Dziesiątka najlepszych bramkarzy wg Casillasa

Iker Casillas postanowił zabawić się w historyka futbolu. Portero Realu Madryt wybrał dziesiątkę najlepszych bramkarzy wszechczasów. Wśród nich znaleźli się Duńczyk Schmeichel, Włosi Buffon i Zoff, Niemcy Kahn i Maier, Paragwajczyk Chilavert, Rosjanin Jaszyn oraz Hiszpanie: Zamora, Iribar i Arconada.



Peter Schmeichel
„Ta lista nie ma określonej kolejności, ale gdybym musiał wybrać, to numerem jeden zawsze będzie Peter Schmeichel. Po raz pierwszy zobaczyłem go w telewizji, będąc dzieckiem i od razu pomyślałem: ten człowiek jest niezwyciężony. Miałem 11 lat, a Schmiechel grał z reprezentacją Danii na Mistrzostwach Europy w 1992 roku. Był fantastyczny. Od tego czasu wiedziałem, że chcę być taki jak on, był moim idolem. Uważnie go obserwowałem, gdy tylko miałem okazję. Chciałem się uczyć od niego”.

Gianluigi Buffon











„Posiada wielkie umiejętności. Niemożliwym jest znaleźć u niego jakiś słaby punkt. Jedną z najważniejszych cech u bramkarza jest opanowanie. Ta zdolność jest bardzo ważna i przekłada się na obronę oraz ma pozytywny wpływ na resztę zespołu. Buffon uspokaja swoich kolegów z drużyny. Jest wzorem do naśladowania dla każdego bramkarza”.

Ricardo Zamora
„Nigdy nie widziałem jak grał, jedynie na archiwalnych filmach, ale jest ikoną hiszpańskiego futbolu. Jego imieniem nazwano trofeum, przyznawane co sezon bramkarzowi, który wpuści najmniej bramek. Mówią, że miał niesamowity refleks i był niezwykle odważny. Jest nawet taka historia, że podczas meczu z Anglią grał ze złamanym mostkiem. Był wielką postacią, zarówno na, jak i poza boiskiem. Jest to przypadek szczególny, gdyż jest wielbiony zarówno przez fanów Madrytu, jak i Barcelony, gdyż grał w obydwu klubach”.

Oliver Kahn











„Nazywali go Królem Kahnem lub Tytanem, co mówi wszystko. Ma zupełnie inny charakter niż ja, jest nieco ekscentryczny. Nie wiem czy to pomaga bramkarzom, ale Kahn na tym zyskiwał. Zawsze mówiłem, że podejście mentalne jest ważniejsze niż przygotowanie fizyczne, a dla mnie idealne jest połączenie stabilności i spokoju. Kahn nie ma z tym nic wspólnego, ale ostatecznie zdobył więcej tytułów, niż jakikolwiek inny bramkarz w historii”.

Dieter "Sepp" Maier
„Odegrał znaczącą rolę dla niemieckiej piłki. Z tego, co widziałem na filmach, to był bardzo zręczny jak na tak dużego faceta i niezwykle elastyczny, dlatego otrzymał przydomek Kot. Należy do generacji świetnych bramkarzy, którzy grali, zanim się urodziłem. Często słyszałem o nim od ludzi wieku mojego taty. Mówili, że był bardzo konsekwentny, nigdy nie popełniał błędów, co jest bardzo ważne, gdyż dodaje pewności siebie całej drużynie”.

Lew Jaszyn













„Jeden z wielkich. Widziałem na filmie jedną z jego akrobatycznych parad. Niesamowity refleks wyrobił mu się podczas gry w hokeja na lodzie. Jest jedynym bramkarzem, który zdobył Złotą Piłkę. Rywale bali się grać przeciwko niemu, zyskiwał nad nimi przewagę psychologiczną, zanim jeszcze zdołali kopnąć piłkę”.

José Ángel Iribar
„Jeden z najlepszych hiszpańskich bramkarzy. Radził sobie w bramce znakomicie i siał postrach wśród rywali. Zawdzięczał to wzrostowi. Budowę ciała świetnie łączył z umiejętnością dobrego ustawiania się. Mamy wiele wspólnego, gdyż on także zdobył mistrzostwo Europy”.

Dino Zoff
„Kahn i Maier byli typowymi bramkarzami z wielką osobowością, grającymi z pasją. Z Zoffem było zupełnie inaczej. Zawsze był opanowany, wspaniale radził sobie na boisku, co dawało dużo pewności całej drużynie. Miał świetny refleks i zawsze dobrze się ustawiał. Jest postacią, którą zawsze chciałem być. Zazdroszczę mu, że w wieku 40 lat był kapitanem reprezentacji swojego kraju na mistrzostwach świata”.

José Luis Chilavert











„Był wyjątkowy. Świetnie wykonywał rzuty wolne i łącznie zdobył ponad 60 bramek w karierze. Byłoby niesprawiedliwe, gdyby zapamiętano go tylko z tego powodu. Był przede wszystkim świetnym bramkarzem. Był trzykrotnie wybierany najlepszym portero na świecie w latach 90. Mam miłe wspomnienia z gry przeciwko niemu na Mistrzostwach Świata 2002 w Korei i Japonii (Hiszpania wygrała 3:1 – przyp. red.). Pokazał swoje wspaniałe umiejętności, przerzucając piłkę nad poprzeczką przy jednym ze strzałów Raúla. Również mogłem się przekonać o sile jego uderzenia, ale na szczęście udało mi się obronić”.

Luis Arconada
„Był znany jako El Pulpo, gdyż świetnie potrafił łapać piłki. Był odważny, miał wielką osobowość i szybko trafił do kadry narodowej w latach 80. Wielu uważa, że gram w podobnym stylu, zwłaszcza jeśli chodzi o grę nogami. Niestety, Arconadzie nie udało się zdobyć, w barwach Hiszpanii, żadnego trofeum. Grał w finale mistrzostw Europy z Francją, jednak Hiszpania przegrała 2:0, mimo że miał za sobą wspaniałe mecze w tym turnieju. To tylko dowodzi temu, jak niesprawiedliwe może być życie bramkarza”.