Feliz Cumpleańos Thomas!

Wykuty w kopalniach Morii, jak stal w podziemiach Hadesu hartowany, w duńskich hutach, wśród piekielnych płomieni ukształtowany, o wyglądzie wzbudzającym albo ciekawość albo respekt, a może i jedno i drugie zarazem. Czy aby na pewno on z naszej planety?

Duński Drwal, rąbiący las nóg Realu przeciwników, bez zważania na to, czy ktoś, coś jest objęte ochroną czy też nie. Duński Rzeźnik, który z gościnnymi występami przebywa na hiszpańskim dworze. Cyborg o śmiesznych ruchach i jeszcze bardziej pociesznych minach. Szalony produkt równie szalonych naukowców, który uciekając z tajnych laboratoriów pod kołem podbiegunowym wyrwał się spod wojskowej kontroli. Poprzez stadiony niemieckiej Bundesligi i świątynie futbolu angielskiej Premiership, ku naszej uciesze hasa po zielonych murawach stadionów Primera División. Duński, dzika, nieokiełznana siła, duński dynamit, skory do wybuchu. Anytime, anywhere, baby.

Gdy w styczniu ubiegłego roku Thomas zasilił szeregi Realu Madryt, stosunkowo szybko zdobył sympatie większości kibiców. Real miałki, spolegliwy, odpuszczający w walce potrzebował chuligana z rogatą duszą, nawet, jeżeli przyjdzie chuliganowi z jedną nogą i zapaleniem płuc z boiska zejść. Thomas bił się ,szarpał, kasował, przeszkadzał, uprzykrzał, zniechęcał do gry przeciwników i przerywał, rozbijał, unicestwiał przeciwników akcje. Porządkował i czyścił, jak niezgorszy Ponury Żniwiarz. Często robił to oczywiście na swój prosty, toporny, rzeźniczy sposób. Ustalmy, sama tylko próba porównywania go z Argentyńczykiem Redondo czy Francuzem Makalele zasługiwałaby na 10 lat karceru na dalekiej rosyjskiej Kołymie.

Gdy nasz Duńczyk stracił zaufanie trenera Luxemburgo, jesienią ubiegłego roku, jego rogata dusza nie pozwalała nam o nim zapomnieć. Grava bezkompromisowo walił swoją prawdę między oczy: że nie ma szans by pokazać się trenerowi podczas meczów, że nie chce być ustawiany tylko jako defensywny pomocnik (niezły żart to był), że Pérez powinien dać sobie spokój ze śmiesznymi, wakacyjnymi, azjatyckimi wojażami w pogoni za kasą.

A gdy już wrócił na boisku, nadal robił swoje. Dokładnie to, co wcześniej. A nawet w jednym z ligowych, lutowych meczów rzucił dwie lub trzy piękne, długie piłki do napastników. Przecierałem oczy ze zdumienia.

Tak. Dla tak surowych zawodników jak Gravesen miejsce w Realu może i nie powinnosie znaleźć. Real to ma być finezja, polot, piękno lekkość a nasz Grava to tych pojęć antyteza. Tyle, że nikt chyba tyle co Gravesen nie biega, nie walczy, nie odpuszcza. Nikt nie okazuje tyle sportowej złości gdy drużynie nie "idzie" i nikt nie cieszy się z takim zacięciem ze zdobywanych bramek.

Nie wymagamy od naszego Drwala błyskotliwej techniki, bajeczności magów futbolu, genialnych zagrań. On ma zapieprzać i zniechęcać do gry przeciwników. I swoja pracę wykonuje nieźle a często nawet dobrze. Mógłby tylko mniej faulować, Duński Rzeźnik.

Ten gość najzwyczajniej w świecie wyróżnia się z tłumu, to oczywiste. Wyodrębnia się swą toporną lecz skuteczną grą, wyodrębnia się wyglądem, reakcjami, minami, ekspresją, zachowaniem, które odbiegają od tak zwanej "normy". A gdyby tak wyskoczyć z nim na piwo, z pewnością nie byłby to nudny, sztampowy wieczór, tylko ciekawie spędzony czas z równym gościem.

Thomasowi, naszemu Duńskiemu Drwalowi, życzymy Najlepszego, tak po prostu, zwyczajne Najlepszego dla niezwyczajnego człowieka, Duński Wikingu, Gladiatorze z Północy, dostarczaj nam przeróżnych wrażeń tak długo jak długo będą Cię w Madrycie chcieć. A i później także.

Fot. A już zupełnie w imieniu mojej skromnej osoby dodam; tym milej, jest mi do tych życzeń dołączyć się, gdyż Thomas Gravesen jest ode mnie dokładnie o 366 dni, ni mniej ni więcej, starszy. Feliz Cumpleańos Grava !!