Baseballowy Real Madryt

Niedawno opisywaliśmy historię siatkarskiego Realu Madryt. Tamta sekcja święciła duże sukcesy na krajowym podwórku, ale nie zdołała niczego wygrać na arenie międzynarodowej. Piłka nożna, koszykówka, siatkówka… czy to wszystko? Nie, Królewscy w swojej historii rywalizowali na wielu różnych polach. Tym razem skupimy się na sekcji baseballa. Już dzieje siatkarskiego zespołu Blancos były nieznane dla większości kibiców, a co dopiero powiedzieć o drużynie, która uprawiała mało popularną w Europie dyscyplinę.

Początki
Historia sekcji baseballu w Realu Madryt sięga początków XX wieku. Drużynę założono w 1903 roku, czyli niewiele po utworzeniu zespołu piłkarskiego. Trudno jednak znaleźć więcej informacji dotyczących początkowych lat istnienia. Wiadomo, że Królewscy należeli do grona pionierów, jeśli chodzi o hiszpański baseball. Jednak dosyć niska popularność tego sportu i brak narodowego związku sprawiły, że nie powstały żadne rozgrywki zrzeszające kluby z całej Hiszpanii. Receptą na to było rozgrywanie turniejów lokalnych i meczów towarzyskich. Przez długie lata sekcja baseballa popadła w zapomnienie i musiała być założona praktycznie od nowa.

Pierwsze rozgrywki krajowe
Podczas drugiej wojny światowej w Hiszpanii starano się utworzyć rozgrywki baseballowe. Mundo Deportivo opisywało mecz towarzyski rozegrany 3 stycznia 1940 roku pomiędzy zespołami Fox i Katalonią. Wygrali Katalończycy 11:8. W tym regionie zresztą baseball rozwijał się szybciej. Powstały tam regionalne rozgrywki, do których każdego roku dołączały nowe zespoły. W 1944 roku na ożywienie sekcji baseballa zdecydował się Real Madryt. „Bez żadnych wątpliwości stworzenie tej nowej drużyny zapełnia lukę istniejącą w Madrycie przy uprawianiu tego sportu. Cała publiczność z entuzjazmem przywita Real Madryt, tym bardziej, jeśli weźmiemy pod uwagę sytuację, w jakiej znajduje się madrycki klub w związku z budową stadionu i licznymi wydatkami, które się z tym wiążą”, pisał dziennik Gol. W 1944 roku rozegrano też pierwsze mistrzostwa Hiszpanii nazywane wtedy Pucharem Generała. W późniejszych latach przemianowano te rozgrywki na Puchar Króla. Pierwszy tytuł powędrował w ręce Españolu, który w trzech meczach pokonał Américę 2:1. Real Madryt natomiast w tamtym roku sięgnął po mistrzostwo Kastylii, jednak nie było to wielkie osiągnięcie, ponieważ o tytuł walczyły… trzy zespoły.

Pierwszy krajowy tytuł
W drugiej edycji wzięło udział sześć drużyn: Hércules, Español, Barcelona, Real Madryt, Yanquis i América. Blancos startowali od półfinału, w którym pokonali Español 18:15. W finale doszło do Klasyku. Spotkanie rozegrano w Vallecas i było ono bardzo zacięte. Na rozstrzygnięcie trzeba było czekać do ostatniej akcji. Królewscy wygrali 5:4. W kolejnych dwóch latach madrytczycy sięgali po mistrzostwo Kastylii, ale w walce o krajowy tytuł ustępowali Barcelonie. W 1946 roku przegrali w półfinale 2:7. Rok później zmienił się format rozgrywek i w finale rywalizacja toczyła się do trzech zwycięstw. Klasyk przyciągał duże zainteresowanie. Pierwszy mecz rywalizacji zgromadził na stadionie 5 tysięcy widzów. Ostatecznie Barcelona wygrała 3:2, chociaż już po czterech meczach było 3:1 i tak naprawdę piąte spotkanie nie było potrzebne.

