Real Madryt z największą liczbą byłych graczy z NBA

Real Madryt jest drużyną, która w swoich szeregach ma najwięcej zawodników z przeszłością w NBA spośród wszystkich klubów należących do FIBA. W sezonie 2018/19 Pablo Laso będzie miał do dyspozycji aż siedmiu koszykarzy z występami w najlepszej lidze świata. Łącznie uzbierali tam 842 mecze w sezonie zasadniczym i 29 w play-offach.

Rudy Fernández (2008-2012: 267 meczów)
Jego przyjście do Portland po wsadzie nad Howardem podczas Igrzysk Olimpijskich w Pekinie budziło duże oczekiwania. W pierwszym roku zdobywał średnio 10,4 punktu na mecz, 2,7 zbiórek i 2 asysty. W klubie pozostał na kolejne dwa lata, by przenieść się później do Denver. Sezon dla niego zakończył się szybko, ponieważ dyskopatia zmusiła go do poddania się operacji. Łącznie rozegrał 249 spotkań w sezonie zasadniczym (9,1 punktu, 2,4 zbiórek) i 18 w play-offach.

Anthony Randolph (2009-2014, 257 meczów)
Wybrany przez Golden State Warriors w 2009 roku (z numerem 14.). Zaczynał, grając niewiele, ale dobrze zakończył pierwszy rok – średnio 13,5 punktu i 10,6 zbiórek w ostatnich ośmiu spotkaniach. Kolejny rok również spędził w Oakland, a następnie przeszedł do New York Knicks, gdzie wystąpił w siedemnastu potyczkach. Przygodę z NBA kontynuował w Minnesocie (1,5 sezonu) i Denver (2 sezon). Łącznie 252 występy w sezonie zasadniczym (średnio 7,1 punktu, 4,3 zbiórek) i 5 w play-offach.

Gustavo Ayón (2011-2014, 138 meczów)
Wylądował w NBA w roku lockoutu (rozpoczynał sezon w Montakicie Fuenlabrada), ale nie znalazł swojego miejsca w Stanach Zjednoczonych. W pierwszym roku grał w Charlotte Hornets, a później przeszedł przez Orlando, Milwaukee i Atlantę. Wystąpił w 135 spotkaniach sezonu zasadniczego (4,7 punktu, 4,4 zbiórek) i w 3 w play-offach.

Jeff Taylor (2012-2015, 132 mecze)
Drużyna Charlotte Bobcats wybrała go z numerem 31. draftu w 2012 roku, ale jego pobyt w NBA został naznaczony przez dwa wydarzenia: poważną kontuzję ścięgna Achillesa i sprawę o przemoc domową, przez którą był zawieszony na 24 mecze. W Charlotte spędził trzy sezony. Na parkiecie pojawił się 132 razy (6,1 punktu i 2 zbiórki).

Ognjen Kuzmić (2012-2014, 40 meczów)
Kuzmić opuścił Unicaję po tym, jak został wybrany z 52. numerem w drafcie przez Golden State Warriors. Spędził w Oakland dwa sezony, dzieląc występy między Golden State i Santa Cruz. Uzbierał 37 występów w sezonie zasadniczym (0,9 punkt, 1 zbiórka), do których dołożył 3 spotkania w play-offach.

Trey Thompkins (2011-2012, 24 mecze)
Jego pobyt w NBA był dosyć krótki. Wybrany przez Los Angeles Clippers w 2011 roku z numerem 37. Wystąpił tylko w 24 spotkaniach (2,4 punktu, 1 zbiórka). Później poważna kontuzja kolana zakończyła jego przygodę z najlepszą ligą świata.

Walter Tavares (2015-2017, 13 meczów)
Przez dwa lata w NBA (Atlanta Hawks wybrała go z numerem 43. w 2015 roku) zagrał zaledwie w 13 spotkaniach – 12 w Atlancie i jedno w Cleveland. Później doznał kontuzji. Większość czasu spędził w Development League w zespole Raptors 905.