Kroos: W tym sezonie głód tytułów jest większy

– Szósty rok w Realu Madryt? Wciąż czuję, że to coś wyjątkowego. Sympatia wobec mojej osoby jest ogromna od pierwszego dnia. Miałem to szczęście, że dość szybko mogłem odwdzięczyć się na boisku za tak gorące przywitanie. Zauważ, że w tym klubie wszystko może pójść w odwrotnym kierunku. Później przyszły trzy Ligi Mistrzów z rzędu, które również nie zaszkodziły mojemu wizerunkowi. Od niemal sześciu lat pracuję na swoją pozycję, by klub i kibice mogli o mnie dobrze mówić. 

– Życie poza boiskiem? Częścią tego wszystkiego jest to, że jesteś pod ostrzałem, kiedy wychodzisz z domu. Dla kibica nie będziesz prywatną osobą, która może po prostu wyjść na ulicę. Nie zrozumieją tego. Dla nich to szansa, by zrobić sobie fotkę czy dostać autograf. Ale to jest w porządku, potrafię to zrozumieć, ponieważ kiedy byłem młody, to również miałem wzory do naśladowania. 

– Koniec kariery? Zawsze powtarzałem, że nie będę grał do 38. roku życia. Mam jeszcze trzy i pół roku kontraktu, do lata 2023 roku. Wówczas będę miał 33 lata, to dobry wiek, by zacząć myśleć o pewnych sprawach bez obowiązku wypełnienia czteroletniego kontraktu. Kiedy nadejdzie ten moment, to już nie będzie tak długo trwało. 

– Plany po zakończeniu kariery? Planem zawsze był powrót do Niemiec, ale jestem już tu półtora roku i bardzo nam się podoba. Niektóre z naszych dzieci chodzą już do szkoły i czują się jak my, są szczęśliwe. Zobaczymy, co przyniesie nam czas, który tutaj jeszcze spędzimy. Ostateczną decyzję podejmą dzieci. Jeśli będą czuły się komfortowo i będą miały przyjaciół, to trudno będzie je stąd wyciągnąć. Jeśli chodzi o miejsce zamieszkania, to nie mam przywiązania do ojczyzny. Moja ojczyzna jest tam, gdzie jest moja rodzina. Równie dobrze po zakończeniu kariery możemy zostać tutaj. 

– Przesycenie tytułami? To naprawdę nie jest uczucie przesycenia, ponieważ to cię uzależnia. Uzależnia od wygrywania meczów, tytułów, od odnoszenia sukcesu. Kiedy to osiągniesz, to pragniesz jeszcze raz i jeszcze raz. Najlepszym przykładem były Ligi Mistrzów. To coś nienormalnego, by wygrać je trzy razy z rzędu. Wtedy zdaliśmy sobie sprawę z głodu zdobywania tytułów, jaki jest w tej drużynie. Być może w ubiegłym roku tego głodu było trochę mniej. Kiedy robisz coś o słabiej o kilka procent, to na tym poziomie szybko dostrzegasz, że to nie wystarcza. Nie wiemy jak ten sezon się zakończy, ale teraz głód jest większy. To też nie jest gwarancją zdobycia kolejnych tytułów, ale szansa jest naturalnie większa.