„To kwestia czasu, kiedy zobaczymy najlepszą wersję Hazarda w Hiszpanii”

Pytanie za milion dolarów: trzech środkowych obrońców czy czterech?
To zależy. Powiedziałbym, że to, co najbardziej pasuje do twoich zawodników. Mój pierwszy mecz w barwach Belgii rozegrałem w czteroosobowym składzie w towarzyskim spotkaniu przeciwko Hiszpanii i nie zagraliśmy na miarę oczekiwań. Dokonaliśmy pewnej wewnętrznej refleksji. Mieliśmy czterech spektakularnych środkowych obrońców, a brakowało nam bocznych. Aby wzmocnić naszych zawodników, zdecydowaliśmy się na formację 3-4-3 i od tego czasu radzimy sobie naprawdę dobrze.

Jednak dwa lata później, przeciwko Brazylii na Mistrzostwach Świata, wróciłeś do czwórki obrońców i zapisałeś się w historii belgijskiego futbolu.
Musisz być elastyczny. Filozofia mojego zespołu się nie zmienia, zmieniają się tylko strategie. Nie ma znaczenia, czy grasz taką czy inną formacją. Gra przeciwko Brazylii to nie to samo, gdy oni są faworytem. W każdym razie ważne jest, aby być wiernym stylowi, a nie schematowi. Zacząłem używać trzech środkowych obrońców w 2009 roku z Wigan – byliśmy jedyną drużyną w Premiership grającą w tej formacji! Teraz, w ostatnich czterech czy pięciu sezonach, widzimy tendencję do korzystania z niego. Jestem przekonany, że to się znowu zmieni. Trendy są właśnie takie. Dlatego nie wierzę w używanie zawodników według schematu, ale w używanie schematu według zawodników.

Przynajmniej miałeś czas na wynalezienie skrzydłowego w postaci Carrasco.
To był sposób, aby móc zobaczyć go i Hazarda razem na jednym boisku. Carrasco w pierwszym meczu z nami grał jako prawoskrzydłowy. Brakowało mu umiejętności biegania w środku i było to dla nas jasne. Jedynym sposobem na to, aby mógł współżyć z Hazardem po drugiej stronie, było używanie go jako skrzydłowego. Jego adaptacja była bardzo dobra, podobnie jak jego rozwój osobisty. To raczej obecność samego zawodnika sprawiła, że się rozwijał, a nie jego pozycja.

(…)

Nadal jesteś zagorzałym zwolennikiem Hazarda?
Eden ma za sobą dwa bardzo trudne lata z kontuzjami. Czasami szuka się przyczyn takiego stanu rzeczy i po prostu ich nie ma. My patrzymy na to z innej strony. Widziałem, jak Hazard wygrywał ligę we Francji, Premiership z dwoma różnymi projektami, robił różnicę w ofensywie i grze jeden na jednego, błyszczał technicznie w tak fizycznej lidze jak angielska… A na poziomie międzynarodowym Hazard jest wyjątkowy. Szkoda, że przez ostatnie dwa lata nie widzieliśmy Edena szczęśliwego lub grającego więcej. W Madrycie nie był w stanie być w najlepszej formie, a my nie widzieliśmy wielkiego potencjału, jaki w nim drzemie.

Czy widzisz go sfrustrowanego lub chcącego się zemścić?
Jest bardzo spokojny. On nadaje wszystkiemu normalność, dlatego rozumie, że piłkarzowi przytrafiają się kontuzje. Ma też charakter, który pozwala mu się szybko pozbierać. Jest liderem, kapitanem Belgii i ma bardzo ważny wpływ na tę drużynę. Na poziomie ludzkim można zaufać Edenowi, a na poziomie piłkarskim nie ma dyskusji. To tylko kwestia czasu, kiedy zobaczymy najlepszą wersję Hazarda w Hiszpanii.

Chcę cię zapytać o Courtois, jak można być jednym z najlepszych bramkarzy ostatniej dekady bez opanowania gry nogami, która jest obecnie tak pożądana?
Pfff, nie zgadzam się z tym, że nie jest dobry w grze nogami. Wręcz przeciwnie. Jak na osobę o takim wzroście i posturze, ma bardzo dobrą koordynację. Ma wielką zdolność rozumienia wyjścia piłki od bramki. Może być bardziej lub mniej stylistą, ale kiedy masz drużynę, która chce grać od tyłu, Thibaut wie, jak to robić perfekcyjnie. Na Mistrzostwach Świata w 2018 roku był najlepszym bramkarzem, a teraz jest konsekwentnie w pierwszej dwójce lub trójce na świecie. W jego wieku oznacza to, że ma przed sobą jeszcze długą drogę do przebycia. Jest wzorem w kraju, który ma bardzo dobry poziom historyczny bramkarzy, nawet z legendami, a on jest na najlepszej drodze, aby stać się największym z nich wszystkich.