Druga młodość i wielka niewiadoma

Oparty o barierki w strefie mieszanej po finale klubowego mundialu Toni Kroos po raz kolejny został spytany o swój najważniejszy piłkarski instrument, czyli buty. 33-latek zawsze gra w tym samym białym modelu obuwia firmy Adidas. Czyści je sobie sam, zawsze tak było, Mają być po prostu niezmiennie czyste. Czasami można odnieść wrażenie, że ten zwyczaj dbania o buty można porównać w pewien sposób do kariery Toniego w Realu Madryt. W stolicy Hiszpanii rozgrywający również zawsze starał się dbać o formę w każdym szczególe. Dowodem na to może być choćby fakt, że po rezygnacji z występów w kadrze narodowej Niemiec przeżywa drugą młodość.

W sobotę Kroos sięgnął po swoje szóste trofeum klubowego mistrza świata, piąte w barwach Realu. W każdym zakończonym podobnym sukcesem sezonie był absolutnie niezbędnym ogniwem wyjściowej jedenastki. W Maroku wystąpił od początku w obu potyczkach i zbiera minuty w liczbie, jaka parę lat temu wydawałaby się na tym etapie kariery nieprawdopodobna. Toni w bieżącym sezonie jest trzecim graczem pod względem czasu spędzonego na boisku. To pierwsza taka sytuacja od sezonu 2016/17. Od sześciu lat niedane mu było załapać się na podium. Wcześniej w sezonach 2014/15 i 2015/16 więcej grał tylko Cristiano, rok później był natomiast najczęściej używanym zawodnikiem. Od tamtej pory jednak delikatnie przystopował: 6. miejsce w 2018 roku, 5. w 2019, 6. w 2020, 6. w 2021 i 7. w 2022.

Po sprowadzeniu Camavingi, Tchouaméniego, powierzaniu coraz większej odpowiedzialności Valverde oraz bez Casemiro można było się spodziewać, że bieżący sezon będzie stał pod znakiem przemiany pokoleniowej środka pola. Niemiec jednak niezmiennie nie wpuszcza nikogo w swoje miejsce do pierwszego składu, a częściej od niego w zespole występują tylko Vinícius i Fede. Kroos zaliczył 26 meczów od początku, 13 razy był zmieniany, czterokrotnie zasiadał na ławce i tyle samo razy nie był zdolny do gry. Znamienne jest to, że Królewscy pod nieobecność Toniego otrzymali najboleśniejsze ciosy. Mowa o porażkach z Rayo (zawieszenie za czerwoną kartkę) i Mallorcą (na murawie dopiero pod koniec). 33-latek z dokładnością na poziomie 95,2% jest też najcelniej zagrywającym piłkarzem na kontynencie oraz mogącym pochwalić się największą średnią liczbą podań na mecz w La Lidze (75,4).

Pomocnik jest właśnie w wieku, w którym zgodnie z jego zapowiedziami sprzed lat powinien być już na emeryturze. Butów na kołku, jak widzimy, wciąż nie zawiesił, jednak nie zmienia to faktu, że jego przyszłość znajduje się pod znakiem zapytania. W Valdebebas wierzą, że wszystko wyjaśni się do końca marca. Cokolwiek się wydarzy, po finale w Rabacie Kroos wyznał, że na pewno żadna ze stron nie popełni głupstwa. Na tę chwilę trudno pokusić się o konkretne przewidywania, jednak odpowiedzialność, jaką powierzył Toniemu w tym sezonie Ancelotti, może mieć istotne znaczenie przy podejmowaniu ostatecznej decyzji.

W razie pozostania Kroosa w Realu na horyzoncie maluje się jeszcze kilka interesujących wyzwań, jak choćby wyrównanie wraz z Benzemą, Carvajalem, Nacho i Modriciem osiągnięcia Paco Gento, który zdobył sześć Pucharów Europy. Powalczyć może też o tytuł najbardziej utytułowanego niemieckiego piłkarza w historii. Na razie z 28 zdobyczami jest trzeci, przegrywa o cztery puchary z Thomasem Müllerem i Manuelem Neuerem, będącymi od niego kolejno rok i cztery lata starszymi. Sam Kroos jednak w rozmowie z mediami przyznał, że nawet nie miał pojęcia o swojej pozycji w tym rankingu. On najzwyczajniej w świecie chce wygrywać. Zawsze.