MŚ: Niemcy chcą nauczyć Hiszpanów gry w piłkę

Niemcy - Hiszpania

Kilka najsilniejszych drużyn świata walczy na tych Mistrzostwach z własną futbolową tożsamością. Z piłkarskim podpisem, z jakiego znane były od lat. Brazylia radosny atak porzuciła na rzecz stalowej defensywy. Nie udało się, defensywne zasieki puściły w najmniej spodziewanym momencie. Holandia efektywność po raz pierwszy przekłada nad efektowność, część postronnych kibiców zgrzyta zębami, w Holandii świętują właśnie pierwszy od 32 lat awans do finału Mundialu. Niemcy doszli do wniosku, że sukces może przynieść im tylko frontalny atak, bramkę przeciwników ostrzeliwują więc na potęgę. W pięciu meczach Müller i spółka trafiali już trzynaście razy. Im zmiana filozofii gry również wyszła na dobre.

Z Hiszpanami rzecz ma się inaczej. Oni akurat bardzo chcieliby swój futbolowy podpis odzyskać, firmowe zagrania przypomnieć i zaserwować wreszcie specjalność hiszpańskiej kuchni. Bez tego biedzą się Hiszpanie w ataku, szans nie wykorzystują albo mają kłopot z ich wykreowaniem, jedyny David Villa prze ostro ku finałowi. Bez jego zagrań nie byłoby ani jednej z sześciu hiszpańskich bramek na Mundialu. Partner z ataku, Fernando Torres, każdy mecz zaczyna z animuszem, szybko jednak dochodzą do głosu braki treningowe, w czuciu gry i piłki. Po kilkunastu minutach napastnik Liverpoolu wygląda na tak zniechęconego, jakby miał za chwilę nagiemu Seppowi Blatterowi przeczytać do snu cały Traktat Lizboński.

W środku pola o świeżość ciała i umysłu walczy Xavi, w podobnej sytuacji zdaje się znajdować Iniesta. Za nimi Busquets i Alonso starają się zastąpić Marcosa Sennę i dodać coś kreatywnego od siebie. Trudno powiedzieć, aby ta współpraca ze sobą i resztą drużyny wyglądała idealnie. Na szczęście obu zawodników ratuje to, że z taktyką są za pan brat i inteligencją w grze maskują wyskakujące tu i ówdzie niedomagania zespołu. Formacja obronna, podobnie jak reszta drużyny, również miewa zaćmienia niemocy. A to Iker wypluje piłkę, a to Pique zachowa się nieodpowiedzialnie, nie zdąży wrócić galopujący pod bramkę przeciwnika Ramos, Puyol odbije się od rywala.

Summa summarum, skala talentu zgromadzonego w hiszpańskiej drużynie wystarczyła na wyjście z grupy i jednobramkowe pokonanie duetu portugalsko-paragwajskiego. Na tak dysponowanych Niemców jednak nie wystarczy. Szybkość krążenia piłki pomiędzy hiszpańskimi pomocnikami musi wzrosnąć z ziemskiej na kosmiczną, pewność formacji defensywnej wybić się nad niemiecką potęgę ofensywną, a Fernando Torres albo obudzić się z letargu piłkarskiej bezwładności, albo zostać zmienionym przez inspirującego poczynania w ataku Cesca Fàbregasa. W innym przypadku here come Ze Germans, jak mówił bohater filmu "Przekręt".

A Ze Germans mają się świetnie i wyjątkowo świeżo. Z migrującej na potęgę Europy skorzystali rozumnie, odmłodzili skład inspirującymi typami pokroju Khediry i Özila, w ataku ton nadają klasyczni piłkarze reprezentacyjni - Klose i Podolski - obok nich szaleje młody Thomas Müller, który nogę przyłożył do siedmiu już mundialowych bramek. Dziś z powodu żółtych kartek go zabraknie, utalentowanych następców w drugiej po Ghanie najmłodszej kadrze na Mundialu jednak nie brakuje. Nad wszystkim pieczę sprawuje Bastian Schweinstiger, nowa jakość w środku pola klubu i kadry. Grając na boku pomocy zdawał się dobijać do granic możliwości, teraz jest kluczową postacią i Bayernu, i reprezentacji. Przyczepić się można jedynie do obrony, niezbyt pewnej w kilku mundialowych sytuacjach. Dziś dowiemy się, czy te obawy są uzasadnione. W końcu Hiszpanie kręcić swoje pod bramka Neuera powinni wielokrotnie.

Trener Joachim Löw nie pozostawia złudzeń w kwestii nowego stylu gry jego drużyny. - Nasze analizy były jednoznaczne. Wygrać Mundial możemy tylko wtedy, gdy będziemy grać piłkę ofensywną, a rywalom utrudniać życie na boisku. Sposób na zwycięstwo zaprezentowany przez Włochów w 2006 roku, obrona i jednobramkowe zwycięstwa, żadnego sukcesu już nie przyniosą, do niczego nie doprowadzą. Zaplanowaliśmy sobie te Mistrzostwa aż do finału. Nasza gra polega na współdziałaniu i odpowiednim ustawianiu się zawodników w osiemnastu równych rozmiarów prostokątach, na jakie dzielę boisko piłkarskie. Najważniejsza rzecz to porządek na boisku. Każdy zawodnik musi znać swoje miejsce, nie biegać po całym boisku. Wybrane prostokąty na murawie zawsze muszą być pokryte. Żądam od zawodników, aby zawsze pokazywali się do gry, prosili o piłkę. To czyni grę płynniejszą, bardziej dynamiczną. Kilku naszych zawodników, Özil, Müller, Kroos, Poldi, są w tym świetni. Ten zespół do mistrzostwa opanował sztukę prostej gry. Angielskie tempo, hiszpańska technika i lekkość, gra podaniami oraz włoska defensywa - to są nasze inspiracje - podkreśla trener niemieckiej drużyny uważając, że różnica pomiędzy zespołem Niemiec i Hiszpanii sprzed dwóch lat została zasypana.

Nauka czerpana z hiszpańskich wzorców nie poszła w las, dzisiaj na boisku spotka się sześciu najlepszych zawodników Mundialu w bieganiu z piłka przy nodze. Prowadzi w tej klasyfikacji Xavi, który pokonał w ten sposób 26,2 km po afrykańskiej trawie. Drugi jest Xabi Alonso (24,6 km), trzeci Sami Khedira (24,2 km), Bastian Schweinsteiger czwarty (23,2 km), Joan Capdevila piąty (22,7 km) i David Villa szósty (22,5 km). Ci sami zawodnicy dominują w klasyfikacji na najdokładniej podających.

Swój wywód naukowy przeprowadził już profesor Mefit Tolan z Uniwersytetu z Dortmundzie. Na podstawie wzoru P (n) = (p-1/2) .cos (2 π/n n) wyliczył, że średnio Niemcy zajmują na Mistrzostwach Świata miejsce trzecie. Biorąc jednak pod uwagę okresowe wahania funkcji cosinus, zgarną na tym Mundialu złote medale. Chyba że Mistrzowie Europy wybiją młodym Niemcom matematyczne wzory z głów i pokażą, że uczniom do mistrzów jeszcze trochę brakuje.

Jakby nie było, z Niemców zawsze można się ponabijać.

Durban Stadium, Durban, godzina 20:30.