„Przepraszamy, Marco Asensio”

Poniższy tekst został napisany przez dziennikarza i felietonistę dziennika MARCA, Santiago Siguero.

Musimy przeprosić Marco Asensio. Przepraszamy, że oślepiłeś nas złudzeniem swojego blasku w Trondheim. Za złudzenie twojego dubletu z Barçą w Superpucharze. Za złudzenie twoim slalomem z Bayernem. Za obraz twojego śladu w finale w Cardiff, przeciwko Buffonowi. Już nawet poza golami: przepraszamy za nazwanie cię w Marce pepino po tym jak rozbiłeś Leganés na Butarque w drodze po tytuł mistrzowski w sezonie 2016/2017 [Los Pepinos to przydomek Leganés, który w dosłownym tłumaczeniu znaczy „Ogórki”, tu jednak określenie pepino zostało użyte, by opisać kogoś silnego, potężnego – dop. red.]. Przepraszamy, że ostatecznie dałeś nam powody, by nie oglądać meczów Hazarda na mundialu w Rosji, by nie zaprzątać sobie głowy transferem Belga. „Asensio jest lepszy”, mówili nam. My to mówiliśmy.

Teraz wychodzi na to, że w wieku 22 lat Asensio nie czuje się zobligowany do olśniewania. W tym sezonie, kiedy w końcu stał się zawodnikiem pierwszego składu w Realu Madryt, kiedy klub postawił na niego zamiast łatwego rozwiązania, którym byłoby sprowadzenie zawodnika za olbrzymie pieniądze, Asensio strzelił dwa gole w 17 spotkaniach. Ale to jeszcze nie jest najgorsze. Niepokojące jest to, że jego głowa nie nadąża za jego lewą nogą. Że woli bezpiecznie podać, zamiast wyzwać rywala na pojedynek. W końcu, że były widoki, które zwiastowały glorię, ale głowa zadowoliła się wykonywaniem podstawowych obowiązków w pracy.

To jest uzasadnione. Tak samo jak uzasadnione będzie to, że klub, po tym jak postawił na Asensio, z czystym sumieniem będzie mógł przeczesywać rynek transferowy, jeśli konformizm przyćmi blask talentu. Tak, to wrzucanie kamieni do plecaka. Ale z nimi idzie praca i pensja. Każdy dźwiga je na swój sposób. Ramos, na przykład, strzela panenki. Asensio, w tym momencie, nie chce dźwigać ciężaru. Ale niech rozejrzy się wokół i zrozumie wreszcie, że Real Madryt nie czeka na nikogo. Nawet na piłkarza z jego niezwykłym talentem.

Powiedziałem to. Pan mi wybaczy, panie Asensio.