Vallejo: To moment na powrót do Realu Madryt

Zakończyłeś wypożyczenie do Granady, rozgrywając 37 meczów, w tym 26 w pierwszym składzie. To dobre liczby.
Jestem zadowolony ze swojego sezonu, szczególnie na poziomie drużynowym. Cieszę się z gry w trzech rozgrywkach, szczególnie Lidze Europy, co było fantastyczne. Występowałem w każdym turnieju. Poza sezonami w Saragossie to był rok, w którym grałem najwięcej, także przez dostępne spotkania, aż 58, więc było dużo minut do rozdzielenia.

Oszczędzały cię też kontuzje, szczególnie mięśnie uda, twoja pięta Achillesowa.
Nie przegapiłem prawie żadnego treningu poza kilkoma pod koniec i w okresie, gdy miałem koronawirusa. To był klucz: bycie dostępnym do wszystkiego od początku do końca. Praca, jaką wykonałem nad mięśniami uda, była ważna, ale byłem również mądrzejszy w kwestii treningu, oceniania swojego stanu i wykorzystywania odpowiednio każdej sesji. Przy doświadczeniu z tych lat potrafię to wymierzyć i znam lepiej samego siebie, a to bardzo pomaga.

Teraz wracasz do Realu Madryt. Z zamysłem zostania?
Zawsze jestem przygotowany, by tam grać. To 1,5 roku w Granadzie bardzo mi pomogło i zamysł jest taki, żeby nie było więcej wypożyczeń.

Zostałeś już jednak raz po wypożyczeniu do Eintrachtu i grałeś niewiele. Teraz twój plan wygląda inaczej, szczególnie po odejściu Sergio Ramosa, który zostawia dużą dziurę, prawda?
Mam tam jeszcze cztery lata i zamysł to usadowienie się w zespole. Po to tam przeszedłem swego dnia. Myślę, że Igrzyska mogą pomóc mi otworzyć drzwi do zostania w pierwszym zespole. Nie wiem, czy odejście Sergio Ramosa otwiera mi do tego drogę, chociaż jest to dodatkowe miejsce, to jest ewidentne. Jednak jasno wiem, że w Realu nie tylko rywalizujesz o grę z tymi, którzy są, ale także tymi, którzy mogą przyjść.

Jak przeżyłeś odejście Zidane'a i przyjście Ancelottiego? Rozmawiałeś już z nowym trenerem?
Cóż, nie będąc tam przeżywasz to inaczej, ale gdy Zidane odszedł pierwszy raz, była to niespodzianka, bo wygrał Ligę Mistrzów. Z Carlo Ancelottim jeszcze nie rozmawiałem, ale rozumiem, że mając szansę na wyjazd na Igrzyska, mogę nie odbyć przygotowań. Jeśli nie polecę do Tokio, 5 lipca będę tam, by zacząć pracę z Realem Madryt, bo mam kontrakt. W mojej głowie dalej jest zatriumfowanie w tym klubie. Cztery wypożyczenia, jakie przeżyłem, odebrałem jako sposób na zdobywanie doświadczenia, bo czym innym jest gra we Frankfurcie, Granadzie czy Wolverhampton. Wszystko mnie wzbogaciło i dowodem jest przedłużenie umowy 2 lata temu z zamysłem braku pośpiechu. Wiedziałem, że zostaje mi wiele czasu na usadowienie się i teraz to moment na powrót. Czuję się bardzo przygotowany i w mojej głowie jest tylko to, bo doświadczenie w Granadzie mogło mi tylko pomóc, gdyż rozegrałem więcej meczów, często co 3 dni, do tego pracowałem z Diego Martínezem... Dlatego uważam się za lepszego zawodnika i dlatego też jestem lepiej przygotowany do gry w Realu Madryt.

Już dwa razy wypowiedziałeś się o Igrzyskach, a Luis de la Fuente we wtorek ogłosi kadrę na Tokio. Ty jako urodzony w 1997 roku możesz być powołany w normalnym trybie i masz duże szanse, bo ponad tym wiekiem można powołać tylko trzech piłkarzy.
Oby moje nazwisko było na liście. Mam na to wielkie nadzieje, a przez wiek jeśli nie wydarzy się to teraz, będzie o to bardzo trudny w następnych przypadkach. To moja złota okazja i dla mnie, sportowca, bycie tam to jeden z podstawowych celów. Jako piłkarz mówisz o Lidze Mistrzów czy mundialu jako czymś największym, ale jeśli myślę jako sportowiec, to dla mnie najważniejsze są Igrzyska. To największa ekscytacja, jaką czuję.