Wszystkiego najlepszego, Antonio!

Choć Antonio Rüdiger urodził się w jednej z wielkich europejskich stolic, to jednak trudno powiedzieć, by dorastał on w cieplarnianych warunkach, w których od najmłodszych lat nie brakowało ptasiego mleczka. Gdybyśmy chcieli uderzyć w nieco dresiarsko-hiphopowe określenia, zapewne stwierdzilibyśmy, że w Neukölln nie jest kolorowo, oj nie jest kolorowo. 

W przypadku ósmego okręgu Berlina można bowiem śmiało stwierdzić, że jesteś w krainie, gdzie obcy ginie. Zresztą nie tylko obcy. To jedno z tych miejsc, w których wyjątkowo szybko można się pogubić i zejść na niewłaściwą drogę. Antonio jest jednak przykładem na to, że przy odpowiednim podejściu trudne warunki są też w stanie zahartować człowieka do wędrówki na sam szczyt. 

Rüdiger trafił do Realu Madryt na zasadzie wolnego transferu z Chelsea w lipcu 2022 roku. Defensor praktycznie od razu zaskarbił sobie olbrzymią sympatię fanów dzięki swojemu niezwykle otwartemu charakterowi. Choć w ciemnej uliczce po zmroku raczej moglibyśmy się go wystraszyć, to jednak Antonio całym sobą pokazuje, że nawet jeśli jest łobuzem, to z grona tych o złotym sercu. Jego ambicja, waleczność i charyzma niemal od razu uczyniły z niego jednego z liderów na boisku i w szatni. Do tego Rüdiger jest też po prostu wyśmienitym piłkarzem. 

Same początki stopera w stolicy Hiszpanii pod względem sportowym nie były jednak aż tak łatwe. Duet Militão-Alaba dopiero co prowadził przecież Królewskich do triumfu w Lidze Mistrzów i trudno było oczekiwać, by Carlo Ancelotti lekką ręką odsunął któregoś z podstawowych środkowych obrońców od składu. Sprawę komplikował również fakt, że Alaba rękami i nogami zapierał się, by nie wylądować na lewej obronie. Antonio jednak nie zamierzał narzekać i strzelać fochów, to nie byłoby w stylu chłopaka z Neukölln. Dla niego jasne było, że trzeba robić to, co zawsze – walczyć o swoje. 

Dziś chyba nikt nie wyobraża sobie wyjściowej jedenastki bez niego. W osiągnięciu obecnego statusu z pewnością wydatnie pomogły mu poważne urazy Alaby i Militão, co jednak nie zmienia faktu, że obecnie Austriak i Brazylijczyk nawet w pełni dostępni nie byliby w stanie wygryźć go ze składu. Antonio stał się bowiem absolutnie nietykalny dla trenera nie tylko dzięki swoim umiejętnościom, lecz także ze względu na swoje niespotykane cechy przywódcze. Jeśli ktoś dorabia się pseudonimu Rambo, to z pewnością nie dzieje się tak bez powodu. Niemiec nie pęka bowiem przed nikim i przed niczym, a dla dobra zespołu byłby w stanie zrobić absolutnie wszystko. 

Rüdiger do tej pory rozegrał dla Realu Madryt 140 meczów, w których strzelił sześć goli i zanotował dwie asysty. Z Królewskimi sięgnął też już po aż osiem trofeów: mistrzostwo kraju, Puchar Króla, Ligę Mistrzów, dwa Superpuchary Europy, Superpuchar Hiszpanii, Klubowe Mistrzostwo Świata i Puchar Interkontynentalny.

Z okazji 32. urodzin życzymy przesympatycznemu łobuzowi wszystkiego dobrego. Oby uśmiech nie schodził z jego ust, a jego gra nadal budziła strach u rywali i ulgę wśród nas. Zdecydowanie lepiej mieć takich ludzi po swojej stronie niż musieć się z nimi mierzyć. 

Wszystkiego najlepszego, Antonio!