Policjant, który zagrał w Lidze Mistrzów

Piłkarz i policjant to jedne z zawodów, które cieszą się największą popularnością wśród młodych chłopaków. Co ciekawe, Miguel Ángel Nieto może pochwalić się posiadaniem w CV obu tych profesji. Trzy lata temu skrzydłowy zdecydował się na zakończenie sportowej kariery i zawiesił buty na kołku. W trakcie swojej przygody z futbolem miał okazję grać w takich klubach jak Real Madryt, Almería, Xerez, Numancia, Racing Santander, Córdoba CF, Lleida Esportiu, Hércules CF i CD Alcoyano. 

Etap w Alcoyano był ostatnim przystankiem w jego karierze. Później nadszedł czas na spełnienie drugiego marzenia, jakim było wstąpienie do policji. „Życie składa się z etapów. Jako piłkarz czuje się spełniony. Grałem w wielu dużych klubach oraz udało mi się zagrać w klubie mojego życia. Zadebiutowałem w Lidze Mistrzów. Kiedy dostrzegłem, że etap piłkarski powoli dobiega końca, zatrzymałem się, aby pomyśleć, czego chcę w przyszłości. Zawsze czułem podziw i szacunek dla zawodu policjanta”, przyznał 36-latek w wywiadzie dla dziennika AS. 

Nieto dotarł na piłkarski szczyt bardzo szybko. W wieku 20 lat zadebiutował w Lidze Mistrzów w barwach Realu Madryt. Było to 6 grudnia 2006 roku, gdy rywalem Los Blancos było Dynamo Kijów. W tamtym zespole grały wówczas takie gwiazdy jak Roberto Carlos, David Beckham, Ruud van Nistelrooy, Raúl czy Ronaldo. „Nikt nie wie, jak potoczyłaby się dalej moja kariera. Trzy dni przed wygraniem La Ligi Capello powiedział mi, że liczy na mnie w następnym sezonie. To było niesamowite, ale trzy dni po zdobyciu tytułu Fabio został zwolniony”, dodaje Hiszpan. 

„Raúl, Guti i Iker byli tacy, jak ja. Spędzili w Realu Madryt całe życie. Byli bardzo sympatyczni, tak samo jak Van Nistelrooy czy Higuaín. Mocno zaskoczyła mnie pokora Beckhama czy rady, które otrzymywałem od Italo Galbiatiego, asystenta Capello”, stwierdza Nieto. 

W sumie wystąpił w 27 meczach Primera División, w 72 meczach Segundy i w 148 spotkaniach Segundy B. Jednym z najważniejszych momentów w jego karierze był wspomniany debiut w Lidze Mistrzów w 2006 roku: „Teraz, po wielu latach, jeszcze bardziej doceniam tamten moment. To była nieopisana radość”. W piłce nożnej jednak wszystko szybko się zmienia. Niedługo później skrzydłowy wrócił do gry w Cartilli, a następnie odszedł z Realu Madryt: „To był dla mnie smutny moment, ale niektóre rzeczy sprawiają, że stajesz się bardziej dojrzały, bo musisz ułożyć sobie życie w innym mieście. I ja tak właśnie zrobiłem”. 

Po zakończeniu kariery Hiszpan wstąpił do akademii policyjnej, gdzie poznał zupełnie nową rzeczywistość. „Okres bez możliwości spotkania się z rodziną był dla mnie trudny. Chyba nigdy tyle się nie uczyłem. Nie było już luksusów, wszyscy byliśmy tacy sami. Dzięki futbolowi zyskałem silną osobowość oraz odpowiednią mentalność. To wszystko pomogło mi w moim nowym etapie”, przyznaje. 

W akademii był również czas na piłkę nożną. Między zajęciami Miguel opowiadał kolegom wiele anegdot z przeszłości: „Gdy ludzie dowiadywali się, że grałem w Realu Madryt, byli mega zaskoczeni. Tak samo z resztą jak byli koledzy z zespołu, gdy po wielu latach gry oglądali mnie w mundurze. Ja zawsze byłem przede wszystkim normalnym facetem, który potrafił zachować balans”.