięciu sekund zdobyli dwie bramki, odrabiając straty z pierwszej połowy, gdy gola strzelił Lazcano.

Znany z organizowania tournée po rodzinnych stronach Hertzka przeszedł do Hérculesa. Tam zrezygnował z posady po porażce z Gimnástico (ten klub później połączył się z Levante FC, tworząc obecne Levante UD) i przeniósł się do Portugalii. Tam zdobył kilka tytułów z Benficą. Pracował również w innych klubach, między innymi w Porto. Zmarł w 1951 roku, gdy był szkoleniowcem União Montemor. Wcześniej zdołał jeszcze wrócić na Chamartín przy okazji pożegnalnego meczu Juana Antonio Ipiñi.