Sekret Solariego

Ciemny garnitur, dopasowany krawat, biała koszula i czarne buty. Prezencja Solariego na Bernabéu w roli trenera doskonale wpasowała się w kanony Realu Madryt. Ani przesadnych akcesoriów, ani nieodpowiednich gestów. Nowy trener Królewskich pozostał spokojny, nietknięty gwizdami skierowanymi do graczy w rożnych momentach, aby przekazać im spokój, o który prosili, nie będąc w stanie tego powiedzieć. Inscenizacja Solariego była przeciwieństwem wizji oferowanej przez Lopeteguiego, który w niemal każdym spotkaniu szalał przy linii bocznej i bez opamiętania machał rękoma.

Santi, jak mawiają na niego w szatni, zachował spokój, by nie generować dodatkowych emocji, jakie unosiły się nad stadionem. Wiedział, że gwizdy nie są skierowane do niego, ale chciał, by jego piłkarze czuli się przez niego chronieni. Napięcie udało rozładować się dopiero w końcówce, gdy do siatki trafił Vinicius. Trener podkreślał po spotkaniu, jak ważne dla głów zawodników było samo zwycięstwo i zwracał uwagę na to, że wyraźnie było widać, jak zeszła z nich presja, gdy udało się zdobyć pierwszą bramkę.

Postawa Solariego była zrównoważona, oba gole celebrował z zaciśniętymi pięściami, zwracając się ku ławce rezerwowych. Nie skakał do linii bocznej, by robić z siebie bohatera. Nosi w sobie futbol, nie musi patrzeć na trybuny. To spodobało się zawodnikom. I zarządowi. „Czułem się tu naturalnie. Jestem tu od wielu lat zarówno jako piłkarz, jak i trener. Nie różniło się to od tego co czułem na Bernabéu”, dodawał po spotkaniu.

Solari wystartował dobrze. Jego przyjaciel Sergio González, z którym kończył trenerski kurs, życzył mu powodzenia. „Jest przede wszystkim dobrym człowiekiem i mam nadzieję, że wszystko potoczy się dobrze”, mówił.