Llorente: Kane byłby perfekcyjny dla Realu Madryt

Jak życie po futbolu?
Cieszę się rodziną i uprawiam inne sporty. Wciągnął mnie padel, a na siłowni wciąż pracuję z moim trenerem personalnym. Mam czwórkę dzieci i gdy wracają ze szkoły… nie ma przerwy. Nie nudzę się.

Nie zostawiłeś tego zbyt szybko?
Zrobiłem to we właściwym momencie. Teraz kariery piłkarzy trwają dłużej niż wcześniej, ale w trakcie moich ostatnich lat zatraciłem regularność z powodu kontuzji i różnego rodzaju decyzji technicznych. A te przerwy sprawiają, że powoli gaśniesz.

Wciąż boli cię sposób, w jaki opuściłeś Athletic?
Tak. Wiem, że są w Bilbao pewne osoby, które zaboli to, że o tym mówię, ale pewne rzeczy można było zrobić w inny sposób. Nigdy nie myślałem o odejściu aż do momentu, w którym negocjacje zostały zerwane.

Dlaczego doszło do zawieszenia rozmów?
Przede wszystkim z powodu presji klubu. Ponadto wykorzystywano pewien sektor prasy, abym przedłużył umowę na warunkach, jakie mi przedstawiono. Uznałem, że oferta nie była odpowiednia, dlatego został mi ten rok w zawieszeniu.

Bielsa powiedział ci, że już nie zagrasz?
Tak. Stanął po stronie klubu i zapewnił mnie, że zagram tylko wtedy, gdy nie będzie miał innego wyjścia. To był trudny sezon. Klub zaczął też wpuszczać na treningi w Lezamie radykalnych kibiców, którzy mnie obrażali. To mnie bardzo zabolało.

Jakie były twoje pierwsze wrażenia po dołączeniu do Napoli?
Cudowne. Zostałem przyjęty przez Ancelottiego. Nie spodziewałem się tego. Trener o takim prestiżu, którego czas jest jak złoto, od razu zaprosił mnie na wspólną kolację w hotelu razem ze swoim synem Davide.

To był jeden z twoich najlepszych trenerów?
To prawdziwy gentleman i imponujący trener. Bardzo dużo się od niego nauczyłem. Szkoda, że prezes De Laurentiis za karę za słabe wyniki zwołał zgrupowanie, którego odmówiliśmy. Trener postanowił stanąć po naszej stronie i ostatecznie został zwolniony.

Czy widziałeś gdziekolwiek indziej taką pasję, jaka panuje w Neapolu?
Takiej jak tam – nigdzie. To szaleństwo. Athletic i Sevilla trochę to przypominają, ale mimo wszystko to poziom niżej. Juve to również wielki klub, ale pasja, jaką obserwowałem w Neapolu, jest poza skalą.

Co sądzisz o Osimhenie i Kwaracchelii?
Osimhen imponował mi szybkością i wykończeniem. A Kwaracchelia był niespodzianką. W poprzednim sezonie był niesamowity. Bardzo go lubię.

Myślisz, że Realowi Madryt brakuje dziewiątki klasy światowej?
Joselu bardzo dobrze sobie radzi, ale to prawda, że Real Madryt jest przyzwyczajony do tego, aby mieć środkowego napastnika, który jest gwiazdą na poziomie międzynarodowym.

Jak Harry Kane, z którym spotkałeś się w Tottenhamie?
On byłby idealny. To był transfer perfekcyjny dla Realu Madryt.

W Bayernie ma osiemnaście bramek i pięć asyst w dwunastu meczach.
To fenomen. Możliwe, że Real Madryt uznał, że jak na jego wiek oczekiwano za niego za dużo pieniędzy, ale ja nie miałem żadnych wątpliwości co do jego formy. Widziałem go z bliska i wiem, na co go stać. To byłby napastnik perfekcyjny dla Realu Madryt.

Co w nim lubisz najbardziej?
Wszystko. To niewiarygodny napastnik. W Tottenhamie z wielką łatwością przychodziły mu kolejne hat-tricki. Gra bardzo dobrze plecami do bramki i w każdej sytuacji był w stanie wcisnąć nogę i oddać świetny strzał. Nawet z obrońcą na plecach. To killer. Bayern podjął bardzo dobrą decyzję. To najlepsza dziewiątka, z jaką kiedykolwiek grałem.

A Morata, z którym grałeś w Juve, powinien być niekwestionowaną dziewiątką reprezentacji Hiszpanii?
Bez wątpienia. Álvaro zawsze miał niesamowity potencjał. Wraz z biegiem lat dojrzał i bardzo się poprawił.