Real Madryt wygrał na wyjeździe z Manchesterem City 3:2 w pierwszym meczu 1/16 finału Ligi Mistrzów. Poniżej prezentujemy oceny, jakie zawodnikom Królewskich wystawili redaktorzy i użytkownicy RealMadryt.pl. Skala 1–6.
Fot. Gouda
1. Courtois
Dobrze pracował w utrzymywaniu płynności w cyrkulacji piłki podczas rozgrywania od tyłu. Pozwalało to nie tracić posiadania i szukać czystego wyprowadzenia. Nie udało mu się zatrzymać strzału Haalanda z bliska, który wyprowadził City na prowadzenie. Później zanotował świetną interwencją po mocnym uderzeniu Fodena. Po przerwie nie miał zbyt wiele pracy, ale ostatecznie i tak ponownie skapitulował, tym razem z rzutu karnego.
Na początku dobrze radził sobie z Grealishem, który opuścił boisko z kontuzją w 29. minucie. Po wejściu Fodena miał więcej spokoju. Jako boczny obrońca wyglądał naprawdę solidnie. Zarówno w ofensywie, jak i w defensywie. Bez zagrożenia ze strony klasycznego skrzydłowego, jakim jest Grealish, miał więcej swobody. Jego ofensywne rajdy zawsze stanowiły ogromne zagrożenie dla City. Jego potężny płaski strzał mógł dać prowadzenie 2:1 tuż po zdobyciu wyrównującej bramki. Popisał się również kapitalnym podaniem do Bellinghama, który jednak przegrał pojedynek z Edersonem. Występ godny kapitana.
Był nieco spóźniony przy pierwszej bramce, gdy nie zaasekurował Gvardiola, który zgrywał do Haalanda. Miał pewne problemy z ustawianiem się, ale w drugiej połowie City zwolniło tempo, co sprawiło, że Francuz zaczął wyglądać zdecydowanie lepiej. Poprawił się w pozycjonowaniu i był dużo pewniejszy w pojedynkach, między innymi z Haalandem. Występy na środku obrony kosztują go wiele wysiłku, który po wczorajszym wieczorze należy docenić.
Egzamin zdany na piątkę. Asencio wygląda, jakby zjadł zęby na grze w pierwszej drużynie Realu Madryt. Neutralizował niemal każde zagrożenie. Co prawda mógł lepiej zachować się przy pierwszym golu Haalanda i pomylił się przy wyprowadzeniu piłki przed uderzeniem Norwega w poprzeczkę, ale poza tym był praktycznie bezbłędny. Wybijał piłkę w groźnych sytuacjach i wygrywał pojedynki z zawodnikami rywala. Ofiarnym wślizgiem zablokował strzał Haalanda, który najpewniej wpadłby do siatki i zapewnił City dwubramkowe prowadzenie. Był pewny, czujny i szybki. Pokazał niebywałą pewność siebie i udowodnił, że ma charakter wojownika.
Wyróżnił się czujnością przy korekcie ustawienia i przecięciu rajdu De Bruyne na skrzydle. W pierwszej połowie spanikował i zmarnował stuprocentową okazję, mając przed sobą tylko obrońców City rozpaczliwie zasłaniających pustą już bramkę. Pozwalał na groźne rajdy swoją stroną, ale później okrzepł, lepiej zabezpieczał swoją strefę i przypomniał nawet o swojej najlepszej wersji, dzięki której Ancelotti nazwał go najlepszym defensywnym lewym obrońcą na świecie.
W pierwsze połowie był kompletnie zagubiony i bezradny. Zawodził w rozegraniu i rozprowadzaniu podań, był nieuważny w defensywie. W żaden sposób nie pomagał drużynie w uwolnieniu się spod wysokiego pressingu City, wręcz przeciwnie – dwukrotnie naraził ją na niebezpieczeństwo swoimi niecelnymi podaniami. Na szczęście w drugiej odsłonie wziął się w garść. Szczególnie jeśli chodzi o dystrybucję piłki. Miał też kilka udanych interwencji i przechwytów.
Mocno pracował w pressingu i w bezpośrednich starciach z rywalami. Był pewniejszym punktem drugiej linii niż Camavinga, ale falowy przebieg meczu nie pozwolił mu całkowicie zapanować nad środkiem pola. Najlepsze i najgorsze w jego wykonaniu przyszło potem. Najpierw fantastycznie dograł do Mbappé, który nieczystym strzałem wyrównał stan rywalizacji. Zademonstrował w ten sposób swoją niesamowitą wizję gry. Był dokładny w swoich poczynaniach, podawał celnie na poziomie 96% (46 na 48), ale całe wrażenie zniszczył sprokurowany przez niego rzut karny po faulu na Fodenie. Kilkadziesiąt sekund później zszedł z boiska.
