Modrić–Isco, klucz do rozgrywania

Wieczór testów, ale z odpowiednimi środkami. Zmuszają do tego braki w odbiorze (Casemiro) i kreacji (Kroos). Drużyna jak nigdy będzie musiała zagrać razem, a formacje będą musiały być zwarte. Trenerzy muszą rozdzielić obowiązki dotyczące dwóch aspektów, które nadają życie środkowi pola.

Poza dwoma meczami, w których Zidane zaszalał i do pary pomocników wystawiał czterech napastników, trenerzy trzymali się wiernie ustawieniu z trzema pomocnikami. Kontuzje wyznaczały zestawienie tego trójkąta: albo z odwróconym wierzchołkiem (jeden defensywny gracz, dwóch ofensywnych), albo z normalną podstawą (dwóch defensywnych, jeden ofensywny).

Dzisiaj, gdy zabraknie Kroosa, należy przypuszczać, że pole przed stoperami przejmie para Modrić-Kovačić. Nie znamy tylko dokładnej pozycji Isco, który może być klasycznym łącznikiem z atakiem lub zagrać na boku, będąc bliżej kreacji niż wykańczania akcji.

W każdym z tych scenariuszy Modrić wydaje się zawodnikiem, który będzie podchodzić do stoperów, by wyprowadzać piłkę. Na Hiszpana spadnie odpowiedzialność nadania grze ciągłości w kolejnej formacji. Od tego połączenia między tymi piłkarzami będzie w dużej mierze zależeć rozegranie Królewskich.

Uwagę przywołuje to, że w środku pola Real wystawi jutro trzech graczy, którzy są raczej specjalistami w przetrzymywaniu piłki. To już rzadkie zestawienie w nowoczesnym futbolu. Modrić (mieszanka wielu aspektów), Kovačić (świetne poczucie wertykalności) i Isco (rozgrywanie i dryblowanie) wolą biegać z piłką i tak pokonywać kolejne linie pressingu.

Atlético w wielu momentach meczu w fazie obrony będzie wypełniało środek pola pięcioma zawodnikami (Griezmann będzie zbiegać na prawą flankę), więc wtedy boczni obrońcy, szczególnie Marcelo, który na swoim boku nie będzie miał klasycznego skrzydłowego, będą musieli równoważyć braki w tej strefie, żeby uniknać przewagi liczbowej i pozycyjnej rywala.