Florentino Pérez wygrał proces ws. taśm El Confidencial

Nagrania wypowiedzi prezesa Realu Madryt z prywatnych rozmów od 2006 do 2012 roku opublikowano w lipcu 2021 roku. W sieci pojawiło mnóstwo fragmentów, które zostały ostatecznie podzielone na 8 odcinków. Żyła tym cała Hiszpania i spora część piłkarskiego świata, bo Hiszpan wygłosił wiele kontrowersyjnych opinii na tematy sportowe, medialne czy polityczne. Wszystkie przetłumaczone na język polski można znaleźć poniżej:

• Taśmy Florentino cz.1: „Raúl i Casillas to dwa wielkie oszustwa”
• Taśmy Florentino cz.2: „Casillas jest bardzo niski, to pantoflarz”
• Taśmy Florentino cz.3: „Cristiano to imbecyl, z Mourinho są nienormalni”
• Taśmy Florentino cz.4: „Del Bosque to nie jest trener, nie zna się na niczym”
• Taśmy Florentino cz.5: „Trzeba wygrać bitwę z dziennikiem MARCA i telewizją publiczną”
• Taśmy Florentino cz.6: „Legendy myślą, że będą żyć z Realu do śmierci”
• Taśmy Florentino cz.7: „Graliśmy spektakularnie aż te sku**ysyny się zmęczyły…”
• Taśmy Florentino cz.8: „Laskę, z którą się widujesz, piep**ył cały Inter i cały Milan” 

Dziennikarze El Confidencial nie wprost potwierdzili, że materiał uzyskali z wielu godzin rozmów prezesa głównie z dziennikarzem José Antonio Abellánem, ktory otrzymał do niego dostęp po dymisji Florentino w 2006 roku, ale także przyjaciółmi, w tym tymi z czasów szkolnych. Ostatecznie prezes Królewskich pozwem przeciwko El Confidencial zablokował publikację dalszych taśm, twierdząc, że że naruszono jego honor, prywatność oraz wizerunek.

Alejandro Requeijo, jeden z autorów cyklu, odpowiadał, że jego publikacje i praca ma podstawy moralno-etyczne. Dziennikarz dodawał, że El Confidencial wcale nie zapłacił za taśmy, a prywatne rozmowy opublikowano, bo leżało to w interesie socios i kibiców Realu Madryt, którzy powinni jego zdaniem poznać prawdziwe opinie swojego prezesa, a nie znać go tylko z jego publicznego, dokładnie kontrolowanego wizerunku.

Portal VozPópuli jako pierwszy podał, że sąd pierwszej instancji w Madrycie skazał El Confidencial za naruszenie honoru, ale nie prywatności prezesa Realu Madryt. Sędzia stwierdziła, że portal przekroczył prawo do przekazania informacji, zakazała dalszego publikowania takich taśm i zarządziła odszkodowanie, jakiego domagał się od internetowego dziennika sam Florentino. Wyniosło ono… 1 euro (słownie: jedno euro).

W pełnym orzeczeniu sędzia Mónica Boticario Martín podkreśla, że nagrania są całkowicie wyrwane z kontekstu i informowany nie ma pojęcia w wielu przypadkach, do czego odnosił się Florentino Pérez. Na argument o prawie obywateli i kibiców Realu do poznania opinii prezesa klubu na temat sytuacji organizacji sędzia odpowiada, że wyraźnie głównym celem El Confidencial było osłabienie wizerunku Hiszpana poprzez przedstawienie go jako osoby fałszywej, zakłamanej i stawiającej siebie ponad innymi ludźmi czy samym klubem. Dodała ona, że większość wypowiedzi została wygłoszona po opuszczeniu przez sternika klubu w 2006 roku i ma niewiele wspólnego z rzeczywistością, jaka panowała 15 lat później po powrocie Péreza do Realu. Właśnie to wszystko naruszyło honor Florentino i w efekcie prawo do poszanowania honoru oraz godności, jakie ma każdy człowiek.

Główny autor nagrań, czyli José Antonio Abellán, został wyłączony z orzeczenia o winie, bo sędzia uznała, że chociaż nagrywał Florentino bez jego zgody, to robił to w sferze publicznej w trakcie czegoś, co można było uznać za spotkanie Péreza z dziennikarzami.

W trakcie rozpraw sam Florentino opowiadał, że żaden wyrok nie odwróci już tej sytuacji, bo El Confidencial wypełnił swój cel naruszenia jego wizerunku poprzez rozgłos, jakiego nabrały taśmy. Prezes Realu Madryt dodał przy tym, że czuje się wzmocniony, bo uzyskał wsparcie madridismo na czele z byłymi piłkarzami, o których opowiadał na nagraniach i którzy mieli się z nim kontaktować, by zapewnić, że nie żywią do niego urazy i nie nadają wagi przedstawionym opinii publicznej wypowiedziom.

Sędzia nakazała El Confidencial i jego dyrektorowi opublikowanie swojego orzeczenia w dziennikach AS, MARCA, El Confidencial, El País i madryckim El Mundo.