Ancelotti: Real tak jak inne kluby odrzuci zaproszenie na Klubowe Mistrzostwa Świata

Dziś twoje urodziny.
Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem o kimś, kto miał 65 lat, że jest starym człowiekiem. Ostrzegałem moje dzieci.

Co to znaczy?
Że nie jestem stary, nie czuję tych lat.

Dojrzała młodość.
Miałem szczęście żyć i dorastać w pogodnym otoczeniu, w rodzinie nie było pieniędzy, ale atmosfera zawsze była spokojna, nie było kłótni, rzadko dochodziło do sprzeczek. Szedłem na mszę w towarzystwie dziadka, potem on szedł do piekarni kupić słodycze, potem był obiad. Tak wyglądało moje dzieciństwo, zanim pojawił się miliony od Ceresiniego.

Ceresini, Parma, pierwsze prawdziwe pieniądze.
Kupiłem kolorowy telewizor, kosztował dużo, zapłaciłem za niego 600 000 lirów. Moja pensja jako piłkarza była pewna, mój ojciec natomiast żył nadziejami, miał nadzieję sprzedać ser, miał nadzieję sprzedać cielaka, miał nadzieję sprzedać pszenicę.

Nostalgia i szacunek dla przeszłości.
Piękne lata, nauka życia. Roma wzięła mnie za dużą sumę, przedstawiłem się z żądaniem 100 milionów.

I zgodzili się?
Zwariowałeś? Nie zgodzili się. To były gorące i nieustępliwe dni, w końcu dotarliśmy się z umową, 20 milionów brutto. Rozumiesz, jaki miałem silny charakter, nie?

Dorastanie z piłką nożną i?
Kilka kowbojskich magazynów, Kapitan Miki i Wielki Blek, ale miałem w głowie futbol, a Sandro Mazzola był moim idolem.

Dlaczego Mazzola?
Mój kuzyn Amedeo Curioni w drodze powrotnej z Mediolanu podarował mi koszulkę Interu, potem stałem się fanem Nerazzurrich, Mazzola był piłkarzem moich marzeń. Lubiłem też Boninsegnę.

Inter i jeszcze nie Real.
Jako dziecko o tym nie słyszałem, potem, gdy mieliśmy zmierzyć się z ważnym przeciwnikiem, ktoś krzyczał: to nie Real Madryt!

Patrząc z perspektywy czasu, nigdy niczego ci nie brakowało.
Wystarczy wymienić prezesów. Ceresini, Tanzi, Viola, Agnelli Gianni i Umberto, Berlusconi, Abramowicz, Rummenigge i Hoeneß, Al-Khelaïfi, Vichai, Aurelio i Florentino. Pewnego dnia będę musiał napisać książkę, ja i moi prezesi.

Niektórzy z nich zostali wymienieni z imienia i nazwiska.
Ze wszystkimi miałem bardzo dobre relacje.

Z kilkoma wyjątkami.
Kiedy psują się relacje, nie te międzyludzkie, ale te zawodowe, lepiej odejść bez polemik i kłótni.

Dziś dzieje się odwrotnie. Sytuacja jakby przybrała schizofreniczny kierunek, Klopp odchodzi na emeryturę, Allegri zwolniony, Mourinho idzie do Turcji, Sarri i Tudor rezygnują.
Nie widzę w tym nic szczególnego, to zawsze była nasza sprawa, ale przypadek Kloppa jest znaczący. Presja trwa, ciężar odpowiedzialności staje się zbyt duży, obsesja bierze górę. Przydarzyło się to również Arrigo Sacchiemu.

Obsesja, to nie dotyczy Carlo Ancelottiego.
Zachowuję pasję, tak żyję grą, grą, moją pracą, zawsze nosiłem ze sobą tę równowagę, przezwyciężyłem chwile, które nie zawsze były pozytywne, po moich doświadczeniach z Evertonem byłem poza radarem, myśleli, że jestem ugotowany, byłem stary. Potem w Napoli to samo.

Real to kraina drugiej młodości.
Real jest wyjątkowy. AC Milan jest w moim sercu, grałem, byłem trenerem, to duża część mojego życia zawodowego. Real to Real, co może być lepszego? Tutaj jest szacunek dla historii, wszyscy piłkarze z przeszłości są obecni na zdjęciach w centrum sportowym.

Nawet Buyo, ten, który wciąż szuka tej piłki, która jak rakieta wpadła do jego bramki po twoim strzale na San Siro w półfinale Pucharu Europy?
Oczywiście, często spotykamy się z Francisco. W Hiszpanii, podobnie jak w Anglii, istnieje szacunek dla historii, która nie jest przeszłością, jest HISTORIĄ.

Historii, która się nie kończy, która jest gotowa powitać Mbappé, a następnie 18-letniego Brazylijczyka Endricka obok Modricia, który we wrześniu skończy 39 lat.
Modrić to wyjątkowy przykład jakości i osobowości. Niestety Kroos postanowił się zatrzymać, jest Niemcem w swoich wyborach, ale nadal będzie mieszkał w Madrycie, powiedziałem mu, że jeśli jesienią będzie chciał zmienić zdanie, to wystarczy jeden telefon i zaczynamy od nowa.

W piątek rozpoczynają się Mistrzostwa Europy.
Jestem bardzo ciekawy Niemców u siebie, mają interesującą drużynę. A Włochy? Co mogę powiedzieć?

Cóż, mistrzowie Europy powinniśmy o tym porozmawiać.
Myślę, że brakowało nam zmiany pokoleniowej po wygraniu ostatniej edycji, więc tak naprawdę nie wiem, jakie mogą być nasze szanse. Mecze będę śledził w telewizji, przy odrobinie szczęścia różnica czasu pozwoli mi oglądać je rano.

Potem znowu La Liga, Liga Mistrzów i Klubowe Mistrzostwa Świata.
FIFA może o tym zapomnieć, piłkarze i kluby nie wezmą udziału w tym turnieju. Pojedynczy mecz Realu Madryt jest wart 20 milionów, a FIFA chce nam dać taką kwotę za cały puchar. To negatywne. Podobnie jak my, inne kluby odrzucą zaproszenie.