„Tchouaméni nie był wyróżniającym się piłkarzem”

Jak wyglądało pana odejście z Girondins po tak długim czasie?
Mój etap w Girondins zakończył się wraz z przybyciem amerykańskiej grupy GACP, która w 2019 roku wykupiła klub od M6 [grupa telewizyjna, która była właścicielem klubu od 1999 roku – przyp. red.]. Nowi właściciele pożegnali się z wszystkimi trenerami z najdłuższym stażem w klubie.

Miał pan jednak szansę trenować młodziutkiego Auréliena Tchouaméniego.
Tak. Trenowałem Auréliena przez jeden sezon, w zespole U-17.

Już wtedy widać było, że ma zadatki na wielkiego piłkarza?
Jeśli mam być w pełni szczery, to Aurélien w tamtym momencie nie był uznawany za wyróżniającego się piłkarza. Miał jednak wielki potencjał i na boisku był zawodnikiem kompletnym, który wzbudzał we mnie wrażenie, że wraz z upływem czasu któregoś dnia będzie mógł zostać zawodowym piłkarzem. Mimo wszystko nigdy nie zakładałem, że Aurélien zajdzie tak daleko i będzie grał w Realu Madryt, w największym klubie na świecie.

Pod pana skrzydłami był również Koundé, prawda?
Tak, ale to były różne epoki. Auréliena i Julesa dzielą dwa lata różnicy i nigdy nie grali razem w kategorii U-17. Później spotykali się już w kategorii U-19 i w drugim zespole. Nie przypominam sobie jednak, aby w tamtym momencie nawiązali ze sobą bliską znajomość lub aby byli wcześniej przyjaciółmi.

We wtorek obaj zadebiutowali na mundialu, Aurélien nawet w roli zawodnika pierwszego składu. Ponadto mierzyli się już ze sobą przy okazji ostatniego Klasyku.
To coś fantastycznego, to naprawdę wielka duma. Jako jeden z kilku trenerów, którzy mieli okazję pracować z nimi podczas pokonywania kolejnych etapów, oglądanie ich teraz na szczycie piłkarskiego świata i w barwach dwóch z największych klubów na świecie wzbudza we mnie wielką dumę.

Pod jakim względem Tchouaméni wyróżniał się najbardziej i w czym się zdecydowanie poprawił?
Spośród wszystkich jego największych zalet na pierwszym miejscu wskazałbym jego zmysł taktyczny. Na drugim miejscu muszę wyróżnić jego potencjał fizyczny. A najbardziej poprawił się pod względem technicznym. Poświęcił na to bardzo dużo pracy.

Jest coś, co zrobiło na panu szczególne wrażenie?
W tamtym czasie najbardziej rzucała się w oczy jego pewność siebie. Bardzo duża. W trakcie walki o wszystkie cele widać w nim było wielki spokój i oddanie.

A jaki był jako człowiek?
Był bardzo przykładnym, wychowanym, pełnym szacunku i dosyć wycofanym nastolatkiem. Nie miałem z nim jakichś bliższych relacji, ograniczaliśmy się do kontaktów czysto zawodowych. Aurélien był bardzo inteligentny, miał tę zdolność szybkiego łapania wszystkiego, co chciało się mu przekazać.

Był jednym z tych nieśmiałych czy jego głos był najbardziej doniosły w szatni?
Aurélien od początku miał bardzo silną osobowość, ale jednocześnie był w tym wszystkim dyskretny. Był bardziej liderem na boisku niż w szatni.

W wieku 22 lat jest zawodnikiem pierwszego składu Realu Madryt i reprezentacji Francji na mundialu. Jak pan uważa, dlaczego zaszedł tak daleko już w tak młodym wieku?
Osiągnął ten poziom głównie dlatego, że według mnie jest bardzo rozwinięty ogólnie pod względem piłkarskim. Ponadto ma tę pewność siebie, która dodaje mu większego spokoju.

Nie wiem, czy utrzymujecie ze sobą jakiś kontakt. Chciałby pan mu coś przekazać?
W ostatnim czasie nie mieliśmy kontaktu. Gdybym miał mu coś przekazać, to powiedziałbym: Aurélien, gratuluję ci rewelacyjnej kariery piłkarskiej. Mam nadzieję, że w dalszym ciągu jesteś skromnym i zdecydowanym człowiekiem, jakiego poznałem przed laty. Moje najszczersze gratulacje. Ciszę się, że z mojego skromnego poziomu mogłem brać udział w twoim rozwoju.