Real Madryt wygrał u siebie z Chelsea 2:0 w pierwszym meczu 1/4 finału Ligi Mistrzów. Poniżej prezentujemy oceny, jakie zawodnikom Królewskich wystawili redaktorzy i użytkownicy RealMadryt.pl. Skala 1–6.
Fot. Gouda
1. Courtois
Kiedy drużyna go potrzebowała, za każdym razem był na miejscu. Łącznie zanotował trzy interwencje, przy czym najważniejszą z nich była ta po sprytnym strzale Sterlinga, który kilkadziesiąt sekund po bramce Benzemy mógł dać Chelsea wyrównanie. Courtois w Lidze Mistrzów regularnie udowadnia, że obecnie jest najlepszym bramkarzem na świecie. Z Belgiem w takiej formie Królewscy mogą marzyć o Stambule.
Carvajal błyszczy w blasku wielkich europejskich wieczorów. Nie pierwszy raz anturaż Ligi Mistrzów obudził najlepszą wersję prawego obrońcy, który był energiczny i nieustępliwy. Grał bardzo wysoko, był stałem gościem na połowie rywala i świetnie doskakiwał w pressingu do Chilwella. Najważniejsze na koniec, czyli kluczowy udział przy pierwszym golu w postaci wypieszczonego, długiego podania do wbiegającego w pole karne Viníciusa. Szkoda, że częściej nie możemy oglądać takiej wersji Daniego.
Maszyna do wygrywania pojedynków i przewidywania ruchów przeciwnika w walce ciało w ciało. Linia obrony Realu była ustawiona bardzo wysoko i mimo początkowych problemów, w dalszej fazie spotkania Brazylijczyk trzymał ją w ryzach. Wysoko atakował piłkę, dzięki czemu zespół szybko ją odzyskiwał i długo się przy niej utrzymywał na połowie Chelsea. Pokazał swoją klasę, gdy najpierw dogonił João Félixa, a potem podręcznikowo zablokował jego strzał. Zatrzymywał groźne ataki The Blues w pierwszej połowie i miał wszystko pod kontrolą, kiedy Królewscy dominowali. Najprościej rzecz ujmując – znów był generałem madryckiej defensywy.
Początek meczu nie był dla niego łatwy ze względu na niebezpieczne, szybkie wyjścia Chelsea. Z trudem kontrolował przestrzeń dookoła siebie, jednak drużyna nie poniosła z tego powodu konsekwencji. Ostatecznie Austriak z każdą kolejną minutą stawał się coraz pewniejszy, lepiej czytał grę i odgrywał ważną rolę w wyprowadzeniu i cyrkulacji piłki. Wyróżniał się zwłaszcza, jeśli chodzi o przechwyty, których łącznie zanotował aż cztery.
Przy ruchliwym Sterlingu grającym na jego stronie kluczem było spokojne wejście w mecz. Ta sztuka Francuzowi się niestety nie udała, bo już w 7. minucie został ukarany żółtą kartką za faul na Angliku. Pierwsza odsłona nie była dla niego łatwa, ponieważ w dużej mierze właśnie jego korytarzem próbowali przedrzeć się zawodnicy Franka Lamparda. W dalszej fazie rywalizacji Camavinga miał się na baczności i grał odpowiedzialnie, kilkukrotnie nawet odważnie odbierając piłkę wślizgiem. 20-latek prezentował się solidnie, ale po czerwonej kartce Chilwella Ancelotti nie chciał ryzykować wyrównaniem sił i ściągnął go z boiska w 71. minucie.
Głównodowodzący całokształtem gry Realu Madryt. Niemiec na pozycji defensywnego pomocnika sprawuje się wyśmienicie i daje drużynie wiele opcji. Co prawda początek meczu w jego wykonaniu nie był fenomenalny, bo on również nie do końca wiedział, jak odnaleźć się w kontratakach Chelsea, ale z czasem całkowicie opanował środek pola. Kapitalnie operował piłką (93,8% celnych podań), angażował się również w grę obronną, jak na klasowego pivota przystało. Pierwszorzędny występ Antonio.
Czy sytuacja z Baeną wpłynęła na Fede? Jeżeli tak, to wyłącznie pozytywnie. Od pierwszego gwizdka był bowiem niesamowicie naładowany i wręcz wściekle atakował piłkarzy Chelsea znajdujących się przy piłce. Jego agresywne odbiory inicjowały dobre akcje Królewskich, szczególnie w pierwszej połowie. Jak zwykle był praktycznie wszędzie i wykazywał się lwim głodem futbolówki (skończył z 93 kontaktami). Stanowił najważniejsze ogniwo w przejściach z obrony do ataku. Do pełni szczęścia zabrakło tylko gola.
Szukał dla siebie wolnych przestrzeni, ale było to trudniejsze niż zwykle. Był mniej decydujący niż nas do tego przyzwyczaił. Mimo wszystko aktywnie brał udział w rozegraniu piłki i zamykaniu rywala na jego własnej połowie. Jego podania były dokładne i przemyślane. Mógł trafić do siatki, ale jego techniczne uderzenie z linii szesnastego metra, na które zdecydował się po wyłożeniu futbolówki jak na tacy przez Benzemę, minimalnie minęło bramkę Kepy.