W 1948 roku Real Madryt zrewanżował się Barcelonie, ogrywając ją 3:0 (7:5, 16:7, 10:3) w półfinale (rywalizacja toczyła się do dwóch zwycięstw, ale w tamtych czasach często decydowano się na rozgrywanie ostatniego spotkania). W finale doszło do derbów Madrytu i Królewscy pokonali Atlético 2:0 (12:6, 10:6). Rok później ponownie zmieniono format i przywrócono pojedyncze spotkania. Blancos przegrali w półfinale z Hérculesem 2:6. 1950 rok przyniósł kolejną zmianę zasad. W zaciętym półfinale Real Madryt pokonał Barcelonę 2:1 (9:11, 11:8, 15:10), a w finale zrewanżował się Hérculesowi, również wygrywając 2:1 (11:10, 5:7, 15:10).

Gorsze lata
Lata 1951–1958 nie były dla Realu Madryt udane. Z ośmiu możliwych tytułów na konto Królewskich powędrował tylko jeden (w 1955 roku). W 1951 nie udało się nawet dotrzeć do finału po porażce z Españolem 0:2 (7:15, 9:13) w półfinale. Rok później o tytule decydował jeden mecz i Blancos przegrali derby z Atlético 3:7. W latach 1953 i 1954 było jeszcze gorzej, ponieważ madrytczycy nie dostali się do turnieju finałowego.

W 1955 roku udał się otrząsnąć i Królewscy pewne sięgnęli po mistrzostwo po zwycięstwach z Españolem 14:4 w półfinale i 20:11 z Atlético w finale. Rok później madrytczyków znów zabrakło w turnieju finałowym, a w 1958 zmieniono format rozgrywek. O tytule decydowała rywalizacja każdy z każdym w stawce Real Madryt, Iturrigorri i Hércules. Real Madryt i Hércules zgodnie pokonały Iturrigorri odpowiednio 17:5 i 15:4. W decydującym starciu Hércules zwyciężył 8:4. W tamtym roku powstały również rozgrywki ligowe, w których również zwyciężył Hércules, a Królewscy nie brali w nich udziału. Co ciekawe, 27 kwietnia 1958 roku doszło do spotkania Realu Madryt z Atlético i był to pierwszy baseballowy mecz transmitowany na żywo w hiszpańskiej telewizji.

Dublet i lata sukcesów
1959 rok był znakomity dla Realu Madryt. Najpierw tryumfował w drugiej edycji Ligi Nacional (przemianowanej później na División de Honor), w której wzięły udział cztery zespoły. W decydujących starciach madrytczycy ograli Hérculesa 9:2 i 17:7. Kilka miesięcy później w Walencji Królewscy wygrali w Puchar Generała po pokonaniu Picadero 6:3 i Iturrigorri aż 33:3. W kolejnym sezonie w lidze Blancos zajęli drugą pozycję, ale obronili Puchar Generała dzięki wygranym z Picadero 4:3 i Iturrigorri 8:0.

W 1961 roku Real Madryt po raz trzeci z rzędu wzniósł w górę Puchar Generała. Tym razem w trzech meczach Królewscy ograli Hérculesa 2:1 (2:4, 5:3, 6:3). W następnym sezonie Blancos dotarli do finału, ale ulegli tam Picadero 1:2 (1:2, 8:7, 2:4). Rok 1963 przyniósł madrytczykom ósmy i zarazem ostatni w historii tryumf w Pucharze Króla. Królewscy pokonali Piratas 2:0 (13:12, 9:6).

Osiem zwycięstw w Pucharze Króla to obecnie drugi wynik w historii. Real Madryt miał na koncie najwięcej takich trofeów do 1990 roku. Wtedy Blancos zostali wyprzedzeni przez Viladecans. Katalończycy seryjnie w tamtych latach zdobywali ten puchar. Teraz mają ich 19.

Niejasny koniec
Niektóre źródła informują, że Real Madryt zlikwidował sekcję baseballa w 1963 roku po konflikcie z Federacją. Jednak Madrid Béisbol Club istniał nadal i sukcesy tej drużyny przypisuje się Królewskim. Ten zespół zdobywał mistrzostwo Hiszpanii w latach: 1967, 1972, 1973, 1981, 1984, 1988 i 1989, po czym zniknął z baseballowej mapy. Łącznie Blancos uzbierali 14 tytułów mistrzowskich. Był to najlepszy wynik w kraju aż do 2002 roku, kiedy Barcelona sięgnęła po 15. zwycięstwo. Obecnie Katalończycy mają 18 pucharów na koncie, a Real Madryt jest goniony przez Marlins Puerto Cruz. Kanaryjczycy dominują w hiszpańskim baseballu w ostatnich latach i uzbierali już 13 tytułów mistrzowskich.