Doktorat Setiéna na Bernabéu

Poniższą analizę dla dziennika MARCA stworzył Enrique Ortego. Dołączono do niej poniższy obrazek taktyczny, który pokazuje końcowe ustawienie Królewskich.

Zinédine Zidane doskonale pamiętał o trudnościach z poprzedniego sezonu w starciach z Las Palmas Quique Setiéna i nie chciał powiększać ryzyka, jakie niosła za sobą taka gra rywala. Okazało się, że było ono jednak nieskończone.

Francuz posłał do boju podstawową jedenastkę za wyjątkiem i pozwoleniem kontuzjowanego Karima Benzemy. To, co się nie zmienia i staje się zwyczajem, to wejście Królewskich w domowy mecz bez koncentracji w defensywie, co doprowadza do groźnych sytuacji po bramką Navasa. Wczoraj w 3. minucie Betis miał trzy z rzędu okazje na gola. Po prostu. Na scenę wkradły się nerwy, które widać było w prostych stratach przy wyprowadzaniu akcji. Było ich o wiele za dużo jak na graczy o takiej jakości.

Carvajal wyżej od Marcelo
Trudno jest zaplanować mecz bardziej ofensywnie od wczorajszego Realu. Z przodu Cristiano i Bale, a tuż obok nich Isco z pełną swobodą ruchów. Hiszpan biegł tam, gdzie chciał. Do tego wysunięci Modrić i Kroos. Dalej, Carvajal praktycznie na pozycji skrzydłowego, grając wyżej nawet od Marcelo. Hiszpan miał jednak spore problemy z interpretacją sytuacji, szczególnie przy decyzjach o dośrodkowaniu lub jego braku.

Co najciekawsze, ta ofensywa z pierwszej połowy została w cieniu tego, co robili gracze Zidane'a w drugiej części gry. Totalne oblężenie. Zmiany doprowadziły do tego, że Królewscy mieli w polu karnym rywala nawet 7 zawodników. Trudno jednak określić, jak w końcówce grał Real. Po wstępnym zamyśle ustawienia Casemiro na stoperze zmieniono plan. W obronie mieli zostawać Carvajal, Varane i Ramos, a przed nimi startować Lucas, Casemiro i Kroos. Z przodu atak złożony od prawej z Bale'a, Cristiano, Mayorala i Asensio.

Nic to jednak nie dało. Adán troił się, a Królewscy za mocno się śpieszyli, czasami podejmując zdecydowanie zbyt pochopne decyzje. Za dużo wrzutek z różnych sektorów boiska, za dużo zbyt wielkich chęci na jak najszybsze rozwiązywanie akcji. Wszystko wynikało z nerwowości.

Setién przekonuje swoje drużyny
Wygrywa, przegrywa czy remisuje, ale przynajmniej wszyscy wiedzą, co chce grać, niezależnie od członków swojego zespołu. Nawet w momentach rozpaczliwej obrony w ostatnich 30 minutach Betis miał określoną postawę, porządek i siły, by próbować wychodzić przez rozgrywanie piłki i szukać wykorzystania zmęczenia rywala.

Nie skończył się jeszcze wrzesień, a Betis to już ekipa na wzór idei Setiéna. Andaluzyjczycy postawili się na Santiago Bernabéu tak samo jak w pierwszej kolejce na Camp Nou, ale tym razem mieli większą wiedzą i lepiej rozumieli, co muszą robić.

A co mieli robić? Wszyscy to widzieliśmy. Mieli grać piłką, zajmować połowę rywala, naciskać w pressingu i szukać trójkątów w rozegraniu. Formacje grały blisko siebie, a przy piłce znajdowało się wielu zawodników. W tym Betisie nikt nie ucieka od swoich obowiązków, i gdy trzeba grać piłką, i gdy trzeba bronić się z całych dostępnych sił. Warto zauważyć, że w momentach największych trudności Setién nie wprowadzał obrońców. Wpuszczał wtedy na murawę na napastników. To był akt odwagi, który okazał się perfekcyjny.