Wymagania poprawiają ocenę spotkania

Świetna pierwsza połowa. Z serii tych, które nigdy nie powinny się kończyć. Pojedynek bez granic, od jednego pola karnego do drugiego. Były szybkie przejścia do ataku, było wstrzymywanie rozgrywania. Real przeciwko odważnemu Athletikowi musiał trochę się pomęczyć, żeby pokazać swoją najlepszą wersję. MARCA w swojej analizie stwierdza, że najbardziej kompletną za Zidane'a. Wymagania, jakie postawił rywal, poprawiają ostateczną ocenę.

W czym było widać obecność Kovačicia?
Głównie w tym, że drużyna zagrała z jednym naturalnym pomocnikiem więcej. Chorwat potrafił odnaleźć się w 4-3-3, a ekipa nie dzieliła się na pół, jak na przykład w Grenadzie. Kovačić wie, co robi. Nie wstrzymuje piłki w rozegraniu, ma też warunki techniczne i fizyczne do wychodzenia spod mocnego pressingu, jaki stosował Athletic.

Jego obecność nadała ekipie równowagę. Pokazał, że jest gotowy do gry w pierwszym składzie. Trudno wybić go z rytmu. Biega od pola karnego do pola karnego i wszędzie wkłada nogę. Nie chowa się.

Kiedy Modrić miał problemy po prawej stronie, on pojawiał się na lewej flance, żeby otworzyć grę i przede wszystkim uruchamiać Cristiano. Zespół bardzo potrzebował tego pod nieobecność Marcelo i przy wystawieniu na lewej obronie prawonożnego zawodnika.

Czy pomysł na boki obrony był udany?
Nie do końca. Zidane postawił na utrzymanie ofensywnego profilu swoich obrońców i przy nieobecności Marcelo wprowadził do gry dwójkę grającą w takim stylu. Jeden z nich musiał jednak zagrać ze zmienioną nogą. Francuz postawił na Carvajala, Benítez swego czasu wolał w takiej sytuacji wybrać Danilo.

Z tego, co zobaczyliśmy już w sezonie, żaden z nich nie czuje się komfortowo, kiedy gra na lewej flance. MARCA stwierdza, że jeśli trzeba kogoś wybrać, to gorzej na innej pozycji odnajdywał się chyba Carvajal, ale wczoraj obaj obrońcy nie uczestniczyli tak mocno w ofensywie.

Duży procent winy ponoszą tutaj rywale, bo Lekue zamknął drogę Brazylijczykowi, a Merino Carvajalowi. Obaj naciskali bardzo wysoko. Rzadko wracali na swoją połowę, nawet przy początkach akcji. Rzeczywistość mocno potwierdziła teorię, że brak Marcelo to maksymalny ból dla Realu Madryt.

Jak zamknąć Modricia w klatce dwa na dwa?
Jednym z kluczowych założeń Athleticu było odłączenie najważniejszego gracza gospodarzy: Modricia. Nie było krycia indywidualnego, ale w niektórych momentach intensywność Beńata i doskakiwanie do Chorwata mogły na to wskazywać. Cały czas wspierał go Lekue, który zamykał opcje na podania, gdy jego kolega był spóźniony. Luka miał większą obecność w grze dopiero w środku drugiej połowy, gdy Baskowie zaczęli odczuwać zmęczenie. Wtedy wprowadził do gry spokój i porządek.

Jak wytłumaczyć porażkę, gdy nie grasz gorzej?
Trudne pytanie. Jeśli chodzi o balans gry, to w pierwszej połowie Athletic nie był słabszy od Realu. Gości wiele kosztowały określone okazje, ale poza tym podopieczni Valverde radzili sobie doskonale. Wyszli z wysoko ustawioną obroną, naciskali na połowie rywala, zamknęli skrzydłach, męczyli Modricia, utrudniali życie Kroosowi i stoperom… I łatwo dochodzili do dobrych sytuacji. Robili to na swój sposób, czyli dośrodkowaniami, ale ich atakujący byli na odpowiednich pozycjach. Dziennik kończy analizę stwierdzeniem, że Aduriz musi zostać powołany do kadry.