„Czwórka, która już się nie nadaje”

Trudno się to pisze, ale taka jest rzeczywistość. Nacho Fernández i Lucas Vázquez to dwójka zawodników za słabych na Real Madryt. Ich poziom nie pozwala już sprostać wymaganiom klubu, który chce aspirować o wszystko. Marcelo i Isco to z kolei dwójka, która odchodzi. Ich poziom piłkarski jest wystarczający, jednak brakuje poziomu konkurencyjności. Mają w sobie jakość, ale brakuje im fizyczności i intensywności. Nie stają na wysokości wymagań dzisiejszego futbolu na najwyższym poziomie. Prawdopodobnie cała czwórka pozostanie w tym sezonie w Realu Madryt, ponieważ mają ważny kontrakt i nie wpłynęły za nich żadne oferty. Lub dlatego, że najzwyczajniej nie chcą się stąd ruszać. Ale ich poziom jest właśnie taki. Nieco gorszy niż w ubiegłym sezonie, co już wtedy było niewystarczające, by grać w Realu Madryt. 

Wrzucenie tych czterech zawodników do pierwszego składu, w którym nie ma ani Casemiro, ani Fede Valverde, to proszenie się o problemy. Zidane, który widzi ich codziennie na treningach w Valdebebas i wie, co mogą i czego już nie mogą wnieść, powinien był wiedzieć lepiej niż ktokolwiek inny, że taka mieszanka może być bardzo niebezpieczna. I tak też się stało. Pierwsze pół godziny było pokazem siły Cádiz wobec nieobecnego Realu Madryt. Przy ograniczeniach tej czwórki i dekoncentracji pozostałych zawodników, wynik 0:1 niewspółmiernie oddawał poczynania boiskowe obu zespołów. Goście zasłużyli na więcej. 

Jasne było, że Zidane będzie rotował składem po przerwie na reprezentacje, mając przed sobą wymagający terminarz, ale stracił nad tym kontrolę. Ryzykowanie utraty pozycji lidera na sześć dni przed Klasykiem, ponieważ podarowało się przeciwnikowi mecz, mogło być ceną za brak umiaru i zbyt dużą ingerencję w skład. Cztery zmiany w przerwie były oczywistym przyznaniem się do bardzo poważnego błędu popełnionego godzinę wcześniej.