Özil i Benzema, perfekcyjny koktajl

Sposób, w jaki Özil i Benzema ulepszyli grę Realu Madryt, widać w większej ilości klepek, trójkątów i detalach technicznych o wysokiej jakości. Zespół wykonał przejście z bezpośredniej piłki - oczywiście nie chodzi tu o całkowite odejście - do innych, bardziej eleganckich akcji. Wielki wkład w ten rozwój mieli Niemiec i Francuz.

Płynność w grze między tą dwójką jest po prostu piękny i praktyczny. Nie jest przypadkiem, że w Lidze najwięcej razy Benzemie asystował właśnie Özil. Nie dziwi też, że Karim strzelił o wiele więcej bramek niż Pipita od czasu, gdy pomocnik zaczął przypominać Zidane'a. Ta tendencja szukania siebie na boisku leży w podobnej interpretacji gry. Jeśli obrona jest zamknięta, jak miało miejsce z Levante, to obaj gracze są tymi, którzy najczęściej szukają wolnych przestrzeni, którzy najlepiej radzą sobie w gąszczu nóg, którzy najlepiej poruszają się po całym ataku - od skrzydła do skrzydła między liniami. Do tego wszystkiego w niedzielę dokładali piękne zwody, przyjęcia czy strzały.

Szeroki wachlarz zagrań Niemca i Francuza tworzy różne odczucia. W drugiej połowie niedzielnego starcia każdy z nich postawił swoją pieczęć. Kibice nagrodzili Özila, kiedy założył Ballesterosowi siatkę i trafił w słupek. Fani celebrowali tę akcję prawie jak gola. Podobnie było z późniejszym uderzeniem Benzemy, które dało czwartą bramkę. Madridismo było zachwycone podkręconym uderzeniem napastnika z miejsca, z którego wydawałoby się, że zdobycie bramki jest niemożliwe.

Można rozmontowywać rywali perfekcyjnymi kontrami, jak to miało miejsce w pierwszej rundzie, ale teraz Królewscy dodali możliwości obu wspomnianych atakujących. Poza tym, że w pierwszej połowie sędzia anulował prawidłową bramkę Benzemy, Özil i jego najlepszy kompan dawali recital w atakowaniu statycznej, zwartej i stojącej blisko swojej bramki defensywy. Idealnie odszukiwali partnerów, szukali rozciągania gry, przerzucali ciężar rozegrania, po rozmontowaniu obrony rywala szukali prostopadłych piłek. Wyróżnia ich właśnie ta wizja gry na tak małej przestrzeni, to łączy ich style. Ich koledzy potrzebują wielu metrów, żeby się rozpędzić i pokazać pełnię możliwości.

Na rozwój Özila wpływ miało kilka czynników. Pierwszym była krytyka ze strony Mourinho po grudniowym starciu z Barceloną. Portugalczyk zażądał od niego zmiany nastawienia, gry z determinacją i kontynuacji w czasie meczu. Niemiec zareagował także, gdy zobaczył, że niezłą formę prezentuje Kaká. Poza tym pomocnik wziął na siebie ciężar gry i większa odpowiedzialność po kontuzji Di Maríi. Wystarczy przytoczyć jedną statystykę, żeby pokazać, że Özil czuje się teraz o wiele lepiej. W ostatnich pięciu meczach w Lidze aż trzy razy rozgrywał pełne 90 minut. W samej pierwszej rundzie takich spotkań zaliczył tylko dwa. Kontrast jest ewidentny. Niemiec znowu zaczyna mieć bezdyskusyjne miejsce w składzie. W niedzielę Mourinho zdjął go chyba tylko dlatego, żeby zawodnik dostał owację od kibiców...

Transformacja Benzemy ma wiele wspólnego z jego nowym nastawieniem fizycznym i psychicznym. Francuz pracował nad swoim ciałem, dzięki czemu stał się zwinniejszy, praktycznie nieuchwytny i ma o wiele wyższą wytrzymałość. Napastnik nie boi się teraz także rywalizacji i jest pewny siebie. Obecnie Mourinho jest naprawdę bardzo zadowolony z postawy obu swoich cracków...