Złota Piłka na ławce

Przedostatni zdobywca Złotej Piłki zaczyna w pozycji siedzącej, potem wchodzi na boisko, a z nim na murawie Real dziwnym trafem zalicza najlepsze minuty. Z Nerazzurri historia znów się powtórzyła. Luka pojawił się na boisku, a już dwie minuty później Rodrygo strzelił zwycięskiego gola.

Choć Chorwat stale udowadnia, że wciąż nie brakuje mu paliwa, Zidane konsekwentnie wdraża go w swój plan rotacji. Nie ma się zresztą czemu przesadnie dziwić przy tak napiętym terminarzu, gdzie gra się co trzy dni, a potem znaczna część kadry udaje się na zgrupowania reprezentacji. Dość wspomnieć, że w październiku Modrić dla reprezentacji rozegrał niemal 200 minut... Zizou postanowił więc dać chwilę wytchnienia najpierw Casemiro i Valverde (z Kadyksem), Kroosowi (z Szachtarem), a na koniec Modriciowi w Klasyku.

Tak oto Luka w pierwszym wielkim meczu sezonu zaczynał jako rezerwowy. 21 minut wystarczyło mu jednak, by postawić w potyczce z Barceloną swój stempel w postaci gola przesądzającego o zwycięstwie Królewskich. W starciu z Gladbach znów przyszło mu odpoczywać, ale po raz kolejny, gdy tylko wszedł na boisko, był wszechobecny: zanotował 28 celnych podań (celność na poziomie 93%) oraz był dwukrotnie faulowany w ciągu 24 minut. Nawet tak dobre występy nie były jednak w stanie pomóc mu w przeskoczeniu w hierarchii dość niemrawego ostatnimi czasy Kroosa. 35-latek dostał szansę od początku z Huescą, ale znów w meczu o życie to Niemiec wyszedł w podstawie.

Modrić jest najstarszym zawodnikiem w kadrze. W tym sezonie wystąpił w 10 spotkaniach, z czego w 6 w wyjściowej jedenastce (2 razy od początku do końca), 4 razy zaś meldował się z ławki. Uraz doznany przez Toniego w konfrontacji z Betisem wykluczył go jednak na dwa mecze, przez co to Luka w tej chwili może pochwalić się większą liczbą rozegranych minut: 551 do 493. Ogólne odczucia też niewątpliwie działają na korzyść Chorwata. Jeśli już Modrić musi być rezerwowym, trudno nie zgodzić się, że posiadanie takiego zmiennika na ławce to prawdziwy skarb.