Forlán: Valverde będzie twarzą reprezentacji Urugwaju

W 2015 roku grał pan razem z Valverde w Peñarolu. Co w nim zwróciło pana największą uwagę?
Tak. Od samego początku było widać, że ma wielkie predyspozycje na prawdziwego piłkarza. Był szybki, jak na swój wiek miał dobrą postawę, uderzenie i wizję gry. Radził sobie na różnych pozycjach. Ludzie w klubie śledzili go od najmłodszych lat i wiedzieli, że jeśli będzie wykonywał właściwe kroki, to stanie się wielkim piłkarzem.

Jego eksplozja miała miejsce w meczu z Atlético na Metropolitano. To właśnie w takich starciach trzeba pokazać swój charakter. I on to zrobił.
Bardzo dobrze znam Fede. Wiem, jaki jest. Mi osobiście nie musi nic udowadniać. To była kwestia czasu...

Ale zaskoczyła pana jego eksplozja w tym sezonie?
Nie, mnie nie. Jedyne wątpliwości, jakie miałem, nie dotyczyły bezpośrednio jego, ale klubu. Bardzo często piłkarze jego pokroju odchodzą na wypożyczenie. Tak było w jego pierwszym roku. Później wracają do Realu Madryt i nie otrzymują wystarczającej liczby szans i minut, dlatego odchodzą na kolejne wypożyczenie do innego klubu. Ostatecznie stają się wielkimi piłkarzami, ale nie w klubie, który ich kupił jako pierwszy. Na szczęście w tym przypadku tak się nie stało. Real Madryt zachował ten spokój, aby przeczekać ten moment i go zatrzymać. A on krok po kroku zaczął udowadniać, że nie myliliśmy się co do niego.

Jaki jest jego sufit?
Nie ma. Nie ma sufitu... Żandego. To 21-letni zawodnik, który już teraz prezentuje wysoki poziom. Kilka lat temu powiedziałem, że przez najbliższe lata, przez całą dekadę będzie twarzą reprezentacji Urugwaju. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Ale cóż, trzeba zachować cierpliwość, spokój, dać mu trochę czasu... Trochę to jeszcze potrwa, ale jeśli utrzyma to tempo, to nie miejcie żadnych wątpliwości.

Na której pozycji radzi sobie najlepiej?
Dałbym mu jak najwięcej swobody, aby mógł się przemieszczać po większej przestrzeni. On również potrafi zdobywać bramki, ma dobrą wizję gry, jest szybki. Musi mieć tę swobodę, aby spokojnie poruszać się po całym środku pola, ponieważ potrafi grać, kreować i strzelać.

Grał pan z nim w Peñarolu. W jednym meczu doszło do ciekawej sytuacji. Poprosił pana o możliwość wykonania rzutu wolnego i pan mu na to pozwolił. Jak to wyglądało?
To nic szczególnego. Nie miałem z tym żadnego problemu. Był pewny siebie i ma dobre uderzenie... Ja nie jestem właścicielem piłki, a w tamtym momencie uznałem po prostu, że dobrze by było, aby spróbował.

Urugwaj od zawsze był krajem wielkich napastników. Teraz jednak jest jakiś bum na pomocników. Jest pan tym zaskoczony?
Możliwe, że trochę się zmieniło, ale w historii urugwajskiego futbolu również byli wielcy pomocnicy. W poprzednich latach pojawiło się dużo więcej napastników, a teraz mamy wielu pomocników, którzy grają w wielkich zespołach w różnych krajach Europy. Ale nie, nie jestem tym zaskoczony. W Urugwaju mamy to szczęście, że regularnie pojawiają się nowi wielcy piłkarze. I oby tak było dalej.