Szalone tempo Casemiro

Casemiro jest szóstym najczęściej wykorzystywanym zawodnikiem przez Carlo Ancelottiego w tym sezonie. Brazylijczyk zagrał w 13 spotkaniach i przegapił tylko mecz z Mallorcą. Ale to niezwykłe widzieć go tak nisko w tym zestawieniu. W poprzednim sezonie był drugim najczęściej grającym zawodnikiem z 3 940 minutami i 46 występami. W sezonie 2019/20 przebywał na murawie najdłużej, wyprzedzając Benzemę i Courtois, rozgrywając 46 meczów i notując 4 081 minut. W sezonie 2018/19 były to 43 mecze i 3 262 minuty, co dawało mu szóste miejsce. W sezonie 2017/18 rozegrał 48 meczów i uzbierał 3 945 minut, ustępując jedynie Keylorowi Navasowi. 42 mecze i 3 313 minut to z kolei sezon 2016/17 i ósme miejsce w kadrze.

Trzeba sięgnąć do sezonu 2015/16, by nie doszukać się u niego przynajmniej 40 występów: 35 i 2 539 minut, dwunaste miejsce, najpierw u Beníteza. W sezonie 2014/15 odszedł na wypożyczenie do Porto, a w swoim pierwszym sezonie jako gracz Realu, u Ancelottiego, w sezonie 2013/14, zanotował 25 spotkań i 657 minut, nie będąc graczem wyjściowego składu. Brazylijczyk przybył w styczniu 2013 roku, aby wzmocnić Castillę, i 20 kwietnia Mourinho pozwolił mu zadebiutować w spotkaniu z Betisem.

Tempo Casemiro jest szalone. Licząc całe siedem sezonów, miałby łącznie 286 występów, bez 13, które rozegrał teraz, co oznacza, że średnio rozgrywa 40 meczów na sezon. Nie wszyscy zawodnicy w zespole osiągają tę barierę. Kroos, Modrić i Benzema to kolejni gracze, którzy nie schodzą poniżej tej średniej.

Casemiro doznał urazu nosa w meczu z Elche, ale nie wydaje się to być istotne i powinien być zdolny do gry w meczu z Szachtarem i dobić do okrągłej liczby 300 spotkań w barwach Los Blancos. Brazylijczyk nie powinien mieć też w tym sezonie problemów z przekroczeniem granicy 40 meczów. Co prawda Ancelotti podczas pierwszego etapu nie traktował go jak startera, ale później przyznał, że popełnił błąd. Zresztą już na kilku konferencjach prasowych w tym sezonie trener dał do zrozumienia, że jest dla niego niezastąpionym graczem.

A prawda jest taka, że nikomu nie udało się go wypchnąć z wyjściowej jedenastki, co zmusiło wielu zawodników do szukania drużyny. Ostatnim z nich był Marcos Llorente i od tamtej pory Real nie szukał zawodnika o jego profilu. W tym roku klub postawił na canterano Blanco, który nie otrzymał jeszcze szansy od pierwszej minuty, co pewnie zmieni się dopiero w Pucharze Króla.