Pomnik łączący Real Madryt i Real Sociedad

Gdyby pytanie takie zadano w obecności Luisa Molownego, który swoim przesądem dotykał go przed każdym spotkaniem, ten prawdopodobnie z niedowierzania złapałby się za głowę. Mija już jednak prawie sto lat od momentu, gdy Sotero Aranguren i Alberto Machimbarrena przedwcześnie zmarli. Obaj stanowią też wspólny mianownik między Realem Madryt i Realem Sociedad.

W wydaniu z 31 lipca 1924 roku dziennikarze Madrid-Sports opublikowali list podpisany przez Fernando Lópeza Quesadę. Zawarto w nim propozycję skonstruowania pomnika ku czci Sotero Arangurena i Alberto Machimbarrery, dwóch byłych piłkarzy Królewskich zmarłych w tragicznych okolicznościach zaledwie półtora roku wcześniej. W liście padł również pomysł zorganizowania turnieju noszącego imiona obu zawodników, w którym udział wzięłyby wszystkie madryckie kluby. Gazeta entuzjastycznie podeszła do sprawy. Wkrótce potem ruszyła zbiórka pieniędzy, a wdrażaniem planu w życiu zajął się sam pomysłodawca.

Sotero Aranguren, z pochodzenia Argentyńczyk, zmarł 26 lutego 1922 roku z powodu zapalenia płuc. Do Realu Madryt trafił w 1911 roku, a białą koszulkę przywdziewał przez siedem lat. Obok niego piłkarsko dojrzewał inny chłopak, dla którego Real był całym życiem i który nie mógł pogodzić się z odejściem kolegi. – Nie znajduję odpowiednich słów, by wyrazić to, co czuję z powodu odejścia naszego kochanego kolegi, Sotero. Jeśli jako piłkarz był fantastyczny, to nie wiem, jak mógłbym określić go jako człowieka. Był także wzorem do naśladowania zarówno na boisku, jak i poza nim – brzmiały pożegnalne słowa wypowiedziane przez nie kogo innego, jak samego Santiago Bernabéu.

Sotero i Alberto Machimbarrena wygrali wspólnie puchar w 1917 roku. Również drugi z wymienionych zmarł niespodziewanie zaledwie półtora roku po odejściu Arangurena. W jego przypadku grypa ewoluowała do gruźlicy. Mimo najlepszej opieki medycznej w Madrycie nie udało się go uratować. Obaj spoczywają na cmentarzu Bueno Pastor w San Sebastián. Machimbarrena urodził się właśnie w tym mieście i występował także w Realu Sociedad.

Co ciekawe, dla obu klubów grywał w tym samym czasie, co wywołało w tamtym czasie głośną dyskusję. Najgoręcej protestowali działacze Athleticu, ponieważ ich zdaniem zawodnik zarejestrowany w północnym związku piłkarskim nie powinien mieć możliwości grania w zespole z centralnego związku. Machimbarrena nie zakwalifikował się wcześniej z Realem Sociedad do walki o mistrzostwo zgodnie z ówczesnym formatem, a w Bilbao nie chcieli, by mógł przez to reprezentować Królewskich. Koniec końców krajowa federacja zmieniła przepisy. Alberto przegapił turniej, ale mimo to zdecydował się pozostać w stolicy Hiszpanii.

W maju 1924 roku Real Madryt udał się do San Sebastián na finałowe spotkanie Pucharu Króla. Pierwsze, co zrobili przedstawiciele Królewskich, to udali się na cmentarz Buen Pastor, by złożyć kwiaty na grobach Sotero i Michambarreny. Real Sociedad natomiast postanowił uczcić pamięć zmarłych popiersiem na dawnym stadionie oraz zainaugurował młodzieżowy turniej imienia Sotero i Michambarreny. Tego samego roku Real Madryt i Real Sociedad rozegrali także w stolicy Hiszpanii mecz w dzień wszystkich świętych. Między 1 i 2 listopada doszło do trzech spotkań, z których dochód przeznaczony został na pomnik.