Część I: Początki Wielkiego Realu Madryt (1902 - 1922)

(Real) Madrid Club de Fútbol oficjalnie powstał na początku XX wieku, dokładnie 6 marca 1902 roku. Jednak nieoficjalne wieści niosą, że pod taką nazwą występowano jeszcze pod koniec wieku XIX. W 1897 roku w Hiszpanii działała grupa zwana Foot-ball Sky, która założyła większość madryckich ekip. Jedną z nich był właśnie dzisiejszy Real Madryt. Na owe czasy nie zatwierdzono w rejestrze klubów madryckiego CF, gdyż uznano, że nie ma takiej potrzeby. W końcu jednak znalazła się grupa zagorzałych kibiców piłki nożnej, która założyła pierwszy, oficjalny klub piłkarski w Madrycie. 

Jedną z pierwszych osób rządzących późniejszym Realem był Juan Padrós Rubio – Katalończyk i wegetarianin, główny pomysłodawca stworzenia profesjonalnej drużyny piłkarskiej. Zalegalizował działalność klubu po dwóch latach kadencji Juana Palaciosa. Wśród ważnych dla klubu osobistości w tym okresie znaleźli się także: Enrique Varela (prezes), Manuel Mendía (wiceprezes), José de Gorostizaga (sekretarz) oraz członkowie zarządu: Antonio S. Neyra, Mario Giralt, Carlos Mertens, Álvaro Spottorno oraz Arturo Meléndez. Nowy zarząd zatwierdził również klubowe barwy. Podobnie jak słynny London Corinthians, Madrid CF od tamtego momentu występować miał w białych trykotach z granatowymi getrami (co z czasem ulegnie zmianie…), czapeczce i z purpurowymi wypustkami na rękawach koszul. 

Trzy dni po założeniu klubu rozegrano pierwszy oficjalny mecz Madrytu. Nie był to jednak mecz o stawkę, lecz spotkanie, które miało wyłonić podstawowy skład z dwóch drużyn, które złączyły się pod madrycką banderą. W spotkaniu tym wystąpiły drużyny niebieska i czerwona. Niebiescy: Meléndez, J. Padrós, Spottorno, Gorostizaga, Mendía, Páramo, Neyra, A. Giralt, F. Palacios, Martens i Rodero. Czerwoni: J. Giralt, Meléndez, Molera, Salvador, Valcárcel, Spottorno, Stampher, J. Palacios, Varela, Celada oraz Buenos. Chociaż w tym meczu wynik nie był najważniejszy, warto odnotować, że spotkanie zakończyło się zwycięstwem niebieskich 1:0. Mecz odbył się na boisku przy Plaza de Toros. Siedzibą nowopowstałego klubu zostało… zaplecze sklepu Al Capricho, który był w posiadaniu braci Padrós. Do meczu piłkarze przygotowywali się w tawernie La Taurina, leżącej nieopodal wcześniej wspomnianego boiska. Niedługo później, bo 22 marca 1902, gazeta Heraldo del Sport wydrukowała instruktaż do gry w piłkę nożną autorstwa Anglika Arthura Johnsona. Wkrótce został on pierwszym trenerem w futbolowej drużynie Madrid CF. 

W kwietniu klub działa już pełną parą, co potwierdza wizyta zarządu u nowego króla Hiszpanii Alfonsa XIII, która odbyła się 15 kwietnia. Rozgrywki ligowe wystartowały 13 maja, co okazało się pechową datą dla drużyny z Madrytu. Już na początku kibicom zaserwowano pierwsze starcie pomiędzy Madrytem a Barceloną. Katalończycy wygrali 3:1, mając w swoim składzie bardzo wielu zagranicznych piłkarzy. Na pocieszenie Blancos pokonali Español (późniejszy Espanyol) z Barcelony 3:2, w nagrodę otrzymując Copa de la Gran Peña, pierwsze trofeum, które wstawiono do galerii madryckiego klubu.

