„Zapytałem Zizou, czy mam zdjąć buty zanim wsiądę do jego samochodu”

[…]

Przed moimi 14. urodzinami otrzymałem niesamowitą niespodziankę. Mój tata otrzymał telefon od kogoś z Realu Madryt z zaproszeniem do Hiszpanii na sesję treningową w czasie przerwy świątecznej. To był szok, bo naprawdę powiedzieli tacie: „Zidane chciałby zobaczyć twojego syna”. Wtedy Zizou był dyrektorem sportowym. Ja oczywiście byłem zachwycony. Byłem zdesperowany, by tam pojechać.

Jednak to nie było właściwie takie proste, bo skauci zaczęli przychodzić na nasze mecze, a ja zacząłem zyskiwać uwagę mediów. Gdy masz 13 lat, nie wiesz, jak sobie z tym radzić. Istniała duża presja i rodzina chciała mnie chronić.

To jednak był tydzień moich 14. urodzin i nie wiedziałem tego, że rodzice organizowali wszystko z klubem, by mogli zawieźć mnie do Madrytu jako prezent.

Ależ to była dla mnie niespodzianka! ;)

I wierzcie lub nie, nie powiedzieliśmy nikomu, gdzie jedziemy. Nie powiedziałem nawet najbliższym przyjaciołom, bo byłem zbyt zdenerwowany. Gdyby coś poszło nie tak, nie chciałem wrócić na osiedle i ich rozczarować.

Nigdy nie zapomnę momentu, w którym przyjechaliśmy do ośrodka z lotniska. Ziudane spotkał nas na parkingu przy swoim samochodzie i oczywiście było to naprawdę fajne auto. Przywitaliśmy się i zaoferował, że podwiezie mnie na boisko treningowe. Wskazał na miejsce z przodu, mówiąc jakby: „Dalej, wsiadaj”.

Ja jednak zamarłem i zapytałem: „Czy mam zdjąć buty”.

Hahaha! Nie wiem, dlaczego to powiedziałem. Ale to było auto Zizou!

On pomyślał, że to było naprawdę zabawne. Odpowiedział: „Oczywiście, że nie, dalej, wsiadaj”.

Zawiózł mnie na boisko, a ja sobie myślałem, że siedzę w samochodzie Zizou. Jestem Kylian z Bondy. To nie jest realne. Muszę ciągle spać w samolocie.

Czasami, nawet jeśli naprawdę coś mocno przeżywasz, wydaje się to snem.

To samo czułem na mundialu w Rosji.

[…].