Kim jest nowy selekcjoner Hiszpanów?

De La Fuente pozostawał zatrudniony przez Hiszpański Związek Piłki Nożnej od dziewięciu lat. Choć pierwszym argumentem sceptyków będzie oczywiście to, że brak mu doświadczenia z piłką na najwyższym poziomie, to jednak wypada przypomnieć, że będąc od 2018 roku trenerem kadry U-21 siłą rzeczy obcował z topowymi graczami. Gdy przyszło mu prowadzić reprezentację olimpijską w jego zespole znajdowali się choćby Pedri, Olmo, Oyarzabal, Asensio, Eric García, Unai Simón i Pau Torres, którzy chwilę wcześniej występowali w seniorskiej reprezentacji na mistrzostwach Europy.

Jeśli ktoś myśli, że wraz z nowym selekcjonerem przyjdzie zupełnie nowa wizja gry, jest w srogim błędzie. Hiszpanie nie porzucą posiadania i nie przerzucą się z dnia na dzień na bezpośrednią piłkę. Luis De La Fuente rozumie futbol, w którym posiadanie jest kluczem. Fundamentalne znaczenie ma dla niego środek pola i szybka cyrkulacja piłki oraz umiejętne rozrzucanie jej na skrzydła. Typowy środkowy napastnik pełni dla niego ważną funkcję, jednak gdy nie znajdował odpowiedniego kandydata, nie wahał się uciekać do wystawiania wyłącznie fałszywej dziewiątki. Dobrym przykładem było korzystanie na najbardziej wysuniętej pozycji z Oyarzabala czy Olmo. Zabieg ten przyniósł Hiszpanom triumf w mistrzostwach Europy U-21 w 2019 roku. Cztery lata wcześniej reprezentacja U-19 prowadzona przez De La Fuente również sięgnęła po złoto.

Z reprezentantów, którzy znaleźli się w kadrze na mundial w Katarze, tylko Raya, Sánchez, Azpilicueta, Alba, Busquets, Koke i Morata nigdy wcześniej nie spotkali się w młodzieżowych drużynach z obecnym selekcjonerem. Nie brakuje zawodników, z którymi De La Fuente współpracował, gdy ci dopiero co wchodzili w pełnoletniość. Można tu wymienić choćby Marco Asensio czy Rodriego. Wcześniej niż inni poznał się też na talencie Zubimendiego czy Pablo Fornalsa.

61-latek niezwykle wnikliwie analizuje rywali i stawia przed swoimi podopiecznymi bardzo wysokie wymagania. Mimo to stara się być ze wszystkimi blisko, choć cechuje go twardy charakter. Jeśli któryś zawodnik nie chce się dostosować do jego wizji, ponosi tego surowe konsekwencje. Przekonać się o tym mógł choćby Adama Traoré, którego selekcjoner postanowił po prostu odsunąć od drużyny. De La Fuente umie sprawić, by poziom konkurencji w zespole był maksymalny i powodował wzajemne nakręcanie się do działania. Nawet jeśli kadra Hiszpanii niezaprzeczalnie ma już swój trzon, to jednak nikt nie dostanie niczego wyłącznie za zasługi (jakie zresztą? – przyp.red.).

O silnej osobowości De La Fuente świadczy też nieulegnięcie pojawiającej się z wielu stron presji dotyczącej powołania Sergio Ramosa na Igrzyska Olimpijskie. Szkoleniowiec od samego początku miał zamiar postawić na tych, którzy zapewnili drużynie awans na turniej i słowa dotrzymał. Jeśli ktoś z drużyny wypadł, to wyłącznie z powodów sportowych.

Nie ma więc wątpliwości, że związek stawia na osobę, która ma podobne spojrzenie na piłkę, co poprzednik. Sens tej kandydatury mają poświadczać także niezaprzeczalne sukcesy w futbolu młodzieżowym. Sztab De La Fuente uzupełnią Pablo Amo, czyli dotychczasowy trener kadry U-18, Carlos Cruz będzie odpowiedzialny za przygotowanie fizyczne, Miguel Ángel España zajmie się trenowaniem bramkarzy, Pablo Peña i Juanjo González zajmą się analizami, a na psychologa wybrano Javiera Lópeza Vallejo.