Wielka poprawa w defensywie

Poniższą analizę dla dziennika MARCA wykonał Enrique Ortego. Dołączono do niej powyższy obrazek taktyczny.

W tym wypadku wyniki idą w idealnej parze z odczuciami. Málaga jest inna od przyjścia Míchela do klubu, chociaż w debiucie zanotowano porażkę 1:2 z Alavés, a zwycięstwo przyszło dopiero w czwartym meczu ze Sportingiem. Od tamtego czasu rozegrano 8 spotkań, a Andaluzyjczycy zaliczyli tylko jedną porażkę na wyjeździe z Deportivo. Do tego 5 wygranych i remis. Jedna z nich nad Barceloną, po której Królewscy przejęli zdecydowane prowadzenie w La Lidze.

Míchel od początku postawił sobie jasny cel poprawienia jakości defensywnej zespołu. Chodziło o całą ekipę, a nie tylko formację obronną, która popełniała sporo błędów indywidualnych. Hiszpan próbował na tej drodze wielu systemów, zaczynając od 4-4-2, które jest najmniej konfliktowe, gdy budujesz coś od zera. Pojawiało się jednak także ustawienie z trzema stoperami i oddawaniem skrzydeł bocznym defensorom.

Bardzo dużo możliwości
Tak zagrano z Atleti, Barceloną i Deportivo, ale potem zespół przeszedł na czwórkę defensorów. W ostatnim starciu z Sociedadem ponownie zagrała trójka stoperów z jednym ofensywniejszym obrońcą na boku (Juankar), a drugim defensywniejszym (Torres). W czasie tej najlepszej serii korzystano głównie z 4-3-3 i 4-1-4-1, które momentami przechodziło na 4-2-3-1.

Trzeba podsumować, że zanotowano wyraźną poprawę w obronie, co dało ciągłość gry i lepszą organizację w ofensywie. Porządek z piłką i bez niej, to podstawa wszystkiego. Duża równowaga. Míchel znalazł też dobrze zbalansowany środek pola, gdzie Camacho to latarnia defensywna, a Fornals i Recio pracują na całej długości boiska. Gdy trzeba bronić, Recio dołącza do Camacho, tworząc parę pomocników.

Sandro prowadzi ofensywę
Na skrzydłach trenerzy mają po dwa wybory. Na prawej można wystawiać Keko, który bardzo otwiera grę, lub Ontiverosa, który bardziej schodzi do środka i rozgrywa. Na lewym boku Juankar i Jony są bardzo podobni i obaj mogą pokrywać całe skrzydło od linii do linii.

Wszystko, co opisano wyżej, nie byłoby takie samo bez Sandro, którego można określić jako nowoczesnego napastnika. Nie czeka i nie stoi. Wraca po futbolówkę i łączy się z akcją w jej wczesnej fazie. Jest osamotniony w ataku, ale wykorzystuje to do pokazywania się kolegom i uciekania stoperom. Świetne uderzenie przy stałych fragmentach.

Dzisiaj Míchel może zareagować na grę Realu dwójką napastników przez wystawienie trzech stoperów z Demichelisem, który zastąpi Llorente. Torres na prawym boku będzie odpowiedzią na wejścia Marcelo.