Bramkarz, który zdobywa punkty

Poniższą analizę derbów Madrytu dla dziennika MARCA wykonał Enrique Ortego. Dołączono do niej zamieszczone tutaj obrazki taktyczne.

Real Madryt skomplikował sobie życie i w efekcie La Ligę, gdy tak naprawdę nic na to nie wskazywało. Inni rywale zrobili na Santiago Bernabéu dużo więcej niż Atlético Madryt i wyjeżdżali przegrani. Wczoraj po golu Pepego z kolejnego stałego fragmentu gry Królewscy wydawali się wszystko mniej lub bardziej kontrolować.

Tak jednak nie było. Simeone zmiany wyszły lepiej niż Zidane'owi. Albo przynajmniej należy stwierdzić, że Correa i Thomas mieli większy wpływ na grę niż Isco i Lucas. Jednak tak naprawdę wartości bramce Griezmanna nadał występ Jana Oblaka. Bez niego Atleti byłoby już dawno poza meczem, gdy Francuz wykończył świetne podanie Argentyńczyka.

Oblak, bramkarz przejmujący inicjatywę
Niektórzy jeszcze mieli w pamięci jego potrójną paradę w starciu z Bayerem w Lidze Mistrzów, a Słoweniec już nadpisał im kolejne obrazki. Wszystkie jego wielkie parady chroniły zespół przed utratą praktycznie pewnej bramki. Pierwszy strzał Cristiano w krótki róg był na rozgrzewkę.

Kolejną sytuację Benzemy odprawił dzięki dobremu ustawieniu się i mocnym nogom, które pozwoliły mu ustać uderzenie. Świetnie odczytał odegranie Cristiano i skrócił lekko dystans, stając na linii pola bramkarza. Zmniejszył bramkę i wyciągnął rękę.

Trzecia wielka obrona miała miejsce w drugiej połowie, także po strzale Benzemy. Przypominała te parady z meczu z Leverkusen. Całą przewagę miał uderzający, ale Oblak przejął inicjatywę. Wygrał ten pojedynek, bo zaatakował piłkę. Znowu skrócił dystans i udało mu się po prostu zablokować zagranie Francuza.

To bramkarz, który reaguje na to, na jakiej gra pozycji. On broni swojej bramki. Pewniak w powietrzu. Gigant w sytuacjach jeden na jednego. Ręce wyciąga z gracją magika. Poziom jego koncentracji jest niezwykły, a przy tym można odczuć, że niesamowicie dobrze czyta grę ze swojej perspektywy.

Cristiano nie trafił, ale robił wszystko
Dobry mecz Portugalczyka. Nie trafił, ale brał udział we wszystkich ofensywnych akcjach swojej drużyny. Miał strzały – Savić „zabrał” mu jednego gola – ale też aktywnie prowadził grę, szczególnie widać to było w dwóch klepkach z Benzemą. Jego ruchliwość i zejścia do środka zaburzały rytm Juanfrana, który potrzebował pomocy Savicia i Gabiego. W tym czasie za Marcelo odpowiedzialny był Carrasco.

Cuda, jakie tworzą ławki
Nie jest łatwo wytłumaczyć, dlaczego ostatecznie ławka Atlético miałą większy wpływ na wynik niż ta Realu. Wszystko wskazywało, że na pewno będzie odwrotnie. Gdy Zidane musiał spojrzeć na zmienników, miał Isco, Moratę, Jamesa czy Kovačicia. Każdy ze swoim stylem. Simeone miał mocno ograniczone możliwości.



To jednak Correa i Thomas poprawili swoją ekipę po wejściu na boisku. Pierwszy, bo mieszał w ofensywie nie mają przypisanej pozycji, co lubi najbardziej. Ostatecznie to on miał największy udział w golu Griezmanna, bo po przejęciu piłki od razu się odwrócił i precyzyjnie zagrał między stopera a bocznego obrońcę rywali.

Z kolei Thomas w ciągu 20 minut przejął siłą środek pola i przesunął wszystkie formacje do przodu. Zaczął jako mediapunta, skończył na prawym boku. Był widoczny.

Zmiany Zidane'a w teorii miały sens. Isco miał kontrolować rozgrywanie i przetrzymywać piłkę. Lucas miał być odpowiedzią na Filipe, który cały czas grał wtedy w ataku, oraz dać oddech drugiej linii. Czasami jednak w piłce dobra teoria nie do końca się sprawdza.