„Prosili go, by nie był Benzemą, ale Karim rozszyfrował futbol jak mędrzec manuskrypt”

Od podejrzanego…
Potrzeba wiele klasy i odwagi, aby nosić koszulkę z numerem dziewięć przez czternaście lat, mając duszę „dziesiątki”. W tym niedopasowaniu zagnieździła się nieufność do Benzemy, która unosiła się nad Bernabéu przez długi czas. Niektórzy go odrzucali, inni mu nie ulegali. Od mistrza robienia pauzy, wyobraźni i jedwabistej techniki wymagali dzikości. Prosili go, krótko mówiąc, by nie był Benzemą. Ale Karim rozszyfrował futbol jak mędrzec manuskrypt, a piłka, która nie jest głupia, zawsze go szukała. Był uzupełnieniem, którego potrzebował Cristiano, któremu swoimi ruchami i wsparciem dał gole, których sam nie strzelał. Było to bardzo produktywne partnerstwo, ale z tak przodującym graczem, że nie można było nie czuć się drugorzędnym. Florentino zawsze go podziwiał i chronił, ale jeśli Karim przetrwał presję, to dlatego, że nie chciał stracić swojej osobowości.

…do uznanego
Odejście Cristiano pomogło mu poczuć się bardziej autorytatywnie. Podjął się nowych obowiązków, które stanowiły wyzwanie dla jego talentu. Z młodszego brata stał się ojcem dla swoich młodych kolegów. Od konieczności bronienia swojej gry słowami do bycia bronionym przez liczby. Grał i zdobywał bramki. Grał i tworzył grę. Krytycy twierdzili, że stał się „innym graczem”. Nie, to był ten sam stary crack w innym kontekście i w pełni dojrzały. Skończył uwolniony, podnosząc Ligę Mistrzów cudów i otrzymując niekwestionowaną Złotą Piłkę, która nagrodziła jego osiągnięcia, ale także lojalność wobec wyjątkowego talentu, który nie zawsze rozumiano. W tym tygodniu pożegnał się w spokoju, podczas gdy historia Realu Madryt otworzyła mu frontowe drzwi.

Odchodzi najlepszy Asensio
Marco Asensio również odchodzi, nie spełniając, jak to mówią, bardzo wysokich oczekiwań. Uważam, że zawiódł system, który nie zagwarantował mu schronienia i nie dał mu czasu. Znakomity gracz, potężny, harmonijny i precyzyjny w podaniach, ze zgrabnym i zabójczym uderzeniem. Pewnego rodzaju nieśmiałość w jego grze została spotęgowana przez poważną kontuzję kolana. Brak determinacji, by pokazać pełnię swoich możliwości, zrodził uprzedzenia. I te uprzedzenia nie dostrzegły, że w tym sezonie jego gra się zmieniła. Przestał być graczem, który odbiera piłkę, wypuszcza ją, zawsze dobrze, i odłącza się od rywala. Połączył się z grą w bardziej zespołowy sposób. Rozgrywający i asystujący, rozgrywający i szukający pustej przestrzeni, rozgrywający i szukający pozycji do swoich zabójczych strzałów. Pozostawia mnie z uczuciem, że klub zasiał, a kiedy owoce były dojrzałe, zapomniał zebrać plony.

Messi, futbol, życie
Także Messi, który w wyobraźni kibiców Barcelony był w drodze powrotnej, oddala się również od Katalonii, od Hiszpanii, od Europy. W rzeczywistości zamknął kiosk w Katarze, podnosząc filmowy Puchar Świata. Kilka miesięcy później opuszcza wielką scenę z całym prawem, jakie daje mu 36 lat i nienaganna kariera. Barça obiecała mu chwałę z ryzykiem, a Arabia Saudyjska pieniądze bez chwały. MLS to mądrzejszy wybór. Rozwiną przed nim czerwony dywan, ponieważ sama jego obecność osławi ich ligę. Będzie cieszył się wymagającym futbolem, ale pogodzonym z życiem. Umieszczą następne Mistrzostwa Świata na jego podwórku, co pomoże przedłużyć marzenie o dalszej grze. I pozwoli nam wszystkim stopniowo żegnać się z jego talentem bez przeszkadzającej koszulki (nie znam nikogo, kto nienawidzi Interu Miami). Messi odchodzi i ktokolwiek to świętuje, nie wie nic o piłce nożnej. Ani o życiu.