Quinta del Buitre z nagrodą Wspólnoty Autonomicznej Madrytu

Piątka Sępa, jak można by przetłumaczyć to na polski, od lat 80 aż do niemal końca XX wieku w wielkim stopniu przyczyniła się do unowocześnienia hiszpańskiej i europejskiej piłki. Jako pierwszy określenia Quinta del Buitre użył dziennikarz Julio César Iglesias. W skład kwintentu wchodzili Emilio Butragueño, Manuel Sanchís, José Miguel González Míchel, Rafael Martín Vázquez i Miguel Pardeza. Każdy z nich zbierał szlify w szkółce Królewskich od najmłodszych lat. Ich gra rzuciła zupełnie nowe światło na ofensywne oblicze futbolu.

Na bazie talentu, techniki i klasy Quinta del Buitre pokazała, że w piłce jeszcze nie wszystko zostało wynalezione. Za czasów Piątki Sępa Real Madryt stanowił połączenie świeżości oraz doświadczenia. W tamtych czasach przez zespół przewinęli się weterani tacy, jak Carlos Alonso Santillana, José Antonio Camacho, Juan Gómez Juanito czy Ricardo Gallego. Z drugiej strony mieliśmy natomiast nowe nabytki, jak Hugo Sáncheza, Rafaela Gordillo, Antonio Macedę czy Jorge Valdano. Epoka Quinty zbiegła się w czasie również z umocnieniem się w kraju demokracji oraz przełomu kulturowego znanego jako Movida. Dziś Wspólnota Autonomiczna Madrytu postanowiła uhonorować zbiorczo całą piątkę legendarnych zawodników Królewskich.

Emilio Butragueño urodził się w Madrycie w 1963 roku i już samej nazwy Piątki Sępa można domyślić się, że to on był nieoficjalnym liderem, nazwijmy to, ugrupowania. Jego zręczność z piłką przy nodze oraz szybkość szybko uczyniły z niego napastnika, jakiego obawiał się każdy obrońca. Przy tym wszystkim, podobnie jak w swoich wypowiedziach, Sęp zawsze cechował się elegancją w grze i promowaniem idei fair play zarówno na, jak i poza boiskiem. Na Bernabéu niektórzy do teraz pamiętają, jak uzupełniał się z innym wielkim napastnikiem, Hugo Sánchezem. Wygrał sześć mistrzostw Hiszpanii, dwa Puchary UEFA, dwie Brązowe Piłki, był też królem strzelców La Ligi oraz jedną z wyróżniających się postaci na mundialu w Meksyku w 1986 roku. W barwach reprezentacji zaliczył 69 spotkań.

Míchel, również urodzony w 1963 roku w Madrycie, był pomocnikiem cechującym się ponadprzeciętną jakością piłkarską i charyzmą. Mimo obunożności uchodził za jedną z najbardziej precyzyjnych prawych nóg w Europie. Na tle reszty kwintetu był prawdopodobnie najbardziej wszechstronny. Potrafił podnieść zespół na duchu i notować niebywałe asysty ze skrzydła. Zdobył sześć mistrzostw kraju, dwa Puchary UEFA oraz 66 razy przywdziewał koszulkę kadry narodowej. Jako trener wygrał dwa mistrzostwa Grecji.

Rafael Martín Vázquez także urodził się w Madrycie, lecz dwa lata później od wspomnianej wyżej dwójki. Środkowy pomocnik w kolejnych latach udowadniał, że z całej Quinty to chyba on miał w sobie najwięcej czystego talentu. Sezon 1989/90 za kadencji Johna Toshacka był ukoronowaniem jego kariery w Realu. Później wylądował na dwa lata w Torino i zaliczył krótki etap w Marsylii, nim wrócił do macierzystego klubu, dla którego rozegrał jeszcze 73 mecze. Wygrał sześć mistrzostw, dwa Puchary UEFA i zaliczył 38 meczów w reprezentacji.

Miguel Pardeza urodził się w La Palma del Condado w Andaluzji w 1965 roku. Był napastnikiem, który mimo innego pochodzenia niż pozostali opisani, pierwsze kroki w piłce stawiał w młodzieżowych kategoriach Królewskich. Do pierwszej drużyny przebił się w 1986 roku po rocznym wypożyczeniu do Saragossy. Z racji na bardzo mocną konkurencję w ataku po roku znowu wylądował w Aragonii, gdzie spędził dziesięć kolejnych lat. W 1987 sięgnął z Realem po mistrzostwo, z Saragossą wygrał zaś dwa Puchary Króla oraz Puchar Zdobywców Pucharów.

Manuel Sanchís urodził się w 1965 roku. Jako jedyny z całego grona zdołał wygrać Puchar Europy, podobnie zresztą jak jego ojciec. Środkowy obrońca był zdecydowany i pewny. Umiał też wyprowadzać piłkę, podchodząc często pod linię środkową. Do młodzieżowych zespołów trafił jako 12-latek, zwój rozwój wieńcząc zyskaniem sobie opaski kapitana pierwszej drużyny. Poza dwoma Pucharami Europy w 1998 i 2000 roku wygrał osiem mistrzostw, dwa Puchary UEFA czy Puchar Interkontynentalny. W kadrze narodowej wystąpił 48 razy.