Mourinho absolutny, Valdano poświęcony

Dymisja Jorge Valdano ze stanowiska dyrektora generalnego Realu Madryt to naturalna konsekwencja przesunięcia się ciężaru władzy w klubie - piszą korespondenci goal.com w Madrycie Alberto Pineiro i Ivan Matusevich. Dwie charyzmatyczne osobowości, Valdano i Mourinho, miały za zadanie pracować na rzecz Florentino Péreza i chronić jego wizerunek, nie tylko wielkiego przedsiębiorcy, lecz także człowieka, który zapoczątkował boom finansowy klubu na miarę najbogatszych budżetów w świecie sportu.

Mourinho i Valdano to jednak ludzie wyznający zbyt różne zasady, aby współpracować ze sobą na dłuższą metę. Ten pierwszy to pragmatyk, ten drugi jest wyznawcą stawiania na styl gry. A że wyniki osiągane przez klub Péreza rozczarowywały, począł więc stopniowo skłaniać się ku pragmatyzmowi.

Mourinho przybył rok temu do Madrytu jako potencjalny zbawca klubu i odpowiedź na Pepa Guardiolę. Z czasem zaczął polaryzować otoczenie na to trzymające z Madrytem i jego wrogów. Zarazem przyjął rolę ofiary, za czym podążył sam klub.

I chociaż media nie zawsze stały zwarcie po jego stronie, nietrudno było przewidzieć, kto bierze górę w walce o władzę. Wygrał ją Mourinho, wygrał poza boiskiem, chociaż na murawie poniósł porażkę w rywalizacji o ligę hiszpańską i Ligę Mistrzów. Te rozczarowania zostały jednak przesłonięte przez walkę Mourinho z całym światem. Portugalski trener domagał się sprawiedliwości dla Realu, ale UEFA, UNICEF i reszta były przeciwko niemu. W każdym razie to Mourinho właśnie stał się nową twarzą klubu, tym bardziej po ostatnich zmianach personalnych.

Madryckie serce Valdano krwawiło, aż Argentyńczyk postanowił poddać się po intensywnej walce z Mourinho. Była to decyzja przewidywana przez wielu i prawdopodobna od czasu, gdy Valdano zdecydował się pozostać na stanowisku, chociaż widział, że kierunek w jakim zaczął podążać klub nie był zgodny z jego pomysłem na rozwój.

Po odejściu Valdano to Mourinho staje się człowiekiem numer 1 przy Concha Espina w Madrycie. Wprawdzie teoretycznie na szczycie tej piramidy jest Florentino, jednak to Portugalczyk będzie podejmował wszystkie najważniejsze dla drużyny decyzje.

- Doświadczenie ostatniego sezonu pokazuje, że potrzebne są zmiany strukturalne wewnątrz klubu, dzięki którym nasz trener będzie miał więcej autonomii w prowadzeniu zespołu. Zarazem zapobiegnie to problemom, jakie pojawiały się ostatnio, a związane były z istnieniem funkcji dyrektora generalnego obdarzonego władzą sportową - usprawiedliwiał dymisję Jorge Valdano Don Florentino.

Ta zmiana daje Mourinho uprawnienia na podobieństwo menadżerów angielskich klubów. Będzie nie tylko prowadził pierwszą drużynę, ale i odpowiadał za politykę transferową.

Gdy Pérez powrócił na stanowisko sternika Realu Madryt w 2009 roku zapowiedział, że będzie unikał błędów popełnionych w przeszłości. Wtedy za bardzo rozpuścił zawodników, dał im zbyt wiele wolności. Tym razem daje trenerowi pełną swobodę w prowadzeniu klubu. Czy model angielski sprawdzi się w stolicy Hiszpanii, czas pokaże, kibice nie powinni jednak zbytnio się obawiać.

Czas wychodzenia z kryzysu ma dla każdej społeczności jeden wspólny mianownik - potrzebny jest silny lider, który potrafi przywrócić daną grupę na właściwe tory. W tak trudnym czasie ludzie potrzebują przywódcy, który zbierze rozproszone oddziały i poprowadzi je ścieżką ku zwycięstwu. Dzięki decyzji o zwolnieniu Valdano, Mourinho ma wolną rękę bez potrzeby forsowania swych pomysłów wśród osób nie zawsze je popierających. Portugalczyk naprawdę może stać się liderem, którego Madryt tak bardzo potrzebuje.