Klasyki będą dwa

Poniższą analizę dla dziennika MARCA wykonał Marcos López.

Piłka. Akcja i reakcja. Zidane mógłby oprzeć swój plan na długich posiadaniach. Brak Bale'a sprawia, że Real nie może tylko bronić przez natychmiastowe szukanie przestrzeni do kontry. Barcelona nie jest szybka w powrotach – pięć goli straconych po kontrach w tej lidze – ale Królewskim zabraknie tego wyjątkowego sprintera, żeby perfekcyjnie korzystać z takich sytuacji. Zagrożenie przez obronę na swojej połowie to cel Zidane'a, ale planem na akcję może być naruszanie Katalończyków przez nacisk.

Z siły do słabości
Barcelona pożerała rywali. Jej siła polegała na tym, że odbierała im piłkę na ich połowie i od razu zmieniała chip na ten ofensywny. Blaugrana przestała być jednak wzorem, tracąc pozycję w takim rankingu. Schemat gry – obsesja polegająca na tym, by pomocnicy biegali tak dużo, by uwolnić od wysiłku trio MSN – sprawia, że Barcelona odbiera najmniej piłek w La Lidze. W starciu z Sociedadem zanotowała 10 odbiorów mniej, ale największe zmartwienie budzi to, jak trudno jest odzyskać jej futbolówkę na połowie przeciwnika. Długie akcje przeciwko Katalończykom naruszają ich strukturę zawsze wtedy, gdy są wykonywane przez odpowiednich zawodników potrafiących dobrze podawać, bo niewymuszony błąd na swojej połowie będzie niczym więcej jak piłką meczową dla Messiego i kolegów. Zidane, dodając pomocnika do środka pola, będzie musiał poprosić swoją ekipę, by grała na przewagi w odpowiednich sektorach bez utraty tradycyjnej skuteczności.

Wariant Mascherano
Argentyńczyk zagra w obronie, eksperci spierają się tylko czy jako lewy, prawy czy środkowy defensor. Jeśli El Jefe występuje na środku, zmieniają się automatyzmy. Busquets na środku nie wraca do obrony, a trójka, która zazwyczaj wyprowadza piłkę, tworzona jest ze stoperów i jednego bocznego defensora. Hiszpan pozostaje przed nimi. To bardziej rozwiązanie do ataku niż schemat z trzema stoperami, bo drużyna nie wytrzymałaby z balansem, który tworzyłby fałszywy skrzydłowy – Rafinha, Arda czy nawet Messi – próbujący kryć jedną z flanek za ostatnim obrońcą.

Pionek, który może złamać mecz
Najważniejsze będzie utrzymywanie kursu. Pozostawanie w zimnej wojnie i unikanie nerwowości, bo ta bitwa będzie długa i nudna. Szachista Carlsen obronił tytuł mistrza świata po zremisowaniu kolejnych siedmiu partii, co pokazało, że grał bez zarzutu. Redukował błędy i czekał na swoją chwilę. Zidane może i będzie czekać, ale będzie też szukać pojedynku z Busquetsem. Podobnie było w meczu z Borussią, gdzie James zajął się Weiglem. Tym razem rolę kryjącego może przejąć Isco w wariancie 4-2-3-1. Wtedy Królewscy staliby się mocniejsi w strefie, gdzie rządzi Barcelona. Cristiano zostałby na lewej flance. Jeśli Mascherano grałby na jego stronie, jego wysiłek w obronie byłby mniejszy. Benzema biegałby sam w ataku. Guardiola zrobił to samo wobec Busquetsa w Lidze Mistrzów, używając Davida Silvy.

Yin-Yang Iniesta
Zaskakuje jak kluczowym wydaje się być Andrés. Kiedy go nie było, zespół się zapadł, gdy nie miał za trudnego terminarza, a zawodnicy pozostawali zdrowi, przynajmniej ci najważniejsi z tria MSN. Ta trójka wpływa i karze rywala, chociaż zaskakuje, z jaką łatwością Sociedad wszedł w grę Barcelony na Anoecie. Iniesta przyda się Katalończykom, ale może też odczuć poziom wymagań, bo nie ma w nogach odpowiedniej liczby minut.

Jeśli wszystko pójdzie po myśli, godzina dla Iniesty, pół dla jego zmiennika. Gomes nie jest jego klonem, chociaż Enrique może postawić na niego przez warunki fizyczne i wzrost. Iniesta jest nisko w obu aspektach. Klasyki będą dwa. Jeden z Andrésem, drugi bez niego. Wyzwaniem dla Barcelony będzie wygranie ich obu.