Dobrze zorganizowany, ale zimny i bezbarwny

Autorem poniższej analizy jest Enrique Ortego z dziennika MARCA. Tutaj znajdziecie załączony do tekstu obrazek z taktyką.

Drużyna w budowie. To pierwsze wrażenie po analizie gry Espanyolu na początku tego sezonu. Nowy trener Quique Sánchez Flores z określonym stylem gry, który wprowadzał w poprzednich klubach.

Wiele pracy przed Hiszpanem. W pierwszych trzech meczach dwa remisy i porażka, ale widać było, co chce osiągnąć ten zespół. Porządek i dobra organizacja taktyczna w obronie to podstawy gry Espanyolu. Na tej podstawie Flores buduje kontrataki i szybkie przejścia do ataku. Na razie jednak ekipie brakuje odpowiedniej agresywności w odbiorze, dotychczas Katalończycy byli zbyt zimni i bezbarwni.

Gra drużynowa: ochrona od środka
Ulubiony system Floresa to 4-4-2, ale może dochodzić w nim do pewnych przestawień przy teoretycznie lepszych rywalach, jak to ma miejsce w przypadku Realu Madryt. Na dzisiaj Hiszpan może planować wstawienie do gry trzeciego środkowego pomocnika kosztem jednego z napastników. Szansę mogą dostać Diop lub Jurado, którzy mają różne charakterystyki. Pierwszy gra defensywnie i ma świetne warunki fizyczne, drugi ma profil ofensywny i dobrą technikę.

Normalne będzie jednak też to, gdy Espanyol utrzyma swój plan z pierwszych trzech spotkań. Ta ekipa stara się mocno chronić środek. Obrońcy zbliżają się do siebie, zamykając przestrzeń i wzmacniając strefę przed polem karnym. Dwóch skrzydłowych ma kryć wtedy boki, co oznacza dla nich duży wysiłek przy pracy od pola karnego o pola karnego.

Brak Javiego Fuego ma pokryć David López, który w starciu z Sociedadem pokazał się z dobrej strony na środku obrony. Zaskakuje, że trenerzy na lewej obronie wystawiają środkowego pomocnika Víctora Sáncheza. Flores spróbował tego w drugiej kolejce i na razie tak zostało. Być może na Real wróci jednak do środka pola, by właśnie pokryć brak Fuego i zaoferować dobrą równowagę przeciwko atakującemu przeciwnikowi.

Gra w obronie: skrzydłowi jako obrońcy
Espanyol broni głównie przez zebranie dużej liczby zawodników za linią piłki. Napastnicy raczej nie naciskają na przeciwnika, bardziej starając się zamykać korytarze na podania i próbując łapać świeżość na kontry. W środku pola najagresywniej gra Roca, który często wybiega na połowę rywala, żeby doskoczyć do rozgrywającego rywali.

Przy bocznych rzutach wolnych stosuje się krycie indywidualne, przy rzutach rożnych mieszane. Pięciu graczy kryje rywali, trzech czeka na wybitą piłką, a dwójka stoi w strefie. Espanyol dotychczas odpuszczał krótkie rozegranie i raczej zostawiał wolny drugi słupek. Wszyscy zbierają się w środku przed bramkarzem.

Gra w środku pola: mało rozgrywania
Espanyol próbuje wychodzić z akcjami od tyłu, kiedy stoperzy się rozbiegają, a boczni obrońcy dobiegają do środkowej linii, ale podstawowym celem są kontry. Jeden z napastników zwykle wyciąga defensora rywali swoimi powrotami, żeby następnie szukać gry na boku.

Gra w ataku: wiele dobrego do wyboru
Gdy się napędzi, to ta ekipa ma kilka opcji. Napastnicy dobrze grają między liniami, a skrzydłowi szukają głębokości, szczególnie Piatti. Szkoda, że na jego mecze wpływają mocno obowiązki defensywne i to, że musi startować z dalekiej pozycji. Na ławce solidne opcje to Caicedo i Vázquez.

Najlepsze w Espanyolu: Dobra organizacja i opcje w ataku.
Najgorsze w Espanyolu: Słaby charakter i brak agresywności oraz zdecydowania w obronie.
Gole stracone: Dziewięć straconych goli w trzech meczach, chociaż sześć z nich w samym otwarciu.
Jedna wygrana na dwadzieścia: Espanyol nie wygrał z Realem od 20 października 2007 roku. W 19 ostatnich starciach 16 wygranych Królewskich i 3 remisy.