Taktycznie: Kim dla Realu Madryt jest Karim Benzema?

Real Madryt wygrał sobotni mecz z Córdobą i może dopisać sobie trzy punkty w klasyfikacji drużyn Primera División. Wciąż utrzymuje jednopunktowe prowadzenie na drugą w tabeli Barceloną i dalej ma jeden zaległy mecz do rozegrania.

Choć zwycięstwo może cieszyć, to sposób w jaki zostało odniesione już niekoniecznie. Szybko stracona bramka, potem cała seria błędów indywidualnych w obronie i bezradność w ataku – wszystko to dopełniało żenującego obrazu, z jakim mieliśmy do czynienia w sobotnie popołudnie. Jedynym zawodnikiem wyróżniającym się na tle słabo spisujących się kolegów był Karim Benzema. Bardzo aktywny, nieustannie szukający wolnych przestrzeni i luk w defensywie rywala, chętnie współpracujący z kolegami z drużyny. Występ w meczu z Córdobą ładnie wpisuje się w odmianę, jaką zaserwował nam Francuz mniej więcej od października. Od tego czasu ujrzeliśmy nową, odmienią wersję Benzemy – walecznego, zawsze będącego w centrum wydarzeń, częściej kreującego okazje bramkowe niż je wykorzystującego.

Rewolucja w grze Karima dużo mówi o Carlo Ancelottim. Jest kolejnym przykładem, że Carletto nie jest następnym trenerem ze szkoły: …bo moja prawda jest najmojsza. Ancelotti ciągle coś zmienia, wciąż szuka nowych rozwiązań, doskonali niedoskonałe, szuka niedoścignionej perfekcji. A przy tym broni swojego pomysłu, który zrodził się w głowie Włocha jeszcze przed pierwszym treningiem rok temu. I z Benzemą jest tak samo. Żeby wykorzystać potencjał Francuza nie trzeba było zmieniać ustawienia, dokonywać roszad personalnych czy nawet dokonywać zasadniczych zmian w taktyce. A wpływ Karima na grę Realu Madryt od pewnego czasu jest niebagatelny.

Sytuacja nr 1
W meczu z Córdobą Karim bardzo często pojawiał się na skrzydle, znacznie częściej niż w centralnych strefach boiska. Odległości między poszczególnymi liniami w drużynie Córdoby były niewielkie, dlatego też trudniej było znaleźć wystarczająco dużo wolnej przestrzeni, by otrzymać i rozegrać piłkę. Benzema częściej przesuwał się na skrzydła, gdzie był trudniejszy do upilnowania.


Dzięki dobrej technice i dużej sile fizycznej nie miał problemów z utrzymaniem się przy piłce pod naciskiem rywala, często wyciągając go ze swojej pozycji. Na powyższym zdjęciu widzimy, że Karim przejął piłkę przy linii bocznej i cofnął się w głąb własnej połowy, by stworzyć przestrzeń za plecami atakującego go przeciwnika dla nadbiegającego Jamesa. Francuz wykorzystywał fakt, że wraz z Ronaldo i Bale’em jest najczęściej atakowanym piłkarzem i zamiast grać pod siebie, starał się otwierać wolne przestrzenie dla mniej pilnowanych przez przeciwnika kolegów, w tym – jak widzimy na zdjęciu – dla Jamesa.

Sytuacja nr 2

By omówić udział Benzemy w tej akcji, najpierw trzeba wrócić do momentu, w którym się ona zaczęła. Świetny ruch Bale’a w głąb pola sprawia, że lewy obrońca Córdoby podąża za nim, by następnie próbować odciąć Walijczyka od możliwości podania do niego piłki. Błąd techniczny sprawia, że Gareth przejmuje futbolówkę, odwraca się z nią i zagrywa na skrzydło do Benzemy. Francuz już w momencie, gdy Bale wyciągał obrońcę ze swojej pozycji przesuwał się w wolne miejsce. Tutaj objawia się nam kolejny duży atut Karima – nieustannie obserwuje, jak poruszają się obrońcy rywala i wykorzystuje ich błędy w ustawieniu, niezależnie czy to jest boczny obrońca, czy środkowy.

Sytuacja nr 3

Wiele mówi się o tym, że we współczesnej piłce chodzi przede wszystkim o to, by tworzyć trójkąty na boisku. O co chodzi? Trójkąt ma trzy wierzchołki. Wyobraźmy sobie, że w każdym w wierzchołku jest piłkarz, a jeden z nich ma piłkę przy nodze. Cała trójka ma poruszać się tak, żeby w każdym momencie zawodnik będący przy piłce miał dwie możliwości podania. Świat idzie jednak do przodu, a piłka nożna wraz z nim. Pojawia się coraz więcej zespołów, które są na tyle dobrze zorganizowane w obronie, że nie mają problemu z unieszkodliwianiem rywala, choćby poprzez stwarzanie przewagi liczebnej w poszczególnych sektorach. Ale można to robić zarówno w obronie, jak i w ataku, czego przykładem jest Real.

Na powyższym zdjęciu widzimy, że w atak pozycyjny na skrzydle zaangażowanych jest czterech zawodników: Coentrão i James u dołu, Ronaldo u góry oraz zaznaczony czerwonym kołem Benzema. Jego zejścia są kluczowe; stwarzają przewagę liczebną 4 na 3, dzięki czemu łatwo jest wykreować sytuację podbramkową z takiego sektora. Oczywiście, zawsze jeden z napastników może pomóc w grze obronnej (vide Atlético). Konsekwencją jest jednak strata jednego z zawodników przy wyprowadzaniu kontrataków, co w przypadku takiego zespołu, jak Córdoba, jest zabójcze.

Warto też zwrócić uwagę na moment, w którym Benzema podłącza się pod rozegranie na skrzydle – zawsze robi to z opóźnieniem, by wykorzystać element zaskoczenia. Chodzi o to, żeby nie klepać futbolówki bez sensu na boku, lecz żeby wykorzystać ją z większą efektywnością. Najpierw Real Madryt celowo spowalnia grę, by następnie podłączenie się Karima pod akcję mogło ją przyśpieszyć. Tempo rozgrywania musi być zmienne, nie jednostajne.

Dobrym podsumowaniem aktywności Benzemy na boisku jest ta grafika, przedstawiająca jego kontakty z piłką:


Francuz jest świetnym przykładem nowoczesnego napastnika. Skończyły się czasy, w których zawodnik na szpicy musi czekać na idealną piłkę w polu karnym. On ma być w polu karnym ledwie przez kilka sekund podczas akcji, tylko po to, żeby móc ją wykończyć. Resztę swojego czasu na boisku ma wykorzystywać tak, by było to z jak największą korzyścią dla drużyny. Dlatego tak często cofa się w głąb boiska, stwarzając przewagę w konkretnych sektorach boiska. Carlo Ancelotti i Karim Benzema pokazują, że świetnie rozumieją, na czym polega współczesna piłka i to daje im przewagę nad rywalami.