Wszystkiego najlepszego, Florentino!

78 lat… w tym wieku często bywa tak, że człowiekowi może się już po prostu czegoś nie chcieć lub najzwyczajniej w świecie można na coś nie mieć siły. Nie twierdzimy rzecz jasna, że żywot ludzki ogranicza się już wówczas tylko do wizyt u lekarza i rozwiązywania krzyżówek panoramicznych. To byłoby zdecydowanie zbyt krzywdzące szufladkowanie dla całej masy seniorów kochających życie i mających na nie pomysł nawet w nieco bardziej podeszłym wieku.

Tak czy inaczej, ludzi działających w tym wieku z podobną werwą, zaangażowaniem, pasją i – przede wszystkim – na taką skalę, jak Florentino jest naprawdę niewielu. Czas leci, a blask w jego oczach nie słabnie od ponad dwóch dekad, ze stosunkowo krótką przerwą na rządy Ramona Calderona. Nie będzie cienia przesady, jeśli powiemy, że Pérez to zdecydowanie najsłynniejszy i z dużą dozą prawdopodobieństwa najlepszy sternik w klubowej piłce XXI wieku. Niewykluczone, że za X lat będzie wspominać się o nim tak, jak dziś robi się to z Santiago Bernabéu.

Z pamięci w ekspresowym tempie da się wymienić szereg największych gwiazd światowej piłki, które trafiły do stolicy Hiszpanii za rządów Florentino. Był Figo, był Zidane, byli Ronaldo, Beckham, Owen, Robinho, Sergio Ramos, Kaká, Benzema, Cristiano Ronaldo, Xabi Alonso… W końcu przyszedł też czas i na Kyliana Mbappé. Po drodze przewinęła się jeszcze masa innych nabytków, które dla zwykłego prezesa byłyby pewnie hitami, a dla Floro stanowiły  po prostu normalne ruchy na rynku. Arcymistrz piłkarskiego biznesu i przy tym facet, który zawsze działał z klasą. 

Gdy na scenę wkroczyły kluby-państwa, a ściąganie największych nazwisk stało się znacznie trudniejsze, Pérez umiał się odnaleźć w kompletnie nowej sytuacji i wymyślić politykę transferową Królewskich praktycznie na nowo. Tak oto do klubu zaczęły trafiać największe talenty młodego pokolenia, które nie dość, że są w stanie zapewnić wspaniałą teraźniejszość, to na dodatek zabezpieczają przyszłość drużyny na wiele lat. Gracze o uznanej marce, jak Alaba, czy Rüdiger przychodzili natomiast jako wolni zawodnicy. Ta sama taktyka sprawdziła się wreszcie także w przypadku tak długo wyczekiwanego Mbappé. Kylian przez kilka lat pozostawał jednym z największych marzeń prezesa, które skutecznie mu się opierało. W końcu jednak i Francuz wylądował w Madrycie, bo nawet jeśli inni mają więcej pieniędzy, to jednak marka 15-krotnego zdobywcy Pucharu Europy nie może równać się z żadną inną. I wielka w tym zasługa właśnie Florentino. 

Pérez oczywiście nie jest nieskazitelny. Miał parę nietrafionych inwestycji, a po pierwszej kadencji, kiedy jego galaktyczny Real przegrywał, co tylko się dało, sam przyznał, że źle sobie wychował piłkarzy. Trudno jednak, by podczas 20 lat rządzenia największym klubem na świecie wszystko zrobić dobrze. Argumenty przeciwników Florentino po prostu muszą ginąć w morzu tego, co zrobił on dla Realu Madryt. Jakkolwiek patrzeć, za jego panowania Królewscy napisali jeden z najpiękniejszych, jeśli nie najpiękniejszy, etap w  ponad 120-letniej historii klubu, którym były 3 z rzędu triumfy Ligi Mistrzów (w sumie za rządów obecnego prezesa było ich 6). Łącznie pod jego rządami Królewscy po ten najcenniejszy laur sięgali zaś aż siedmiokrotnie. 

Drogi Florentino, z okazji urodzin życzymy ci, byś nie tracił zapału i działał tak długo, jak tylko pozwoli zdrowie. Dla wielu kibiców, zwłaszcza w tym tysiącleciu, jesteś synonimem Realu Madryt. Człowiekiem, który przeprowadził ten klub przez najtrudniejsze chwile i zbudował z niego niezachwianą światową potęgę. Podtrzymaj tę iskrę, a o przyszłość będziemy w pełni spokojni.

Wszystkiego najlepszego, Florentino!