„Byłeś marudą, ale największym piłkarzem świata”

Poniższy felieton został napisany przez Francisco Gento, legendarnego skrzydłowego, który reprezentował barwy Realu Madryt w latach 1953-1971.

Przyjacielu, będziemy za tobą tęsknić. Nawet nie wiesz jak bardzo. Wejście na Bernabéu, spojrzenie na twoje zdjęcia, trofea i świadomość, że odszedłeś – nie podobało mi się to. Byłem przerażony. Tobie również by się to nie spodobało. Zawsze uciekałeś od takich sytuacji. Bardzo cierpiałeś w takich chwilach. Zasługujesz na wszystko to, co dla ciebie zrobili, sposób w jaki cię uhonorowano, oddano hołd… ludzie cię kochają, Alfredo. Zareagowali w wielki sposób. Byłeś „potworny”, byłeś wielki. Byłeś marudą, ale jednocześnie najlepszym piłkarzem świata, najlepszym jakiego widziałem. Przypomniałem wczoraj, na Bernabéu, że gra z tobą w składzie była jak gra w czternastu, ponieważ zawsze byłeś w każdym miejscu boiska. Wiedzieliśmy kim jest środkowy napastnik, ale przybyłeś ty. Środkowy napastnik, który strzela gole, który broni, który rozgrywa. Mówiłem ci o tym tysiąc razy i dziś powiem jeszcze raz: jesteś najbardziej kompletnym piłkarzem jakiego widziałem. Złościłeś się, jeśli nie wygrywałeś. Nigdy nie lubiłeś przegrywać. Ani w piłkę, ani w karty…

Przekazałeś nam więcej wartości niż ktokolwiek inny. Gdybyś do nas nie trafił, nie zdobylibyśmy tych pięciu Pucharów Europy, a także tylu ligowych tytułów. Dostalibyśmy pieniądze gdybyś odszedł, ale byłeś więcej wart, gdy z nami grałeś. Byłeś filarem. To prawda, że mieliśmy dobrą drużynę i wszyscy się wyróżnialiśmy, ale ty byłeś naszą gwiazdą, naszym liderem…

Lubiłem napić się z tobą wina od czasu do czasu, wspominać nasze anegdoty. Ostatni raz widziałem cię na dzień przed finałem Ligi Mistrzów w Lizbonie. Byłeś pewien zwycięstwa. I nie myliłeś się. Przyjechałem z Santander, aby się z tobą pożegnać. Myślałem, że największy ból sprawi mi to, że już nigdy cię nie zobaczę. Ale jeśli spoglądasz na nas z góry, a wraz z tobą Puskás, Don Santiago i wielu innych… jestem przekonany o tym, że pozostaniesz w Madrycie. Żegnaj, Strzało…