Porządek i faule, by nie dać grać rywalowi

Poniższą analizę dla dziennika MARCA stworzył Enrique Ortego. Dołączono do niej powyższy obrazek taktyczny.

Gra przeciwko Getafe nie jest niczym łatwym. Lub przynajmniej dotychczas nie była. Nawet Barcelona miała problemy z niewygodnym ustawieniem Bordalása, chociaż udało jej się odrobić straty w ostatnim momencie. Real Madryt napotka dzisiaj klasyczną ekipę, która doskonale wie, w jaki sposób próbuje i jak nie chce rozgrywać swoich meczów.

Getafe na swój sposób przez większość spotkania szuka pauzy, wstrzymywania gry. Głównym celem tej ekipy jest jak najmniejsza ciągłość. Ona nie chce, by piłka chodziła. Nie chce nawet trzech podań z rzędu. Ani przy akcji rywala, ani przy swoim rozegraniu. Dla Getafe faul to środek taktyczny, co pokazuje statystyka mówiąca, że mamy do czynienia z zespołem najczęściej faulującym w lidze (123 razy), który dokłada do tego bagaż 15 żółtych kartek i jedną czerwoną wynikającą z dwóch upomnień. W sumie to mimo wszystko niewiele kartek w stosunku do liczby fauli.

Porządek, porządek i porządek
Poza faulami obsesją Bordalása jest utrzymywanie porządku, chodzi tu o wszystkie aspekty aż po samą szatnię. Dlatego większość ruchów w ofensywie i defensywie jest wypracowana i zmechanizowana. Jest tu niewiele miejsca na rozwijanie gry czy improwizację. Blok ustawia się nisko i stawia na bezpośrednią grę. Przy pressingu korzysta się z długiego zagrania w sektor Jorge Moliny i na tej podstawie walczy się o drugie piłki.

Sezon rozpoczęto w systemie 4-2-3-1. W pierwszych czterech kolejkach w jedenastce powtarzało się tych samych 9 zawodników. W 2., 3. i 4. kolejce wychodzili ci sami piłkarze. Kontuzja Shibasakiego oraz wkład bramkowy Ángela wpłynęły na trenera, który w ostatnich spotkaniach z Villarrealem i Deportivo stawiał na system 4-4-2, oddając ekipę w ręce dwóch środkowych pomocników.

Bergara, ten bardziej defensywny, łączy się ze stoperami w fazie obronnej. Czasami wyskakuje na połowę przeciwnika do pressingu. Arambarri więcej wychodzi i podłącza się do przejść do ofensywy, szukając strzałów z półdystansu. Obaj pokrywają wielkie strefy boiska.

Getafe naciska na bycie mocnym w środku, gdzie zbiega od 6 do 8 zawodników. Boczni obrońcy schodzą do stoperów, a gdy rywal naciska na skrzydłach, pomagają im boczni pomocnicy. W ataku boczni defensorzy bardziej obiegają kolegów i pokazują się do wrzutek, niż próbują kreować grę czy kończy akcje.

Gdy wynik jest dobry, Bordalás utrzymuje drużynę. Dzisiaj kontuzjowany Mora to najczęściej używany zmiennik. Praktycznie zawsze zmienia jednego z napastników, by w drugiej części spotkania grać na trójkę środkowych pomocników. Na Riazor widzieliśmy wariant z dwoma lewymi obrońcami na jednym skrzydle, który może być użyty przeciwko Realowi, ale na prawej flance. Ta drużyna to czysty Bordalás.

Trener José Bordalás: Wierzy w swoje zamysły, które wprowadzał bez żadnej wątpliwości w Segundzie, a teraz to samo robi w Primerze. Uwagę zwraca jego system w wysokim pressingu, z którego po niepowodzeniu szybko się wycofuje, stawiając na powrót na swoją połowę, gdzie zespół czuje się najlepiej.

Warto zwrócić uwagę – Mauro Arambarri: Niedawno przyszedł do La Ligi. W wieku 22 lat wyróżnia się siłą i umiejętnościami piłkarskimi. Broni i atakuje. Armata w prawej nodze i piękny gol z Leganés.