Kluczowy w dobrych pierwszych minutach Realu, gdy nie brakowało dogodnych sytuacji do objęcia prowadzenia. Decydował o kierunku akcji i wziął udział w pierwszym groźnym kontrataku Królewskich. Z czasem jednak jego wpływ na grę malał. Po przerwie wszedł na wyższy poziom. I dopiero wtedy mogliśmy oglądać najlepszą wersję Jude’a. Chwycił ster i w charakterystyczny dla siebie sposób zdobywał przestrzeń, nie dając sobie odebrać piłki. Świetnie czytał grę i prezentował ogromną klasę w swoich zagraniach. Dwukrotnie mógł trafić do siatki. Niecelnie główkował po dośrodkowaniu Viníciusa, a także znalazł się w sytuacji sam na sam z Edersonem, który zdołał nogą obronić jego strzał. Zwieńczył występ brawurowym biegiem w pole karne, który pozwolił mu wbić futbolówkę do pustej bramki, dopełnić remontady i przypieczętować zwycięstwo drużyny.
Skupił się na asekurowaniu Fede Valverde w obliczu obecności Jacka Grealisha. Aż do momentu kontuzji i zejścia Anglika z murawy. W defensywie pracował jak dodatkowy środkowy pomocnik. Błysnął efektowną indywidualną akcją z założeniem siatki rywalowi, ale po kolejnym zwodzie jego strzał został zablokowany przez obrońcę. Próbował, ale to nie był jego wieczór. Nie był tak decydujący, jak miało to miejsce w ostatnich meczach. Realowi brakowało jego jakości i sprytu w grze kombinacyjnej. Jedyne naprawdę warte odnotowania zagranie Brazylijczyka to dobre dośrodkowanie, które Mbappé zamknął strzałem.
Najbardziej wyróżniający się zawodnik z ofensywy. Znajdował się na niewielkim spalonym w akcji, w której po złym przyjęciu wywalczył rzut karny. Posłał spektakularne podanie do Mbappé, którego Francuz niestety nie wykorzystał. Przeprowadził nietypową akcję z Mendy’m, której w niewiarygodny sposób nie udało się wykończyć. Obił w poprzeczkę po fantastycznym, zaskakującym strzale w stylu Cristiano. Trochę się tego nazbierało. Miał kluczowy udział w golach na 2:2 i 3:2. To jego uderzenie dobijał Brahim i to jego przechwyt oraz podanie nad Edersonem spożytkował Bellingham. Nieprzypadkowo został wybrany MVP całej wczorajszej rywalizacji.
Nieskuteczny i niewidoczny. Od tego zaczął. Był zwyczajnie bezbarwny w pierwszej połowie, a w dodatku raził brakiem skuteczności. Zmarnował dwie stuprocentowe okazje. Najpierw sytuację z prawej strony, gdy uderzył w zasięgu Edersona, który poradził sobie z jego próbą, a później posłał piłkę w trybuny. Skończył tylko z jednym golem, choć równie dobrze mógł skompletować hat-tricka. W końcu trafił do siatki, choć ze sporą dozą szczęścia, uderzając nieczysto piszczelem i zaskakując Edersona. Była to arcyważna bramka, która zmienia percepcję jego występu.
Wszedł na boisko za Ceballosa w 81. minucie. Wyróżnił się 100-procentową skutecznością podań (8 na 8), ale żadne z nich nie stworzyło zagrożenia czy realnej sytuacji bramkowej.
Wszedł na boisko za Rodrygo w 83. minucie. I potrzebował zaledwie dwóch minut, żeby zaznaczyć swoją obecność w najlepszy możliwy sposób. Kapitalnie odnalazł się w polu karnym i dopadł do dobitki po strzale Viníciusa. Jego udział w kolejnej królewskiej remontadzie był zatem fundamentalny.
Pojawił się na boisku w 92. minucie, zmieniając Mbappé. Siłą rzeczy nie miał czasu, żeby jakkolwiek się wyróżnić.
Decyzje trenera
Decyzje dotyczące wyjściowej jedenastki podjęte przez Włocha były optymalne. Real dobrze wszedł w mecz i stwarzał sobie mnóstwo sytuacji. Jednak po kwadransie drużyna straciła rezon i nie udawało jej się wrócić do pierwotnego stanu aż do końcówki pierwszej połowy. Reakcja w przerwie musiała być prawidłowa, bo po wyjściu z szatni zespół był bardziej uważny, popełniał mniej błędów i lepiej kontrolował piłkę. Dodatkowo podopieczni 65-latka kolejny raz pokazali niezwykłą niezłomność charakteru, odwracając losy spotkania. Pretensje – jak zwykle – można mieć za zbyt późne zmiany, szczególnie w przypadku wejścia na boisko Brahima. Ale z drugiej strony, wpuszczenie filigranowego atakującego nawet dopiero w 84. minucie i tak może skutkować wymiernym i oczekiwanym efektem. Carletto postawił na swoim i wygrał. Ale to dopiero pierwszy akt.
Clement Turpin swoją postawą nie wywołał większych kontrowersji. Spalonego przy pierwszym golu Haalanda nie było, a rzut karny po faulu Ceballosa na Fodenie został podyktowany prawidłowo. Do Francuza można mieć pretensje za dwie podjęte przez niego decyzje, które na szczęście nie miały wpływu na wynik rywalizacji. W pierwszej połowie nie wskazał na rzut rożny dla Realu po muśnięciu piłki przez Edersona po strzale Fede Valverde, a w drugiej nie odgwizdał ewidentnego przewinienia Bernardo Silvy na Bellinghamie. Poza tym – bez zarzutów.
Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!
Komentarze