Piłkarze grają w Realu średnio przez niecałe pięć sezonów

W 89. edycji comięcznego raportu CIES Football Observatory porównano 48 lig na całym świecie pod względem cech demograficznych zawodników występujących w ich składach: 31 najlepszych lig zrzeszonych w UEFA, dziewięć z CONMEBOL, sześć z AFC i dwie z CONCACAF: amerykańską MLS i meksykańską Liga MX.

CIES zwraca uwagę między innymi na to, jak długo piłkarze przebywają w jednym klubie i wyróżnia 20 klubów, w których średnia czasu spędzanego w danym zespole jest najwyższa. Z badania wynika, że w Europie Real Madryt jest jednym z najstabilniejszych klubów, ponieważ średnio piłkarz pozostaje w stolicy Hiszpanii przez 4,83 sezonu. Lepszą średnią na starym Kontynencie może pochwalić się jednie Athletic i wynosi ona równo 5,00.

„Zawodnicy występują najdłużej w wielu czołowych klubach, co odzwierciedla związek między stabilnością a wynikami. Wśród 20 najbardziej stabilnych drużyn znajdują się Real Madryt, Bayern Monachium, Liverpool i Atlético Madryt, a także inne dobrze zorganizowane kluby, takie jak Athletic Club, Heidenheim i SC Freiburg, trzy japońskie drużyny, saudyjski Al-Hilal, czeski FC Slovácko, a także czołowe kluby z Chin, Kataru i Zjednoczonych Emiratów Arabskich”, czytamy w raporcie.

Tak wysoka średnia w Realu ma związek z kilkoma aspektami. Przede wszystkim klub podpisuje z reguły cztero, pięcio, a czasem nawet sześcioletnie kontrakty. Zawodnicy czują się w Madrycie na tyle dobrze, że rzadko chcą opuszczać drużynę przed wygaśnięciem umowy, jak w ostatnich latach miało to miejsce w przypadku choćby Marcelo, Marco Asensio, Isco, Garetha Bale'a czy Mariano.

Królewscy rzadko też decydują się na kadrowe rewolucje i co sezon zespół opuszcza tylko kilku zawodników, którym kończą się umowy, lub po kilku latach zdecydowali się na poszukiwanie nowych wyzwań, jak w niedalekiej przeszłości Varane, Casemiro czy Cristiano Ronaldo. Bywają też sytuacje, gdy weterani nie dochodzą do porozumienia w sprawie nowych umów, jak miało to miejsce w przypadku Pepe czy Ramosa. Do klub trafiają natomiast młodzi gracze, którzy stopniowo są wprowadzani do ekipy, aby z czasem odgrywać w niej coraz większą rolę, jak Militão, Camavinga, Valverde, Vinícius czy Rodrygo.

Obecnie w kadrze Los Blancos znajduje się aż dwunastu graczy, dla których obecny sezon jest to co najmniej piątym w barwach klubu. Są to Thibaut Courtois, Dani Carvajal, Lucas Vázquez, Ferland Mendy, Nacho, Éder Militão, Toni Kroos, Luka Modrić, Dani Ceballos, Fede Valverde, Vinícius i Rodrygo.

CIES przedstawia też ogólnie wnioski z całego listopadowego raportu, z którym w języku angielskim można zapoznać się tutaj.

„Analiza demograficzna kadry drużyn piłkarskich w 48 ligach na całym świecie ujawnia znaczne różnice w strategiach stosowanych przez kluby. Europejski rynek pracy wyróżnia się na tle innych, zarówno większą obecnością młodych zawodników, jak i wyższym odsetkiem piłkarzy zagranicznych.

Jeśli chodzi o wiek, średnia mierzona w 31 najlepszych ligach w UEFA jest prawie o rok niższa niż ta odnotowana w 17 pozaeuropejskich ligach: 25,97 w porównaniu do 26,96 lat. Jeśli chodzi o odsetek obcokrajowców, różnica wynosi 19,8%: 43,6% w porównaniu do 23,8%. Wyniki te odzwierciedlają większą skłonność europejskich drużyn do polegania na młodych zawodnikach, niezależnie od tego, czy dorastali w kraju, czy zostali sprowadzeni z zagranicy.

Podczas gdy ligi południowoamerykańskie i azjatyckie są zwykle podobne zarówno pod względem wieku, ze stosunkowo niewielką liczbą młodych graczy, jak i pochodzenia, ze stosunkowo niewielką liczbą emigrantów, różnią się one znacznie pod względem stabilności składu. Odsetek zawodników, którzy są w klubie krócej niż rok, jest o 9,8% wyższy w dziewięciu ligach południowoamerykańskich niż w sześciu analizowanych ligach azjatyckich: 49,0% w porównaniu do 39,2%.

Jeśli chodzi o stabilność, w Europie również występują specyficzne uwarunkowania przestrzenne, z dość różnymi poziomami wyłaniającymi się wokół podwójnej polaryzacji: zachód (większa stabilność) – wschód (mniejsza) – północ (większa stabilność) – południe (mniejsza). Te różnice geograficzne odzwierciedlają również dysproporcje ekonomiczne, przy czym najbardziej konkurencyjne kluby mają bardziej stabilną siłę roboczą niż inne”, czytamy w raporcie.