Endrick: Kiedy strzelam gole, to myślę o mojej rodzinie

– Co myślę, gdy zdobywam gole? Dużo myślę o mojej rodzinie, ponieważ wiem, że posiadanie dobrego domu, dobrego jedzenia na stole, dobrej szkoły było w moich rękach. To się wydarzyło, kiedy zacząłem robić karierę w Palmeiras. Kiedy dostałem pierwszy kontrakt, to mogłem to dać mojej rodzinie. Ten ciężar ze mnie spadł. 

– Powołanie do pierwszej reprezentacji? Przyszło znacznie szybciej, niż się spodziewałem. Rozmawiałem o tym z tatą, nie spodziewałem się tego powołania, w ogóle.

– Bramka w meczu z Hiszpanią na Bernabéu? To był wspaniały gol. Kiedy go strzeliłem i świętowałem, ślizgając się na kolanach, zobaczyłem przed sobą kibica w koszulce reprezentacji Hiszpanii, mówiącego – bo trochę już po hiszpański rozumiem – że czeka na mnie tu i że będę wielkim piłkarzem. A ja zrobiłem swoją cieszynkę z wielką przyjemnością, jestem Endrick. Obraz tego chodzi mi po głowie od chwili, gdy zdobyłem tę bramkę. 

– Czy jestem gotowy na przeprowadzę do Hiszpanii? Nie lubię zbyt długo się nad tym zastanawiać. Ale widziałem już dom, już go wybraliśmy, jednak teraz są inne sprawy. Nie wiem, kiedy wyjeżdżam, kiedy będzie moja prezentacja. Bardziej skupiam się na Copa América, na którym chcę zagrać.

– Rasistowskie wyzwiska w kierunku mojego taty na turnieju przedolimpijskim w Wenezueli? Kurcze, szczerze powiedziawszy, zareagowałem całkiem spokojnie. Jedna rzecz, którą zawsze powtarzała mi mama, to żebym zachowywał spokój i nie pozwolił, by to na mnie wpłynęło. Jeśli ludzie się tak zachowują, to muszę zachować spokój, ponieważ nie mam białej skóry, naprawdę mam czarną skórę, muszę to zaakceptować i się nie denerwować. Bóg dał mi tę odpowiedzialność, ten kolor skóry i nie muszę się denerwować. Jak zapisano w Biblii, bądź posłuszny swojemu ojcu i matce. To mną nie zachwieje, tylko mnie wzmocni.

– Moje nastawienie przy wyjściu na boisko? Na boisko trzeba wychodzić, by być szczęśliwym, jak dziecko w parku rozgrywki. Tak jak powiedział mi Abel [Ferreira, trener Palmeiras – dop. red.], że powinienem iść do Disneylandu, ponieważ jestem dzieckiem i powinienem się bawić. Ta rada będzie ze mną do końca życia. Myślę, że kiedy wychodzę na boisko, to to jest właśnie mój park rozrywki.

– Wychodzę na boisko, by grać. Przenoszenie całej tej odpowiedzialności na plac gry jest straszne. Czułem to, czujesz się wtedy bardzo obciążony, a musisz czuć się wolny, szczęśliwy, naprawdę niczym dziecko. Podobnie jak mój brat Noah, bez żadnej odpowiedzialności.

– Ślub z Gabriely? Jak powiedziałem tacie i mamie, chcę być młodym tatą, widzieć, jak mój syn dorasta, dostrzegać podobieństwa. Ale to ona musi powiedzieć „tak” lub „nie”, nie?