Rok później, 8 kwietnia 1903 roku, Madrid CF przegrywa z Athlétikiem Bilbao 2:3 finałowy mecz nieoficjalnych mistrzostw Hiszpanii (oficjalne stały się dopiero w 1929 roku). Zarazem był to Puchar Hiszpanii; to te rozgrywki decydowały o tym, kto jest najlepszą drużyną w kraju. W styczniu 1904 roku klub podpisuje kontrakty z Francuzami Moderno i Amicale oraz z Hiszpanem Moncloą. Carlos Padrós porzuca stanowisko w Madryckim Związku Piłkarskim, by przejąć schedę po bracie, Juanie w Realu Madryt.  Pierwszy Puchar (mistrzostwo) Hiszpanii wpada w ręce Królewskich już trzy lata po założeniu klubu, 16 kwietnia 1905 roku. Tym razem to madrycki CF triumfował nad Athlétikiem Bilbao 1:0 i dzięki temu zrewanżował się za porażkę w 1903 roku. Gola po podaniu Pedro Paragesa strzelił Prast. 

Pierwszy mecz międzypaństwowy swojego klubu Carlos Padrós zorganizował 23 października 1905. Było to możliwe dzięki wizycie na Półwyspie Iberyjskim francuskiego prezydenta Loubeta. W meczu pomiędzy Galia Sport Paryż i Madryt CF padł remis 1:1.  W następnym roku kolejny powód do dumy, gdyż w stosunku 4:1 wygrywamy (drugi raz z rzędu) mistrzostwo Hiszpanii z Athlétikiem Bilbao. Następnego dnia co prawda przegrywamy z Recreativo Huelva 0:3, ale trzecie z rzędu mistrzostwo kraju przychodzi do nas po roku – 30 marca 1907. Po raz kolejny gola na wagę zwycięstwa zdobywa Prast, w pokonanym polu zostawiając Vizcayę. Czwarte w historii mistrzostwo Hiszpanii Real zdobywa w kolejnym roku, 13 kwietnia 1908, pokonując 2:1 Sporting Vigo. W tym samym roku zostaje wybrany nowy prezes: Adolfo Meléndez. Carlos Padrós zostaje honorowym prezesem – taki tytuł przysługuje do końca życia. 

Real wydzierżawia stadion 31 października 1912 roku od Laureano Garcíi Comiso za 1000 peset miesięcznie. Boisko odgrodzone wysokim płotem nazwano O'Donnell, a w sezonie w barwach Realu zadebiutował na nim młody napastnik, Santiago Bernabéu. O nim jeszcze sporo przeczytamy później. Następne cztery lata to okres bardzo chudy dla futbolu w Madrycie. 30 października 1916 roku Real gra w finale mistrzostw Hiszpanii, ulegając Athléticowi. Przebieg meczu i wynik lepiej przemilczeć, Królewscy zostali zgromieni 0:4. Lekkiej osłody dodaje fakt, że przed tą bolesną porażką Real zdołał wywalczyć tytuł najlepszej ekipy regionu madryckiego, co nie udało się od trzech lat. Rok 1916 przyniósł jeszcze jedną innowację: roszady w zarządzie spowodowały, że na stanowisko honorowego prezesa wdrapał się dotychczasowy prezes, Adolfo Meléndez. 

W kolejnym roku, 15 maja, Real zdobywa kolejne mistrzostwo Hiszpanii po wspaniałym dwumeczu finałowym przeciwko Arena de Guecho. W składzie ekipy z Madrytu sporo nowych twarzy: Teus, Erice, Eulogio, Aranguren, Ricardo Alvarez, Antonio de Miguel, El Científico, Sansineca, bracia Petit, Castell, Bernabéu, Sotero Aranguren. 

Trzy lata później nadchodzi historyczna chwila. Dokładnie 29 lipca 1920 roku z rąk króla Hiszpanii Alfonso XIII Madrid Club de Fútbol otrzymuje tytuł królewski – Real. W tamtej chwili narodził się Real Madrid Club de Fútbol, z tą nazwą występujący po dziś, z nie na darmo używanym przydomkiem - Królewscy. 

W tym samym roku, 13 grudnia, Los Blancos rozpoczęli tournée po Portugalii, pierwszy poważny wojaż zagranicą. Mogli się przekonać o sacatrás, wojnie pomiędzy Benfiką a Porto. Po odwiedzinach u sąsiada Królewscy wyruszyli na Półwysep Apeniński, do Włoch. Tam zagrali pięć spotkań w Turynie, Bolonii, Liornie i Genui. Zatem pierwszy kontakt internacjonalny stał się faktem!