Derby, które Giuliano dobrze zna

MARCA zauważa, że trzy gole i dwie asysty w meczach przeciwko Mallorce, Getafe oraz Salzburgowi pokazują, że Giuliano Simeone jest w formie. Jednak syn Diego Simeone ma też odwagę i serce bijące dla Atlético (oraz silnie związane z nim nazwisko). Kiedy miał 10 lat, wraz ze swoim bratem Gianlucą, siedział przed telewizorem w Buenos Aires i widział jak Atlético wygrywa rozgrywki Pucharu Króla 2012/13 na Bernabéu z Realem. Tamten mecz zmienił historię derbowych pojedynków.

W wieku 16 lat, zaledwie dwa miesiące po dołączeniu do szkółki Atlético i przeprowadzce do Madrytu, aby zamieszkać z Cholo, Giuliano uciszył Valdebebas, strzelając jedną z dwóch bramek, które dały Juvenilowi B zwycięstwo 2:1 w derbach. Dlatego ten sobotni mecz nie będzie jego debiutem w stołecznej rywalizacji. Była ona z nim przez całe życie, ma ją w genach.

„W ciągu zaledwie kilku dni zyskał szacunek kolegów z drużyny i sztabu trenerskiego, przyszedł z dużą pokorą i od pierwszej sesji treningowej wykazał się entuzjazmem i zwycięską mentalnością, która była niezwykła”, wspomina Antonio Rivas, obecnie dyrektor szkółki Realu Oviedo, z którym Giuliano został mistrzem División de Honor w sezonie 2020/21 po tym, jak awansował już do Juvenilu A.

Marzenie Giuliano, aby pewnego dnia być jak Costa, Falcao czy Griezmann, których podziwiał z daleka, gdy zaczynał w akademii River, doprowadziło go do zrobienia dwóch kroków od momentu, gdy po raz pierwszy pojawił się w szkółce Atleti. Tak więc, gdy miał 18 lat Nacho Fernández dał mu szansę gry dla Atlético B. „Ludzie mogą myśleć, że zadebiutował w drużynie rezerw, ponieważ był synem tego, kogo jest, ale to zdecydowanie nie jest prawda. Był wielkim profesjonalistą. Był pokorny i pracowity i doszedł teraz tam, gdzie jest, ponieważ na to zasługuje”, mówi obecny asystent selekcjonera żeńskiej reprezentacji Hiszpanii. 

„To, że jest synem tego, kogo jest, to frazesy. Grał, ponieważ na to zasłużył, bardzo chciał być profesjonalnym piłkarzem. To, jak przezwyciężył poważną kontuzję, świadczy o tym, jak ciężko pracuje. Nikt nie dał mu niczego za darmo. Już wtedy był taki jak dziś, bardzo konkurencyjny i zwycięski”, powiedział Rivas.

MARCA podaje, że po każdym meczu, w domu, to sam Giuliano kontaktował się z członkami sztabu trenerskiego, aby zapytać ich, co może zrobić lepiej, jakie błędy popełnia. „To prawda, był bardzo otwarty i prosił o nagrania wideo, aby zobaczyć siebie w meczu i poznać swoje pole do poprawy”, mówi Rivas w odniesieniu do sezonu 2021/22, gdy skrzydłowy strzelił 24 gole w 36 meczach i pomógł drużynie rezerw w awansie do Segunda RFEF.

Wówczas tata postanowił dać mu szansę debiutu w pierwszej drużynie. Później przyszły wypożyczenia do Realu Saragossy i Deportivo Alavés. Rozwijał się też na poziomie młodzieżowych reprezentacji i pokazał, że może się jeszcze wiele nauczyć. W końcu zasłużył na dołączenie na stałe do pierwszej drużyny Atlético. „Szczerze mówiąc, wcale mnie to nie dziwi, ponieważ zawsze pracował i na co dzień był profesjonalistą, który chciał zostać zawodowym piłkarzem. Wyniósł to z domu, zarówno od swojego ojca, jak i od braci. Jasne jest, że wychowankom Atlético niełatwo jest awansować do pierwszego zespołu, ale w jego przypadku to była tylko kwestia czasu” – podsumowuje Nacho Fernández.