Barcelona płaciła wiceszefowi sędziów… „w obronie przed Realem Madryt”

„Płaciliśmy we własnej obronie”. To jeden z prywatnych komentarzy ze strony byłych prezesów i byłych działaczy Barcelony, wobec których trwa śledztwo w sprawie wypłat dla wiceprezesa Komitetu Technicznego Arbitrów. Prezesi Sandro Rosell i Josep Maria Bartomeu utrzymali tę usługę, którą rozpoczął Josep Lluís Núñez i następnie utrzymał Joan Laporta, bo byli przekonani, że w kolektywie sędziowskim istnieje tendencja sprzyjania Realowi Madryt, podaje madryckie El Mundo. Takie ma być ich tłumaczenie całej sytuacji.

Działacze w prywatnych rozmowach, co podkreśla dziennik, utrzymują, że ukrywali te wypłaty przed członkami zarządu i większością działaczy, „by ich chronić”. Te argumenty słyszały osoby zajmujące w tym wieku ważne stanowiska w klubie, które w ostatnich tygodniach próbowały uzyskać odpowiedzi w tej sprawie od swoich byłych szefów. El Mundo dodaje, że jego źródła związane z byłymi działaczami klubu twierdzą również, że Barcelona utrzymywała wypłaty dla wiceszefa sędziów tak długo, bo ten ją szantażował fałszywymi oskarżeniami i chciano uniknąć publicznego skandalu. Ta wersja zgadza się z tą, jaką Negreira przekazał Urzędowi Skarbowemu, któremu wyjaśniał, że klub chciał zagwarantować sobie „neutralność”.

Część ważnych działaczy wiedziała jedynie o współpracy z synem Negreiry, który faktycznie miał tworzyć dla pierwszej drużyny i szkółki raporty o rywalach oraz sędziach. Ci działacze twierdzą, że raporty były składane cotygodniowo, często osobiście w klubowych biurach przez syna Negreiry, a następnie trafiały do trenerów pierwszej drużyny oraz drużyn juniorskich.

Syn Negreiry otrzymywał swoje wypłaty poprzez spółkę Josepa Contrerasa, zmarłego byłego działacza klubu. Negreira Junior ma obwiniać ojca o zniszczenie jego przyszłości w futbolu. Najbliższym opowiada, że „nie wiedział”, że ojciec ma taką relację z klubem.

Chociaż pierwszą fakturę dla Negreiry znaleziono z datą z 2001 roku, to wiele wskazuje, że cały proceder rozpoczął się w erze prezesa Núñeza, który rządził klubem od 1978 do 2000 roku. Po nim do klubu wszedł Gaspart, który utrzymał nuñismo, a nowy nurt miał wprowadzić w 2003 roku Joan Laporta, który zapowiedział, że podniesie w klubie wszystkie dywany i oczyści wszystkie skandale. Niespodziewanie Gaspart został jednak jego wielkim sprzymierzeńcem, bo po odejściu z klubu wszedł do zarządu Federacji jako jej wiceprezes w zarządzie Ángela Maríi Villara. Rok po wyborach Laporta spotkał się z Gaspartem na wielogodzinnej rozmowie, w której jednym z głównych tematów było zyskanie wpływów w Federacji. Kiedy Villar był bliski utraty władzy na rzecz swojego sekretarza generalnego Gerardo Gonzáleza, Laporta sprzeciwił się wyborowi La Ligi i postawił na Villara. Ten okazał się zwycięzcą, a reszta jest historią.

El Mundo dodaje, że otoczenie byłych prezesów podkreśla, że takie wypłaty, jak te Barcelony dla Negreiry, „realizowały też inne kluby z Primery i Segundy”. Dlatego szeroko rozumiane środowisko Blaugrany skarży się, że zaatakowano tylko jeden klub, gdy robić to samo miało wielu innych. Na to oskarżenie nie przedstawia się jednak żadnych dowodów.