Może nie jest aż tak efektowny jak Vinícius, ale za to niemal równie efektywny. Dynamit Rodrygo napędził wiele groźnych akcji Realu. Cały czas był pod grą i nieustannie pokazywał się do podania, czym przyprawiał obrońców Chelsea o niemały ból głowy. Jedynym zarzutem do Brazylijczka jest zbyt duża ilość błędnych decyzji podejmowanych przez niego w kluczowych momentach. Gdy lepiej było podać – strzelał, a gdy wypadało uderzać – podawał. Czasem zagrywał też nie do najlepiej ustawionego kolegi, co nie umykało uwadze Viniego czy Benzemy. Na plus można mu na pewno zapisać to, że po przewinieniu na nim wyrzucony z boiska został Chilwell.
Niezmordowany, będący w stanie zagrozić w każdym momencie. Nie ulega wątpliwości, że Brazylijczyk jest obecnie największą bronią Realu Madryt. Uprzykrzał życie całej defensywie Chelsea, a przede wszystkim Fofanie, który już od 5. minuty grał z żółtą kartką. Bardzo dobrze zachował się przy pierwszej bramce, gdy odważnym ruchem pokazał się Carvajalowi. Co ciekawe, portale statystyczne zapisały Viniemu asystę przy trafieniu Benzemy. Podobnie jak w przypadku Fede – szkoda, że koniec końców sam nie strzelił gola.
Otworzył wynik i był bardzo aktywny w linii ataku. Znakomicie współpracował z Viníciusem oraz Rodrygo i te małe gry wspomnianej trójki jeszcze przed 21. minutą mogły przynieść Królewskim gola. Zachował się jak rasowy snajper, gdy Kepa odbił piłkę pod jego nogi, a on był dokładnie tam, gdzie powinien w takiej sytuacji być. Benzema oddał łącznie pięć strzałów (z czego trzy celne; jeden był zablokowany) i popisał się trzema kluczowymi podaniami, ale w drugiej połowie przygasł i – podobnie jak całej drużynie – zabrakło mu pazerności na kolejne bramki.
Wszedł w 71. minucie za Camavingę i uratował zespół przed stratą bramki przy grze w przewadze. Piłka po strzale Mounta najprawdopodobniej zatrzepotałaby w siatce, ale na jego drodze stanął właśnie Rüdiger. I chwała mu za to.
Pojawił się na murawie w 71. minucie, zmieniając Rodrygo. Już trzy minuty później cieszył się z gola, który zapewnił Królewskim dwubramkowe zwycięstwo. Marco ma „to coś”. Coś, czego zabrakło Rodrygo, czyli umiejętność podejmowania optymalnych decyzji. Nie gwarantuje fajerwerków, ale robi swoje. Raczej nie zapamiętamy jego występu z czegoś innego niż z bramki, ale… Czego chcieć więcej?
Carletto nie kombinował i posłał w bój tę samą jedenastkę, która prawie dwa tygodnie temu zmiażdżyła Barcelonę na Camp Nou. Dało się dostrzec, że zespół dobrze czuje się w takim zestawieniu personalnym i taktycznym. Stworzenie sobie dogodnej sytuacji bramkowej nie stanowiło dla niego problemu, ale nie można zapominać o nerwowej początkowej fazie spotkania, w trakcie której Chelsea groźnie wychodziła z piłką z własnej połowy. Po przerwie sytuacja została opanowana, można więc doszukiwać się w tym ręki trenera. Może zabrakło trochę ze strony Włocha popchnięcia swoich podopiecznych do strzelenia kolejnych goli. Chociaż w przypadku dokonanych przez niego zmian, nie można mu niczego zarzucić. Wręcz przeciwnie. Dobrze zareagował ściągnięciem Camavingi po czerwonej kartce dla Chilwella. I znów miał nosa, wprowadzając Asensio, który wykorzystał otrzymaną szansę i zdobył bramkę.
François Letexier dobrze prowadził wczorajsze zawody. Szybko poczęstował żółtym kartonikiem Camavingę, jeszcze szybciej Fofanę, czym ustawił sobie mecz i pokazał zawodnikom, że nie będzie pobłażania. Nie wahał się ukarać Chilwella bezpośrednią czerwoną kartką za zatrzymanie wychodzącego na czystą pozycję Rodrygo. Złą informacją dla Realu jest to, że upomnieni (co by nie mówić – słusznie) przez francuskiego arbitra zostali również Militão i Carvajal, co oznacza, że jeśli któryś z nich obejrzy żółtą kartkę na Stamford Bridge, a Królewscy przypieczętują swój awans do półfinału, to nie zagra w pierwszym starciu. Warto wspomnieć też o sytuacji, w której Fofana lekko nadepnął na stopę Viníciusa we własnej szesnastce, choć bez wątpienia nie było to na tyle poważne, by wskazać na wapno. A zatem, patrząc na sprawę całościowo, występ 33-letniego sędziego możemy ocenić pozytywnie.
Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!
Komentarze